nick vermeden bir yazara seslen

senin belanı silkeyim...

şşttt.

ybf yoldaş, n'oldu şu çark sorunu hala çözümlenmedi.. (kim la bu ybf'de demeyin artık, yoldaş benjamin franklin diye nick yazacak değiliz herhalde. başlığı okumuyor musunuz "nick vermeden" sesleniyoruz.)

seviyorum uleeen.

gazozla ilgili olan * girdine kahkaha atıyorum üstat. evet.

manitan seni aldatıyor.**

canım sıkılıyor, çabuk gel.

insan bazen bi' özelliği olmadığını bilmeli, ve bununla barışmalı. değerli olmak ya da kendini göstermek, kanıtlamak için farklı olmamalı. bir hayat 'ben buradayım', 'ben farklıyım' diye görünmek için yaşanmamalı. zira sokaktaki insandan farklı olmak, her zaman insanı daha iyi biri yapamayabiliyor.
ha, şu an bulunduğum ortamdaki kişilikler senin kendini farklı kıldığını düşündüğün şeyleri yapıyor, biliyor, tüketiyor mu, tartışılır. ama bu demek değil ki kendini üniversite kampüslerinde hiçbir işe yaramayan bir amaç uğruna slogan atan kişiden farksız kıl. fark asıl tam burada, kendinde olmalı; sadece göstermeye çalıştığın kişide değil.

bu kadar naraya gerek var mı? çığlık paylaşılınca azalan bir şey değil ki başkalarına duyurasın. bağırarak kendini yoracağına kendini anlaşılır bir dille anlat onlara. bir kere olsun kendine güvenerek, kelime oyunu yapmadan de ki: "ben de bunu yaşamak istiyorum"; illa derdini paylaşacak birini bulursun, ya da o biri seni bulur. insan ilişkilerinde biraz bencil olmayı bilmek gerek. kendini sert gösterip azıcık bir yakınlıkta kendi sınırlarını hiçe saymak ne sana, ne karşındakine yarar.
ayrıca bir insan hem yalnızlığın melankolisini, hem aşkın* sarhoşluğunu aynı anda yaşayamaz. tamam, aşk başarısız olunca da üzücü, hatta depresif olabilir ama bu bir yerden sonra artık kendini kandırmaktan başka bir işe yaramaz.

hiç kendini başka biriyle hoşuna giden şeyleri yaparken, ya da bunun hayalini kurarken buldun mu? yoksa sen olağan hayatını yaşarken birinin uzakta var olmasını mı istiyorsun? tabi o da olabilir. her kişinin sosyal gereksinimi aynı olmak zorunda değil.

fakat başkalarının seni hiç sakin gördüğü bir an var mı? sen kendini yoğun, duygusal bir ilişki ardındaki boşluğun huzurunu yaşamaya değer görüyorsun da, bunu neden yalnızca başkasından bekliyorsun? kendi iç dünyanda, yatağında, tavanın desenini sayarken olmayacakları düşlemek; belki balkonda, belki odandaki soğuk, çıplak parkenin üstünde küllüğe sığmayan sigaranı söndürmek,* seni sadece kendi duygularınla yalnız bırakır. ha bunu başkasına gösterirsen dışardan senin de göreceğin gibi zorla edinilmiş bir zavallılıktan başka bir izlenim bırakmaz.

yapacağın en mantıklı devinim, gerçek özünle barışmak olur. yoksa her hisssetmeye çalıştığında, daha da yok olursun.

çok biliyon shshshhshs.

*

canının istediği zaman o gereğinden fazla çalışan beyninin yaptığı akıl oyunları hoşuma gitmiyor desem yalan olur, önce bi' inceden şarlayıp ben tadını çıkarmana müsaade etmeyince içinin bi "hoff" çektiğine de eminim, bak bu da benim için güzel.
yalnız bir gün birbirimizi böyle yarı dener, yarı "haklıymışım bak, kafası benim gibi çalışıyor" diye kendimize sırıtarak hak payı çıkarırken tekme tokat birbirimize girme ihtimalimiz de var.

ha bi de, 3. sü olmayacak merak etme, çünkü şaka yapmadığının farkındayım ve bana getirisi götürüsünden çok daha az olan bi şeyi yapmam mantıksız.
değer kısmına girmedim bile bak fark ettiysen?

sen kimsin, kimsin sen? bana ismini ver ismini.

31 olmadan yasayamam, yalan yok arada tanimlarini gazoz ice ice gezip, hah, seni gidi safkan bulldog kopegi seni, o 210bin karmayi yoldas'in yan cari olman serefiyle verdiler sana demiiii diyerekkkteeen turluyorumm sayin 'şiirika'.

sanalika, msp, stardoll. ahahaahhahayt. hileci var a dostlaaar hileci vaaar hileeecii. evet.

(bkz: ağlama melis)

lan durun zaten ortalık karışık, insanlar çatacak yer arıyor bir de siz karıştırmayın. ya da karıştırın bilemedim. *

olağanüstü gıcıksın.

sigaramı içsek naapsak?

sorry arkadaşlar.

anoooooommmmmm