mutsuzluk

kimi zaman yeterince dogru empati yapıp insanlara yardımcı olabilmeme engel olan husus.
cunku bana gore mutsuzluk "tamir" edilmesi gereken bir sey.
ben hep isterim ki insanlar benle daha mutlu olsun.
ama iste her insan bir degil. herkes mutlulugu o kadar cok sevmiyor. kimi insan bir sure mutsuzlugunda kalmak istiyor. kimi insan mutsuzluk agırlıklı takılmayı seviyor vs vs.

siz de benle yeterince empati yapıp bana yardımcı olmak istiyorsanız ben mutsuzken beni neslendirin, olur mu? ben de bu modelim cunku.

mutsuz olmamamnın yolu mut muyum mutsuz muyum diye sorgulayacak vakte sahip olmayacak kadar kendini mesgul tutmaktır.
bernard shaw

hayat sloganim. evet.

mutluluk gibi geçicidir. geçici olmayan tek bir his bile yoktur ve iyi ki her şey geçip gidiyor. yoksa insanlar hissettikleri ile ya delirir ya da hayatına son verirdi.

sırası falan yok şu an kendini kötü hissedersin gün içinde başka bir anda iyi hissedersin. insanın duygu genel gidişatı vardır ama toplam veri ne? bazı insanlar mutsuzdur işte. ortak kanı da budur. hayatında genel olarak iyi hissetmemişsen ve umutsuzsan mutsuzsun. hata bazen mutsuz olmak bir alışkanlığa dönüşür. sürekli kötü duyguya teslim olmuşsundur. ben çok şikayet ederim, zor da gelir hayat ,en ufak şeyden nem kaparım ve en önemlisi kötüye odaklanırım. bu değiştiremediğim bir şey oldu. o hep sabittir ben de. çağırdığınız bu duygu ve hissettiğin o genel kanı enerjini tüketiyor tabii. pozitif düşüncenin etkili olduğunu düşünüyorum fakat uygulama zorluğu var. anlık mod yükseltmelerinde geçici bir çözüm olduğu aşikar. var olan durumların kronikleşmesi, yerleşmesi öyle bir anlık defedilecek bir olay değil. köklü bir şeyler lazım. genel insan problemleri işte..

mutluluk bile mutsuzdur; çünkü lacan'ın deyimiyle "dünya çürüdü, çürüyor."