mutlu insan görünce üzülmek

bu tür insanların üslubuna sükunet hakimdir. kendilerini talihsiz hissederler, kendilerinin de mutluluğu hak ettiğini düşünerek, kendi hayatlarını suçlarlar; kendileri mutlu değilse kimse olmasın diye düşünürler, ancak abes olacağından bunu kabul etmezler. mutlu insan görünce üzülür, evet, ama üzgün insan görünce de üzülürler. her şeye üzülürler. john fowles'in şu sözü aklıma geliyor: her şeyde hüzün bulursunuz, hüznü katan siz olursanız.
friedrich nietzsche'nin ecce homo (kitap)'da dediği gibi, susanların hepsinde hazımsızlık vardır.

hiç yaşamadığımdır,
kendimle gerçekten o kadar mutluyumki, bin beşyüz ayrı konuyla ilgileniyorum, deniyorum, başarıyorumda, bu herşeyi didik didik öğrenme merakıyla doğduğum ve hepimize ezberletilen hayatı yaşamadığım, istemediğim hiçbirşeyi yapmadığım için de çok şanslı hissediyorum kendimi, kimsenin mutluluğunda da gözüm kalmamıştır bugüne kadar.. üzülmüyordur o fesatlanmıştır,
sağlıklı insan fesat olmaz, atasözü gibi oldu bu, kullanırım ben bunu.

*bu üzüntüyü yaşamak için, gördüğü şeyle kendini kıyaslaması lazım kişinin, ama mevcut durumunu anlayıp kabul etmiş, yapabileceklerine odaklanmış bir insan, kendini eşit şartlardaki durumlarla kıyaslayıp en fazla özenir, daha çok motive olur, yani ne şartlarda neye sahip insanlara bakıp, ne için kendini üzüyorsun, önce onu bir "öğrenmelisin" sonra zaten, geleceğe baktığın için, vaktini üzülmeye harcamazsın bence..

yetersizliktir, aslında mutluluğun ne olduğunu bilmemektir. böyle insanlar kronik mutsuzlukla yaşamaktadırlar. hayata karşı memnuniyetsizlikleri, şikayetçi tavırları ve moodları her zaman dikkat çekicidir. hiç kimse tam olarak mutlu değildir, fakat mutlu insan görünce üzülen insan, dünyanın en ve tek mutsuz insanı olduğunu düşünüp kendini daha bir acınası hale getirir. gelişimini tamamlamamış, olgunlaşmamış insandır. böylelerini görünce hemen tanırsınız. heyecanla bi olay anlatırsınız veya o gün içtiğiniz kahvenin lezzetini anlatırken, karşıdaki insan bütün fesatlığıyla sizi süzer sonra hemen kendi ile ilgili klasik mutsuzluk hikayelerini anlatır, yaaa evde şu oldu, trafikte canım sıkıldı diye başlar ve sizin enerjinizi sömürmeye devam eder. aslında hayatta çok küçük güzellikleri görüp mutlu olabilir insanoğlu. bunu başaramayanlar her zaman, şikayet ve üzüntüyle oksijen israfına sebep olur. azalarak bitmeleri dileğiyle.

bazı ilişkileri görünce kalbim kırılıyor. doğru kelime üzülmek değil aslında. hani onların mutluluğuna üzülmek değil de her şeyin aslında çok farklı olabileceğini bilsen de karşında o farklılığın resmini görmek tokat gibi bir şey oluyor. bazen bir reklamda, bazen sokakta... aile ilişkileri gerçekten çok önemli.

biz ona çekememezlik diyoruz ,çok saçma niye mutlu birini görünce üzüleyim?allah daim etsin ve herkesi güldürsün.
t:ilginç bir tespit.

ne zaman mutlu bir insan gördüğün için sevinirsen o zaman mutlu olursun.
başkalarının mutluluklarını kendinle kıyaslamayı bırakıp mutluluğu tepelerde aramaktansa kendini var olduğun için sevmeli ve insanların mutluluğuna ortak olmalısın bu bir nevi de bencilik empati yaparak kendi mutluluğunu sürekli hazmedemeyen biri tarafından düştüğünü görebilir, düşünebilirsin..

mutlu insan görünce onların mutlu olmasına değil kendi mutsuzluklarına üzülen insanlardır. bir dönem benimde içinde bulunduğum insanlarda diyebiliriz. neyse ki hayatta hep kötü şeyler olmuyor. tüm iyilere, iyiliklerle gelenlere, güzel dostlara ve güzelliklere selam olsun.

yeşilcam'daki kötü kadın yada bahtsız velet tiplemesidir.

herkesin kendi mutluluğu farklı, hepimizinki gelip geçici. bu sizin yolunuz ondan sadece kendi yolunuza bakın.

hala böyle insanlar var en azından derim. herkesin mutsuz olması daha kötü bir durum.

ben sevinirim, ben mutsuzum bari insanlar mutlu olsun. zaten yıllardır başkalarının mutluluğundan mutlu oluyorum.

sahip olmadığı şeyleri başkasında tonla görünce kim üzülmez ki?

eşitlik lafta.

bu insanlara söyleyeceğim tek şey, kötüsünüz!
yanımdaki insanlar özellikle mutlu olunca ayrı bir enerji alıyorum, kıpır kıpır oluyorum, ben de sebepsiz yere mutlu oluyorum.

size hic bir katkisi getirisi olmayacak eylemdir. hatta sizden bi seyler goturur bile. bana bunun dersini ismi lazim degil bi vatandas vermisti. cekim yasasi gibi bir sey bu. onlari gorup mutlu olup ya da olamasak bile onlar adina sevinip iyi seyler dusunerek guzel enerjiler gonderebiliyomusuz. yani ne gonderirsek bize geri donusu de o yonde olabildigine beni inandirdigindan beri boyle dusunuyorum artik

'başkalarının mutluluğu, artık mutlu olamayacak kimseler için bir mutluluktur.'

balzac/vadideki zambak.

tam tersi beni en çok mutlu eden durumdur ama yukarıdaki tanıma göre bu da benim için kötü haber anlamına geliyormuş.

sizin içinizde nasıl bir melankoli aşkı var ya?
aman iyi hep somurtun hep mutsuz olun, ama az uzakta olun.

hasetle üzülüyorsa kişinin kötü kalpli olduğunu gösteren durum. imrenerek üzülüyorsa allah ona da nasip etsin demekten başka çare yok.

iki türlü de üzülmüyorum. neyle mutlu olacaksan gidip onu bulmak, çaba harcamayı gerektiriyor. çaba harcamadan üzülen varsa boşansın da semerini yesin!

aslında bu bir hastalık. insan bazen kendi derdine ortak arar onu en iyi anlayacak olan insan aynı dertleri çeken kişidir bu yüzden bazen çok insana olur bu durum.

onun mutluluğuna değil, kendi yitirdiğin mutluluğa üzülürsün.