mutsuzken sürekli bir şeyler yeme sorunsalı

bir yerde okudum. insan düşünceleri işleme sürecinde bir şey ısırırsa daha iyi odaklanıyormuş.

dizi film izlerken bir şeyler atıştırmanın da altında yatan durumlardan biri de buymuş.

mutsuz olmak anlık bir şey değil bana göre ama kaygılı olmak sürekliliği olan. bir durum. ben kaygılı olduğum zaman iştahım açılır.

keşke tabak çanak kırangillerden olsaydım.

bende de tam tersi, iştahım kapanır hiçbir şey yemek istemem.

kimi de iştahtan kesilir miş.. duyduklarımız bunlar.. sürekli yeme alışkanlığı sadece mutsuzken mi var iyi düşünmesi gerekir. çoğu kere değildir çünkü..

mutsuzken sürekli omuz ısırıyorum, doğru...

hormonal durum ama bilgim yetmiyo.cahilim biraz.

tam tersini yaşıyorum. mutsuzken boğazımdan geçen her şeyi kusasım geliyor, midem almıyor. iki türlüsü de zor.

duyguları bastırmaya çalışmaktan kaynaklanan durum. mutsuzken bir şeyler yiyorsun, bir şeyler yiyip anlık olarak kendini iyi hissediyorsun ama o iyilik hali, çok kısa sürüyor. sonra da ne kadar çok şey yedim, eyvah yine kilo alacağım diye daha da mutsuz oluyorsun. al sana kısırdöngü. yıllarca ben bu durumla mücadele ettim, bazı duygularla yüzleşmek benim için gerçekten çok zordu. terapi aldığım dönemde duygularımla yüzleşmeyi öğrendim. inanın hiçbir duygu kalıcı değil, o rahatsız edici duygu dalgalarının birer misafir olduğunu düşünüp gelip gitmelerine izin vermeliyiz. en kötüsü de ne biliyor musunuz? bize hep duygularımızı yok saymamız öğretildi. "aman bunda ağlanacak ne var? buna mı üzüldün?" vs. gibi söylemleri o kadar içselleştirdik ki bir başkasına gerek kalmadan biz de kendi duygularını yok sayan birine dönüştük. duygularla yüzleşmek, kolay değil ama bu süreçte mindfulness, meditasyon, beden tarama egzersizi, nefes egzersizleri çok işe yarıyor. şu youtube kanalında bahsettiğim tekniklerin uygulamalı versiyonları mevcut.

ben mutsuzken midemin varlığını unutuyorum.

işte tam da bu yüzden yemek yerine içmek daha iyi bir seçenek bence.

#2994558 iyi de alkol de kilo aldırıyor.

yatağıma kurulup carte d'or selection ve kurabi ile fare gibi yapıyorum bunu. kıtır kıtır kurabiye ve krema dondurma. nasıl kalori bombası bir zevk. nasıl güzel.

üstüne de turşu yerim. maalesef. acımam. mutsuz olmama da gerek yok.

çevremde hiç gözlemlemediğim sorunsal. aksine tam tersini gördüm hep, mutsuzken aç kalınıyor. ama stres ise yediriyor gibi üstün gözlemlerim bu yönde

#2619197 bakınız şu şekil kitaplar var, bu benim okuduğum.

duygusal açlık ve duygusal yeme diye bi' şey var. normal koşullarda, acıktığımız için yemek yer ve bundan haz alırız. ama biz insanlar olarak bi şeyler yemenin haz verdiğini keşfettiğimiz için ve diğerlerinden daha fazla haz veren yiyecekleri de keşfettiğimiz için, durmaksızın yiyebiliyoruz. üzüldüğümüzde yemeğe sarılmak da böyle bi şey.

eğer kilo problemimiz varsa veya beden algımızla alakalı bi sorunumuz varsa veya belirli bir kilonun altında kalma takıntımız varsa zaten bu yeme halini suçluluk ve pişmanlık izliyor. böylece bir kısırdöngü içerisine giriyoruz.

üzüldüğünde alkol veya uyarıcı / uyuşturucu kullanmak nasıl bizi üzen konuya pratik bi fayda sağlamıyorsa yemek yemek de bu şekilde düşünülebilir. tabi hamburger yemekle oroyin kullanmayı aynı kefeye koymuyorum. şu açıdan söylüyorum, iksinin verdiği haz da yapay ve esas sorunu çözmeye yardımcı değil.

o yüzden bu yeme durumu sağlığınızı etkileyecek bir hal aldıysa belki yardım alabilirsiniz.

miğde ikinci beğin olduğundan dolayı, yemek yedikçe yediğin besinlerin hormonal salgılanılan serotonin hormonu salgılandığından dolayı mutlu oluyorsunuz…

şahsımda ters işleyen olgu. canım biraz sıkılsın öküz oturur mideme, yeme içmeden kesilirim.

duygusal yeme durumu :(

yeme bozukluğu işte.
ben mutsuzken nasıl kül tablasına dönme eğilimi gösteriyorsam bu insanlar içinde bu.
bırakacağım ama sigarayı.
elbet.