normal sözlük'te herkesin fakir olması

kendi adınıza konuşun, hıh*

benim gönlüm zengin. *

tabi tabi..! zaten ülkeyi de "bu fakir..." yönetmiyor mu.? hem zaten fakirlik efenim, 'tu kaka, ezik, varoş, beceriksiz, köşeyi dönememiş beceriksiz, özetle zaten aptallığı haketmiş aptal..' vs gibi bişey değil mi..
nası.? hadi ya.. gerçekten de değil mi..?!
e birader, niye o zaman eğlencesine fakir aşağılayıp, ağzınıza sakız edip de, herkesi günden güne fakirleştiren, herkesi bi bahane ile bi sebeple "zengin!" olduğuna ikna eden, uyanıkların ekmeğine yağ sürüyorsunuz..?
fakirlikten nasıl kurtulunur biraz düşünüp onu tartışsanız ya..

fakirler fakirleri fakir olmadıklarına ikna ederken ortaya çıkmış acı gerçek..

herkes değil yalnız.. bir kişi hariç dersek sevinirim...

benim evim var. siz kendi derdinize yanın.

fakir derken nasıl bir fakirlik önce bu netleşsin. fikirsel fakirlik mi? etik fakirliği mi? maddi mi manevi mi? fakir çok olduğu gibi çeşidi de çoktur batan geminin malları bunlar gel vatandaş gel seç beğen al.

harflerin bazılarıyla oynayınca kafir mi oluyoruz yani diye düşündürtür. düşündürtmez de maksat zırvalamak. *

soba ile barakada ısınıyorum doğru önerme...

fas fakir...

(bkz: yoo olmaması)

aramızda biri var milyonluk saat takıyo.

ev kira ama mahalle bizim.

herkes fakirdir. kimisi duygu, biri ruh veya öteki maddi. bazısı ise sadece bir “i” kaybederek fakır olur. fakır fakır işler tüm işlerini. eh bir yere kadar, işte bu andan itibaren tükenene ise mada fakır deniyor. kavgada bile söylenmez, öyle bi şey.

ruh fakiri, geldi ve zenginlik verdi. müstakbel zengin maddi zenginliği aldı ancak ruh zenginliğini kaybetti.

sorun o değil.
(bkz: normal sözlük'te herkesin çiğ olması)
sorun bu.
ne desek, farklı anlamlar anlaşılıyor.
ne söylesek, söylenmeyenler konuşuluyor.
zihinsel işsizlik kötü.