mutsuzluk

beyin kemiren duygu, cesaretsizlikle eşdeğer neden diye sorgulatan peşinden bir çok duyguyu da gorünmez hale getiren benim kizginliğım, savaşmamak ve simdi şu an bana bunlari yazdiran hissiyat.

"kendi hayatının seyircisi olmak hayatin acilarindan kaçmaktır." (oscar wilde-hiçbir şey eskimez mutluluk kadar)

insanın mutluluğu dışarıda aramasından doğan sorundur. nerede bulacağınızı bilmediğiniz için daha doğrusu ne aradığınızı bilmediğiniz için asla tatmin olamayacak, aradığınızı sandığınız şeylerin ise sadece geçici mutluluk sağladığını göreceksiniz. uzak doğu kültüründe mutluluğa içe dönerek meditasyonlarla erişebileceğinizi söyler düşünürler ve rahipler. dini inançlar da içe dönüp tanrıya ibadet etmekle erişebileceğinizi söyler. stoacılar doğayla bütünleşip olayları oldukları gibi kabul etmekle bulabileceğinizi söyler...

kişinin fiziki ve manevi ihtiyaçlarının karşılanamaması sonucu psikolojisinin verdiği bedenî tepkidir efenim. sizi bunalımda veyahut depresyonda sanabilirler. aldırış etmeyin.

taciz, tecavüz, dışlanma, babanın ölmesi, sevgilinin en yakın arkadaşla seni aldatması, kanser ve son olarak öz ailenin sana bakmak bile istememesi durumlarından sonra tanımını tekrar ve tekrar yaptığım kelimedir...

mutsuzluk fendomu siz aklınızda ne düşünüyorsanız ona bağlı olarak çalışmaktadır. zihin algılarında barındırdığımız duyguları bir düşünce ile harekete geçirip tüm yaşanmış kötü olayların üzerinde durup mutsuz oluyoruz. algılar ne kadar mutlu düşünce kapsar ise o kadar mutluluk salgılarız.

karada da yaşayabilen bir balığın bir daha denizi göremeyecek olmasıdır. ölmez ama sadece nefes alır.

asla geçmeyen duygu.

yazarının wilhelm schmid olduğu kitap.

ölene kadar kurtulamayacağımı düşündüğüm his.

eğri oturup doğru konuşalım; hayatından memnun olmayan insanların, 'ben mutsuzsam herkes mutsuz olsun' mantığıyla, o karanlık ve fesfesat düşüncelerini, sanki başkasının umurundaymis gibi, karşısındakinin damarlarına kulak aracılığıyla zerk etmesi

çok uzun zamandır aşina olduğum bir his. derin bir (u)mutsuzluk içindeyim çok uzun bir zamandır.

çok eskiden bunun mizacım olduğunu düşünürdüm, ta ki bunun bana zarar verdiğini görene kadar. acilde gözlerimi açana kadar bu benim mizacımdı, ama hayır artık değil. bu lanetim, bu hastalık. bu lanet bir hastalık. içimde kanayan bir yara var ve ben artık bu kanamayı durdurmayı başaramadığıma ikna oldum. o yaraya kimi basarsam basayım durmuyor bu kan.

o eşek kadar adam da bunların hepsinin farkında. uzaktan izliyor. bazen yakınıma gelip parmağını sokuyor içeri, yaram kabuk tutar gibi olunca. tekrar kanatıyor. dayanamıyor iyi olmama. azıcık iyi hissetmeme tahammülü yok. ve ben nasıl acı çektiğimi ona anlatamıyorum. etrafımda kimseye anlatamıyorum. hepsini tanıyor. bana ait herhangi bir hesaba yazamıyorum. hepsini takip ediyor. günlüğüme yazamıyorum, tedavi altındayken o bile kontrol ediliyor. evet lanet olsun, evet hâlâ manyak gibi intiharı düşünüyorum. artık korksam da düşünmeye devam ediyorum. çünkü hiçbir uyuşturucu ilaç dindirmiyor bu ağrıyı. sadece yok olmak dindirecek.

format mı? içine ettim sanırım. ben kocaman 25 senelik bir hayatın içine etmişim. formatın da lafı olmasın artık.

bunun benim ya da çevremdekiler için geçici olmayan bir durum olduğunu gün geçtikçe daha çok anlıyorum. mutsuzluk gerçekten bataklık gibi içine çekiyor ve tutunabileceğim hiçbir şey yok. hayallerimi, hedeflerimi ve umudumu alalı çok oldu gibi hissediyorum. çok çalışmak ve emeğimin karşılığını gönlümce harcamak istiyorum ama bu mümkün değil.

gülümseyerek gelir adıyla süslenmiştir. cemal süreya

üzerimde duran ve çıkmayan tek giysi.

en az mutluluk kadar doğal bir duygudur. fakat sosyal medyalarda gördüğümüz sahte mutluluklar, kapitalizmin dayatımları, sürekli mutlu olmayı öğütleyen leş kişisel gelişim kitapları ve evrene mesaj ile kafayı yemiş enerji uzmanı olduğunu öne süren sahtekarların türemesi mutsuzluk duygusunun da en az mutluluk kadar doğal bir duygu olduğunu ve hatta bir duygu geçişi olduğunu bizlere unutturmuş olan etkenlerdir.

mutluluk kavramını anlamlandıran durum.

fark ettiniz mi sadece z kuşağı değil tüm insanlar mutsuz agresif ve depresif neden acaba bunu neden kimse düşünmüyor neden halkı kimse dinlemiyor çok üzücü bi durum...

mutluluğun arkasındaki güç.

yapıştı yakamıza bırakmıyor

mutsuzluk ceketi giydiğinde içteki giysinin kolunun omza kadar sıvanmasıdır. bir de hava buz gibiyse ceketi çıkarırsın düzeltmek için. omza kadar açık olan kol donar. işte gerçek mutsuzluk budur. bundan fazla mutsuz olanlar işi yayanlış anlamış olup fazla ciddiye almışlardır.