nilgün marmara

turk edebiyatının huzunlu delisi.

donem odevini sylvia plath ustune yapmıstır.
o da sylvia plath gibi intiharla hayatına son vermistir.

okudugum:
-daktiloya cekilmis mektuplar

en sevdigim sozu: -sen yabancıların en yakınıydın..

nilgün marmara'nın benzetmelerini çok seviyorum.
eskiden çok düşünürdüm ,kimsem olmazdı anlatacaklarımı dinleyecek.
ayna ile gezer odamı aynalar ile kaplardım. o zaman bir dinleyicim olurdu...
kimse yok mudur yoluma kuş koyacak , ben vardım! ben...

sonra bu şiire rastladım bana benzettim. ne kuş vardı ne huzur. buldum diye mutlu olduğum şiirdir buyrun bir defa daha okuyun huzur dolsun içiniz
''öyle güzelsiniz ki kuş koysunlar yolunuza''

bir karga bir kediyi öldüresiye bir oyuna davet ediyordu.
hep böyle mi bu?
bir şeyden kaçıyorum bir şeyden, kendimi bulamıyorum dönüp gelip kendime yerleşemiyorum, kendimi bir yer edinemiyorum, kendime bir yer...
kafatasımın içini, bir küçük huzur adına
aynalarla kaplattım, ölü ben'im kendini izlesin her yandan, o tuhaf sır içinden!
paniğini kukla yapmış hasta bir çocuğum ben.
oyuncağı panik olan sayın yalnızlık kendi kendine nasıl da eğlenir.
niye izin vermiyorsun yoluna kuş konmasına
niye izin vermiyorum yoluma kuş konmasına
niye kimseler izin vermez yollarıma kuş konmasına?
"öyle güzelsin ki kuş koysunlar yoluna" bir çocuk demiş.

-nilgün marmara

nilgün marmara’nın intihar mektubu..
intiharından sonra eşi; ‘şiir yazdığını bile bilmezdim, bir kenarda pıtır pıtır bir şeyler yazardı’ demiş.
ne acı.

"yüzü olmayan bir palyaço, elleriyle olmayan yüzünü örtüyor ve ağlıyor. içerden ağlıyor ve ölüyor. zaman yüzünü eskitemez çünkü yüzü yok!.. benle benim aramdaki farkı gorebiliyor musun?"
nilgün marmara

bugün aramızdan ayrılmayı tercih edeli 37 yıl olmuş. nasıl bir şey bu zaman ya?
saçma ve çok güzel.

en güzel rozetim aynı zamanda.

"beklentim yokmuş gibi davranıp içime dünyalar kadar umudu sığdırmaktan yoruldum."

erken göçen bir şairdir.

'ey, iki adımlık yerküre senin bütün arka bahçelerini gördüm ben!'

çok güzel şiirler yazan, yaşamını yaşamına benzettiği sylvia plath'a özenip 30 yaşına girmeden intihar eden şair.

nilgün marmara'nın intiharından sonra, kocası şöyle söylemişti onun hakkında: “şiir yazdığını bile bilmezdim. bir kenarda pıtır pıtır bir şeyler karalardı.” şair ise yaşarken yazdığı bir şiirde, kocasından şöyle bahsetmişti: “yabancıların en yakınıydın sen!”

olduğu yerde gönlünün tomurcuklarını çiçek açtıramamış, başka diyarları seçmiş sessizliklere gömülmüş yazardır..
sevdikleri tarafından anlaşılamamanın verdiği hayal kırıklığını anlatacak en büyük cümleyi kurmuş, ölümle taçlandırmıştır..

veda mektubundan bir cümle.
"sahneden çekilirken yaşamıma karışmış herkesi selamlıyorum."

umarım sevdiğin kuşlar seni hiç yalnız bırakmamıştır..
reveransla selamlıyorum seni..

"kalbin ya paramparça kırılmak, ya da taş gibi katılaşmak zorunda kaldığı bu dünyayı reddediyorum."

acayip bir şey bu kadın, tüm enerjimi alıp götürüyor. varsın alsın götürsün.

"yabancıların en yakınıydın sen."
aramızdan ayrılışını sevgiyle ve saygıyla anıyorum.