nilgün marmara

keşke dünya biraz ona uyum sağlayabilseydi de bugün hala yaşasaydı dediğim naif insan. sığamadığı bu dünyadan bir boşluğa gitmeyi tercih ederek ayrıldı.

niye izin vermiyorsun yoluna kuş konmasına
niye izin vermiyorum yoluma kuş konmasına
niye kimseler izin vermez yollarıma kuş konmasına
öyle güzelsin ki kuş koysunlar yoluna

defterlerini okuyarak hakkında epey fikir edinmiştim. sylvia plathten etkilendi intihar etti gibi bir basitleştirmenin tanımlayamayacağı bir şair. bazı insanlar dünyaya uyum sağlayamayabiliyorlar. dünyadaki acıları çok fazla içselleştirerek kendilerini ayrı bir fanusa sokuyorlar bunun sonucunda da yaşamak onlar için bir işkence halini alıyor. intiharı desteklemiyorum ama bazı insanların kendi kararlarıyla herşeyi geride bırakıp gitmelerine de fazla yorum yapmamak gerek diye düşünüyorum.

göksüz bir gecenin ayrışması bu,
altsız ve üstsüz bir temponun tokadı.
sanki bir kıyıdan al bir taş fırlatılmıştır
telin yıkımına doğru
ve dev goncaların
boğaz tıkamalarına.

göklü günlerin bireşimi bu,
yatay bir zamanın okşaması.
sanki tel irkilmektedir şence
ve yakınca
kahkaha çiçeklerini çocuklaştırmaya
ve bugünler için.

her zaman endişe duymuşumdur ya böyle bir evlilik yaşarsam ya beni hiç anlamazsa eşim
sahi nilgün neden evlenmişti ki gerçekten çok mu sevmişti
hassas kalplere dünya cehennemse ben de bunu yaşamaz mıyım diye düşünüp durdum hep
insan büyüyüp yaş alınca anlıyor o çocuk kalbini kaybetmediği için intihar etti.
anlaşılamadığı için. yeri yazarların dünyasıydı, bir yeri yurdu vardı. ruhu gitmişti.
nilgün hep beni üzer.
cemal süreya'nın zeldası, türk sylvia plath.

sözlükteki hassas kalpleri görmemizi sağlayan merhume kadın şarimiz. senin hassas kalbine sıçrasınlar e mi? *

penceresinden atlarken sesini duyan kimse olmamış. belki de yazılarındaki çığlıkları yeterli bulmuştur.

bitmedi bu intihar ederek öleni güzellemeleriniz tiplerinden biri.

gülmem gereken yaşlarda, ölmem gerektiğini düşündüm hep" der, intihar mektubunda dahi böyle bir ağır sözü yoktur.

“uçurumlar var diyorum. insanla insan arasında, kendiyle kendi arasında, kendiyle başkası arasında.” sözünün sahibidir. eşinden ilgi beklerken solup giden eşsiz bir şair. “yabancıların en yakınıydın sen” sözüyle edebiyatın en güzel siteminde bulunmuştur. intiharından sonra eşinin; “şiir yazdığını bile bilmezdim, bir kenarda pıtır pıtır bir şeyler yazardı.” sözü intiharını destekler nitelikte olmuştur. bu bir intihar değil ihmaldir… cinayettir.

defterler'i okudum. bir insanın yaşamasında, dünya halinin usandırıcı halini görüyoruz. intihar etmiş bir kadının sözlerini okuyor olma hüznü gitmiyor. kendi hesabıma benzerlikler, yaşamın zorluğu ve sakilliği... korkunç bir sıkıntı. bu sıkıntıyı entelektüel bir gayretle sürdürmüş hem okumuş hem yazmış. kocası kaanın işi icabı libya'da yaşıyor bir süre. o kuşak kadın şairlerin belki en iyisi.

bu hayatı istemediğimiz için mi intihar ederiz? sanki aksi gibi. öyle çok istiyoruz ki bu hayatı, bu haline katlanamıyoruz. gecenin en karanlık anında sarsıla sarsıla ağlarken, kendi hayatını bir engel ve yük gibi taşırken, seni kahkahalara boğan aydınlanma, hüznünün iyi ve coşkulu bir yaşamı delice istemekten kaynaklandığını görmek oluyor. hepsi, büyük hayallerin kırıklığı. yani kurtulmak istediğini sandığın yaşam delice istediğin şey. küsmeyin.

kitabın sonunda nilgün'ün bir fotoğrafı var. çok güzel kadın.

niye izin vermiyorsun yoluna kuş konmasına
niye izin vermiyorum yoluma kuş konmasına
niye kimseler izin vermez yollarıma kuş konmasına?
'öyle güzelsin ki kuş koysunlar yoluna'

sevdiğim tek kadın şair.

sylvia plath'ın intiharı bağlamındaki tezi okunulası türk şairdir.

şiirleri acı bir çığlıktır, duyabilene.

"uçurumlar var diyorum, insanla
insan arasında,kendiyle kendi arasında."

yabancıların en yakınıydın sen!

diyen ünlü ingiliz şair (bkz: gizdökümü) akımının en önemli ismi olan (bkz: sylvia plath) ı örnek almış ve üniversite bitirme tezi ' sylvia plath ın şairliğinin intiharı bağlamında analiz" olan büyük şairdir nilgün marmara..

kendisini intihar mektubu ile tanıdığım ve hiç unutmadığım nadir yazarlardan biridir.
"benden sonra kuşlara iyi bakın."

nilgün marmara'nın olduğu kesin olmamakla birlikte bir dizesi vardır içime işler: "öyle güzelsin ki kuş koysunlar yoluna..."

bir de eşine yazdığını düşündüğüm başka bir dizesi var ki bana uzun uzun duvarı seyrettirir: "yabancıların en yakınıydın sen..."

şahsen beni en çok düşündüren huzursuz eden şey; insanın yoldaş olacağı en özel anlarını yerine göre aynı yatağı paylaşacağı insanla iki yabancı olmaktan kurtulamaması, aynı evde iki yabancı olarak yaşayıp gitme durumu...

şiiri canıyla yazdığını canı bittiğinde anladığımız şair.