nikola tesla

o kadar cahilsiniz ki; dininiz var diye ahlaka ihtiyacınız kalmadığını sanıyorsunuz.

sevgili insan,

insanlığın, kendine yaşam sunan gezegeni sesiyle titreteceği, güneşin efendisi olacağı, mikro kozmik hareketin tükenmez ve yoğun enerjisini kullanacağı, atomların önceden belirlenmiş formlara kombin edileceği, okyanusu yatağından çıkarıp hava yoluyla taşıyarak dünyanın değişik bölgelerinde göller ve nehirler yaratacağı, vahşi elementlere emredeceği, zekâsı ve gücüyle bu dünyanın sınırlarının ötesine geçeceği günler uzak değildir.

nefretiniz elektriğe dönüştürülebilseydi, bütün dünyayı aydınlatırdı.

çok yakında kablosuz olarak dünyanın her yerine mesaj iletmek öyle kolay olacak ki; herkes kendi aygıtını yanında taşıyıp çalıştırabilecek. bu konuya inancım öyle sağlam ki..

fikrimi çalmaları mühim değil… asıl mühim olan kendi fikirlerinin olmaması.

pek çok kişi dış dünyanın seyrine o denli kapılmıştır ki, kendi içinde olup bitenlerden tamamen habersizdir.

erdemlerimiz ve kusurlarımız birbirinden ayrılamaz, güç ve madde gibi. onlar ayrıldığında insan bir hiçtir.

bilim insanı hemen sonuç elde etmeyi amaçlamaz. o bu ileri fikirlerin kolayca ele alınacak olmasını beklememelidir. onun çalışması tohumu eken birisi gibi olmalıdır – gelecek için. onun görevi sonraki gelenler için zemin hazırlamak ve yol göstermektir. o yaşıyor, uğraşıyor ve umut ediyor olmalı.

hepimiz hata yaparız ama hatayı işe koyulmadan yapmak en iyisi.

eksik gözlem cehaletin bir türüdür ve mevcut pek çok kavramla aptal düşünceden sorumludur.

yalnız olun, icadın sırrı budur. yalnız olun, fikirlerin bulunduğu zaman budur. yalnız olun, olgunlaşacağınız an budur.

bırakın doğruları gelecek söylesin ve herkesi eserlerine ve başarılarına göre değerlendirsin. bugün onların olsun; ama uğrunda çok uğraştığım gelecek, benimdir.

benim beynim sadece bir alıcıdır (reseptör). evrende, bilgiyi, gücü ve ihamı ondan aldığımız bir öz var. bu özün sırlarına nüfuz etmedim, ama var olduğunu biliyorum.

insan kalbini, bir mucidin kendi beyninin yarattığı bir ürünün başarıya ulaştığını görmesinden daha fazla heyecanlandıran bir şey olduğunu düşünmüyorum. bu tür duygular insana yemeyi, uyumayı, arkadaşları, aşkı, her şeyi unutturuyor.

yirmi birinci yüzyılda robotlar, antik medeniyetlerdeki kölelerin yerini alacaktır.

yıldırım başlı başına bir sonat olabilir. binlerce yıldırım ise bir konserdir.

bütün canlılar evrenin çarkında iç içe geçmiş dişlilerdir.

o kadar cahilsiniz ki, dininiz var diye ahlaka ihtiyacınız kalmadığını sanıyorsunuz.

elektriğin tam olarak ne olduğunu anladığımız gün çok büyük, insanlık tarihinde görülmüş en önemli olaya tanıklık edeceğiz.

sonsuza giderken bütün kuvvetler mükemmel bir uyum yakalar. bu sebeple tek bir düşüncenin enerjisi, evrenin devinimini belirleyebilir.

fikrimi çalmaları mühim değil… asıl mühim olan kendi fikirlerinin olmaması.

pek çok kişi dış dünyanın seyrine o denli kapılmıştır ki, kendi içinde olup bitenlerden tamamen habersizdir.

eksik gözlem cehaletin bir türüdür ve mevcut pek çok kavramla aptal düşünceden sorumludur.

insan imkansızı başarabilir sözü yetersizdir çünkü insan imkansızın da ötesine ulaşabilir.

insanlar birbirlerini öldürmek gibi vahşi eylemleri sürdürdükleri müddetçe gelişimin önü kapalıdır!

düşünmek için aklı başında, derin düşünmek için oldukça deli olmalısın.

paranın başkaları için taşıdığı anlam, benim için bir şey ifade etmiyor. ben bütün paramı, insanoğlunun hayatını kolaylaştıracak icatlar yaptığım deneylerime yatırdım.

tarihin başlangıcından bu yana gerçekleşen bu en büyük savaştan (ıı. dünya savaşı) yeni bir dünya doğmalıdır –insanlığın fedakarlıklarını haklı çıkaracak bir dünya. bu yeni dünya da zayıf güçlünün, iyiyse kötünün suiistimaline uğramamalı; fakir zenginin şiddetiyle aşağılanmamalı. zihnin yaratımları, bilim ve sanat, topluma insanlığın daha iyi ve barış içinde yaşaması için hizmet etmeli, bireylerin bencilce servet edinmeleri için değil. bu yeni dünya mazlumun ve hor görülenlerin değil, onur ve saygınlıkta birbirine eşit özgür insanlarla ulusların dünyası olmalı.

başladığım şeyi illa bitirmek gibi bir saplantım vardı. bir keresinde voltaire’nin eserlerini okumaya başlamış ve o canavarın gün boyu yetmiş iki fincan sade kahveyi devirerek yazdığı, küçük harflerle basılmış yaklaşık yüz kitaplık bir külliyatı olduğunu öğrenince gözüm korkmuştu. illa ki okunacaklardı ama son kitabı bitirip masaya koyduğumda çok memnun olmuş ve, bir daha asla! demiştim.

dünyanın en büyük kötülüğü cehalettir. cehaletten kaynaklanan bu direnç ancak bilginin aktarılması ve insanlığın heterojen unsurlarının birleşmesiyle mümkün olacaktır. bu amaç uğruna hiçbir emek boşa harcanmış olmaz.

evrenin gizemini anlamak istiyorsanız, enerji, frekans ve titreşim cinsinden düşünün.

doğanın elinden, tüm zorluklara rağmen, hayatımı riske atma pahasına kopardığım o tek giz uğruna, doğanın kazara denk geldiğim binlerce sırrını feda ederdim.

hayatımdaki olayları gözden geçirince kaderimize şekil veren etkenlerin nasıl da gizli yerlerde olduğunu fark ediyorum.

hep yeni heyecanlara açızdır ama çok geçmeden onları kanıksar ve kayıtsız kalırız. dünün mucizeleri bu günün sıradan olaylarıdır.

hareket halindeki bir kütle, yönünün değiştirilmesine direnecektir. aynı şekilde dünya da yeni fikirlere karşı çıkar. fikrin öneminin ve değerinin kavranması zaman alır.

her gün keşfetme umuduyla – kim olursa olsun birilerinin, süregelen asıl sorunlarımıza çözüm bulacağı umuduyla- işimize gidiyor ve ertesi gün yeniden şevkle işimizin başına dönüyoruz; başarısız olsak bile çabalarımıza boşa değildir, çünkü bu gayretlerden, bu uğraşlardan, saatlerce tarifsiz keyif almış ve enerjimizi insanlığın yararına kullanmışızdır.

"tüm biyolojik sistemimiz - beyin ve dünyanın kendisi - aynı frekanslarda çalışıyor." "bu rezonans sistemini elektronik olarak kontrol edebilirsek, insanlığın tüm zihinsel sistemini doğrudan kontrol edebiliriz."