normal sözlük yazarlarının gördüğü en saçma rüya

bir mesire alanındayız erkek arkadaşımla ve erkek arkadaşım da ibrahim tatlıses. annem yanımıza gelecek ve ben ilişkimizi saklıyorum çünkü adamın kişiliğini beğenmiyor bizi ayıracak biliyorum. hemen kaçıyorum ve ibrahimi orada tek bırakıyorum annem gidince yanına dönüyorum, ah ibo üzümlü kekim

(bkz: antidepresan rüyaları)

benim en saçma rüyalarım hayatımdan bi kolaj oluyor. farklı şehirlerde, farklı tarihlerde hayatıma dokunan insanları ve yaşadığım olayları saçmasapan bi şekilde aynı rüyada topluyorum.

eski çalıştığım iş yerinde ajdar ile karşılıklı oynuyorduk.

genel anlamda rüyaları saçma buluyorum. zihnimi bulandırmaktan beni üzmekten başka işleri yok. iyi bir rüya görünce de canım sıkılıyor çünkü anlamsızca umutlandırıyor beni. fal ile rüya arasında bir ilişki olmalı diye düşünüyorum.

o kadar saçmadırlar ki tarafımdan harikulade bilim kurgu hikayelerine dönüştürülmektedirler.

benim rüyalarımın çoğu saçma olmuyor. tuhaf bir şekilde neden gördüğümü de anlayabiliyorum hatta bazen realde de rüyada yaşadığım şeyi yaşayabiliyorum. sadece bazen ürkütücü bir tuhaflığı oluyor.

sürekli yürüdüğüm bir yol , bir gün tam köşeyi döneceğim yere doğru ilerlerken önümde birçok insan çoğu da tanıdığım insanlar hepsi gökyüzüne bakıyor ay geceyi aydınlatmış normalden fazla bir aydınlık ama çok da güzel bir atmosfer var ben de gökyüzüne doğrulttum bakışlarımı bakıyorum gökyüzünden taşlar yağmaya başladı ama devasa taşlar ancak bir fark var bunlar göktaşı gibi değil devasa çakıl taşları tuğlalar molozlar falan yani. neyse taşların düşüşü o kadar muzazzam ki ben de seyre dalıyorum derken bize doğru yönelen taşlar var herkese kaçması için bağırıyorum ama duyan yok bize doğru gelen taşlardan birkaçı da olduğumuz bölgeye düşüyor biri önümde paramparça oluyor evlerin çatılarına düşüyor ama kimseye isabet etmiyor kimse ölmüyor ben korksam da o taşların düşüşünü izlemeye devam ediyorum bu kadar.

rüyalarda uçmak, koşmaya çalışıp koşamamak, bağırmaya çalışıp bağıramamak neyse de bir mekandayken aniden başka bir mekanda olmayı rüyada normal karşılamak uyanınca bana çok saçma geliyor.

hızlı hızlı koşmam fakat bulunduğum yerden bir adım bile uzaklaşmamış olmam.

bir arazi alıp biber ekmem gerektiğini görüyorum. saçma mı değil mi bilmiyorum ama günümüz gerçekliğinde kendi adıma mümkünü olmayan ve ne alaka dedirten bir rüyadır.

dün süper saçma bir rüya gördüm sevgili sözlük.

şimdi yurt dışına gezmeye karar veriyorum aileme de "sıkıntı olmaz gezip geleceğim " diyorum. neyse arnavutluk bosnayi filan geziyorum en son brezilya ya geliyorum brezilya'da da kaos var. gökyüzü sapsarı ve ortamda hafif sis var. neyse otelden çıkıp havalimanına gidiyorum bu sırada cebimdeki telefonum ve cüzdanım çalınıyor sonra da havalimanına koşuyorum. oradaki görevliye ingilizce konuşmaya çalışıyorum ama anlamıyor. o sırada pegasus havayolları amblemli bir pilot görüyorum ama pilot çok uzun 2m filan. neyse beni bir pegasus havayolları çalışani kadına götürüyor. oradan ailemi arayıp bana bilet alabilmem için para yollamalarini istiyorum. neyse bir süre sonra cüzdanını kaptırınca banka kartımın da içinde olduğunu fark ediyorum. rüyaya kendimi nasıl kaptirdiysam gerçek hayatta şansımı s*keyim demişim. annem dedi. sonra sıcaktan uyandım.

dün sadri alışığa edebiyat kitabımdan yırttığım bir şiiri imzalattım. imzalatırken de başlık biraz yırtıldı diye utandım. adama diyorum ki gülen adam yapsan bile olur ben bileyim senin olduğunu yeter.
onu cebime koydum geldim bir çocuk kuzenimin yüzüne kemerle vurmuş, kemeri çektim çocuğu döverken babasi geldi çocuğa kızıyor, elini kaldıracak oldu gayriihtiyari kemeri uzattım al bunla vur diye. kuzenimle göz göze gelip puskurduk. neyse yaramıyorsa uyumayın.

açık denizde balina saldırısına uğradım kaçmak için binaya tırmanıyodum ki su püskürttü hayvan

en son dokunduğum ölüyordu rüyamda. ama işin tuhafı servis şoförüydüm. personele bana değmeden binin diyordum. yolda da ücretler lütfen diyordum. dokunduğun ölüyor hala servis şoförlüğü yapıyorsun ne alakaysa, bir de servise binenden para alıyorsun. ne servis ilik yaptım ne de mşnibüsçülük. dokunduğumun ölmesi durumuna hiç girmiyorum bile.

hemen anlatıyorum efendim, daha saçması da yoktur herhalde:

bir sabah uyanmışım, ve her zamanki gibi yine apartmanımın bahçesindeki çardakta kuşların sesini dinliyorum, derken kapıcı ibrahim abimin bahçeye bir şey getirdiğini görüyorum; bu bir mancınık! merakla ona soruyorum:

+ yahu ibo abi bu nedir böyle?
- mancınık işte, bin de fırlatayım seni.

ve her nedense zerre dahi tereddüt etmeden o mancınığın fırlatma kısmına kendimi koyuyorum. güzelce oturduktan sonra "fırlat ibo abi!" diye bağırıyorum, ve o mancınığın muazzam gücüyle havalara uçuyorum. heyecandan bağırıp duruyor, bir de nereye düşeceğime bakıyorum o sırada, derken bir denizin tam kıyısına düşüyorum, hemen derinleşen bir denize ve etrafta renkli renkli tropikal balıklar görüyorum. daha sonra kıyıya kadar yüzüyorum ve sonunda iskeleden karaya çıkıyorum.

vardığım yer neresi mi? paris! evet bildiğiniz paris!

neden böyle bir rüya gördüğüme, veya o rüyada neden mancınık ile paris'e gittiğime hala anlam veremiyorum. hayal gücü çok ilginç bir şey hakikaten...

ikidir babasının sahip çıkmadığı bebek doğurduğumu görüyorum müge anlıyı acilen bırakmalıyım

evet sevgili sözlük. malum alanya'da havalar isinidigi için artık pencere açık yatıyorum. geceleri hava soğuk olunca da baya bı rüya görmeye başladım.


rüyanın başında iett otobüsleri ile istanbul'dan alanya'ya otostop çekerek geliyorum en son adam beni gazipaşa havalimanı'na bırakıyor. neyse alanya gazipaşa otoyolundan başlıyorum yürümeye...
eve az kaldığında alt komşumuzu yolda görüyorum o da bana "şu anda dayak yemeyi çok isterdim deyip" beni eve doğru kovalamaya başlıyor. evin içine tam girecekken bana baya bir yaklaşıyor. ben de dönüp tam yüzüne vuracakken ruyadna uyanıyorum.

bırak yazı olarak ben bunu sözlü olarak anlatsam en az 30 dakikayı rahat bulur.

ayakta işiyordum.
cinsiyetimi yazmama gerek yok sanırsam.