mutlu olma yolunda en büyük engel

kafaya takmaktır.

doyuma ulaşmak. kafanda bir hedef vardır ve başarmışsındır. tüm olanlardan sonra düştüğün boşluk mutlu olmana mani olur.

hassas bir kalp, zeka, asosyallik.

bazılarınız doğuştan tatminsiz olarak doğuyorsunuz. dikkat ettiniz mi bazı bebekler çok güler yüzlü iyi huyluyken bazı bebekler mızmız somurtkan ve sürekli ağlamaya daha yatkınlar. bu bir karakter özelliği ve muhtemelen genetik kökenleri var. bu durum belki iyi bir eğitim ve sağlıklı bir çevrede yetişmekle düzelebilir.

james frazerin anlatılarında geçen bir hilkaye.

polinezyalı bir kabile zamanla bir davranış geliştirmiş. gezgin kişinin anlattığına göre bu insanlar hayatında gördüğü en güler yüzlü en cana yakın topluluk olabilirdi. ama bunun da bir bedeli olmuş. bu kabile bakıma muhtaç yaşlıları ve devamlı ağlayan bebekleri ormanda ölüme terk ediyorlardı. sanırım hikayenin geçtiği totem ve tabu adlı kitaptı. müsait bir zamanda net kaynak ekleyeceğim. kendilerince olumsuz gördükleri karakter özelliğini toplumdan ayıklama yoluna gitmişler. görece vahşi ama bir o kadar da işe yarar olduğu ortada.

eğer mutlu değilseniz çevrenizde ki insanları daha yakından incelemenizi tavsiye ederim. siz farketmeden sizi duygusal olarak sömüren, negatif etkileyen, hevesinizi kıran insanlar, üzerinizde hata bizzat sizdeymiş gibi bir baskı oluşturup hatayı sürekli kendinizde aramanıza yol açabilirler. bu davranış biçimi kendinizi kısıtlamanıza duyguları saklamanıza yol açarak sizi daha içe kapanık, özgüvensiz, depresif bir birey haline getirebilir. sürekli kendinizi suçlu bulduğunuz için çevrenizdeki manipülatif kişilikler yaptıkları yetmezmiş gibi psikolojik şiddetin dozunu arttırmaya tabiri caizse yüzün astarını da istemeye kalkışabilirler. duygusal şiddet dayanılmaz bir noktaya geldiğinde ise siz değil karşı tarafın daha erken çözüldüğüne şahit olursunuz. bu çözülme şikayet etme ve bağırma ile başlayarak duygusal şiddetin farklı bir boyutuna ulaşır. burada asıl soru şudur: duygusal şiddete mağruz bırakılan sizseniz neden onlar daha önce sorun çıkarırlar?

cevabı kendinizde bulduğunuz suçu onların da artık sizde buluyor olmasıdır. en başta kabullendiğiniz hatalar, kendinizde bulduğunuz sebepler insanlar tarafından etiketiniz olarak size giydirilmiş olur. sürecin başlangıcından itibaren amaçları sizi istedikleri kalıba sokmak ve ellerinde oyuncağa çevirmektir. hedeflerine ulaşmışlardır. artık siz onların istediği gibi hatalı duruma düşmüşsünüzdür. hiç hatanız yokken belki de. bu tipteki insanlar kaostan beslenen kişilikleri ile iyiliğin merhametin ve saygının olmadığı ortamlarda yetişmiş olduklarından parçası oldukları toplumun her bireyini kendileri gibi kalitesiz birey haline getirerek alışık olmadıkları ortama ayak uydurmak yerine kendi yaşam tarzlarını gittikleri her yere taşımayı kutsal görevden sayarlar.
ya onların istediği gibi bir insan olursunuz kaostan beslenirsiniz, ya da onlar sizi bir şekilde bu yola iterler.

bu sebeple kendinize bir bakın arayın bir hatanız var mı diye. ama sadece kendinizi değil çevrenizdekileri de bakın, eleştirin, hatalarını arayın. kendinizi nasıl eleştiriyorsanız aynı şekilde(burası çokomelli) onları da eleştrin.
kimse mükemmel değildir fakat bir insan da her hatayı yapamaz. kendinize kaldıramayacağınız yükler yükleyip hayatınızı yaşanmaz hale getirmeyin.

sevgiili şekerparelerim, artık günümüzde mutlu olmak yetmiyor, karşımızdakinin mutsuzluğu ile beslenen bir mutluluk seviyemiz söz konusu.

(bkz: haklıyım ama mutlu değilim)

sadece ve sadece kendin

hayattan yüksek beklentiler, mükemmeliyetçilik, bazen sadece kader.

huzursuz insanlar.

sizin kafanizda dolanan düşünceler ve çocukluk travmalarinizdir. ya mutlu olabilen bir insansinizdir yada olamayan. yaşantıların etkisi bu gerçeği fazla değiştiremez.

(bkz: aile)

insanın kendisidir.

mutluluk aranarak bulunacak bir sey degil . ‘an’ gülmeyi ,eğlenmeyi gerektiriyorsa tadınını çıkar . bir sorun varsa çözümü olan bir sey ise çözüm bulmaya çalış. zaman akıyor. ‘an’ da yaşa

sorgulamak,düşünmek...

zaaflardan vazgeçememek galiba

bir beklenti ile yaşamak.

düşünce yapısı, geçmiş? atamamak, atlatamamak?.. üzgünüm, insan yıkıkta olsa büyüdüğü eve bir gün geri döner.

cevabı "kendiniz" olan soru. kendinizi mutlu bulacağınız yerlerde olun, ulaşamayacağınız şeylerin ardında koşmayın ve affetmeyi öğrenin.

neandertal'lerin seçme ve seçilme hakkı.