öğretmen olmak

eğitim fakültesinden mezun olmayı gerektirir, şu anda başında bulunduğum süreç diyebiliriz.. özel ders vererek bir noktadan başlamayı planlıyorum yakında. yine kendime yakışanı yapıp "yattığı yerden maaş alıyor" dedirteceğim kendi hakkımda sanırım.

belli klişeleri bilmeniz gerek.
ogretmenlik cok zor
maaslarimiz cok az
biz evde yazili okuyoruz
bakamadiginiz cocuklariniza biz bakiyoruz
ve finalde cok kiskaniyorsan sen ogretmen olsaydin su 5 cumle ile her turlu saldiriyo savusturabilirsiniz.

hayali bu kadar güzelken kendisi acaba nasıldır? öğretmenim ama lanet sistem yüzünden öğrencilerime kavuşamıyorum.

aşkla yapılması gereken meslektir. aksi takdirde hem zor olur hem hakkı verilemez bu mesleğin.

iki öğretmenin çocuğuyum. ablam da yurt dışında öğretmen. hakkıyla yaparsanız çok zor meslektir. düşünün ana babasının adam edemediği çocuğu eğitmeye çalışıyorsunuz.
zor meslektir.

eğitim fakültesinden bildiriyorum. puanım yetti yazdım geldim diyen ve öğretmenlik mesleği ile uzaktan yakından alakası olmayanlar var.

siz bunlardan olmayın. size de yazık geleceğe de yazık. öğretmenlikten kazanacağınız parayı her yerde kazanırsınız. para için yapılacak bir iş değil.

içinizde bir ülke ideali yoksa hiç bulaşmayın.

hangi meslek kolay ki?

bir tane değil, iki, üç, dört hiç değil.
nerden baksan ortalama 20, bilemedin 30 öğrencinin sorumluluğunu almak kolay mı ya? sadece ders öğretmekte yetmiyor sayın çok bilmiş yazarlar. bedava para almıyorlar yani. hakkıyla eğitim sisteminin verdiği olanakların tümünü kullanarak en iyi şekilde öğrenci yetiştiriyorlar. bu değişken sistemde öğrenci yetiştirmek, engelli parkurda koşmak gibi...

böyle bir şey degildir.

aslında tam da yukarıda belirtilen karikatür mü diyeyim illüstrasyon mu diyeyim öyle bir şey öğretmen olmak.

bir yönüyle öğrenciyi kalıba döküyoruz.

zordur ve keyiflidir.

neredeyse ömrümün yarısını öğretmen olarak geçirdim. eğitim fakültesindeki dört yılı da sayarsak yarısından da fazlasını. o yüzden benim de söyleyeceklerim olmalı bu konuda. ve bu meslek benim hayatım olduğu için çok uzun yazacağım.

öğretmenlik mesleğini göklere çıkartacak değilim ama canım mesleğimin de yerin dibine batırılmasına müsade etmem. hakkı verilerek yapıldığında muhteşem bir meslektir ve bir o kadar da zahmetlidir. önemsenmeden yapıldığında çok kolay bir meslektir ve büyük bir terbiyesizliktir.

çalışılabilecek neredeyse bütün okul türlerinde çalışmış ve artık bir kasabada küçücük bir okulda yeniden mesleğe başlamış bir öğretmen olarak çok okul, çok öğretmen, çok idareci gördüm. yüzdeye vurursak eğer yüzde kırkı işe yaramaz insanlardı. ama yüzde altmışın ne fedakarlık yaptığını, faydalı olmak için yaratıcılıklarını nasıl zorladıklarını gördüm.

mesai saatleri düşük görünebilir ama aslında yapılan iş okulda bitmediği için sanıldığından daha uzundur. sorumluluk çok fazladır, tabii eğer bu sorumluluğu hissedecek kadar ahlaklı ise öğretmen. olmayanlarını gördüm.

öğrencileri hayata hazırlamak için sadece öğretimin değil eğitimin de gerektiğini bilen çok sayıda öğretmen vardır. ama bu eğitim dediğimiz şeyin öğrencileri robot haline getirmek, hepsini birbirne benzetmek, farklılıkları gidermek olmadığını da anlamak gerekir.

önceliğin öğrencileri mutlu birer insan olabilecekleri bir donanımla mezun etmek olduğu okullardan mezun olan öğrenciler öğretmenler hakkında olumsuz konuşmayacaklardır.

önceliği para kazanmak, rahat etmek olan öğretmenlerle dolu olan okullardan mezun olan insanlar ise haklı olarak öğretmenler hakkında olumsuz düşüncelere sahip olacaktır.

öğrencilerin vefası ile de güzelleşen bir meslektir öğretmenlik. ne mutlu bana ki hep vefalı öğrencilere denk geldim. bu da mesleğimi iyi yaptığım yanılsaması yarattı bende.

öğretmenlik hakkıyla yapıldığında çok zor ama ancak bu şekilde keyifli olan bir meslektir.

bir öğretmen var, bu öğretmen dişini tırnağına takmış, fedakarlık göstererek öğrencilerini geleceğe hazırlamak için uğraşıyor.

bir öğretmen var, fedakar öğretmen ile aynı maaşı alıyor, ama o da gitmek için mesainin bir an önce bitmesini bekliyor, kulağı devamlı zil sesinde.

gereksiz 1 meslek erbabi olmaktir. evet.

ülkemizde oldukça zor bir iş.
atanmamak ayrı dert, ücretli öğretmenlik ayrı dert, hadi bunların hiçbiri olmadı diyelim. anne babalarının, prens ve prensesleri ile tüm gün uğraşmak ayrı dert.
tüm öğretmenlere ve öğretmen adaylarına sabır diliyorum.

luayik düzende her dayim yoksulluk sınırının altında bir öcretle geçim etmektir. yazıklar olsun, işi daha da kötüleştirip " ücretli öğretmenlik" zulmunu çıkararak öğretmenliği açlık sınırının altına atanlara. ..

saygı dıyulan bir meslek. hepimiz de öğretmenlerimizin önünde saygı ile dururuz. saygılar tüm öğretmenlere.