öğretmenin trip atıp dersten çıkması

beni gülmekten öldüren öğretmen eylemi. nedenini hiçbir zaman anlamadım ve anlamıyacağım galiba. sırf bir öğrenci yüzünden tüm sınıf yetim bırakılır mı be?*

heyyy hocam nereye?
tavşan dağa küsmüş dağın haberi olmamış. tilkinin dönüp dolaşıp geleceği yer kürkçü dükkanı...

ben bu duruma hep çok heveslenirdim üniversitede aklıma geldikçe . çünkü biz hoca çıkınca bir üzülürdük, kızdıran kişiye kızardık falan. denedim arkadaşlar. üniversite 2. ortaokulda staj yapıyorum. yaramaz bir öğrencim var teneffüslerde arkasından görünce bile tanıyorum artık o kadar. öğretmenleri gelmemiş derslerine girdim. tahmin edeceğiniz gibi benim yaramaz evladım asla susmuyor. ben se birden teibe girdim " ben burda kime konuşuyorum evladım, yazık emeklerime" falan diyorum. konuştuğumuz konu da " ilerde ne olmak isyorsunuz ve neden?" çıktım indim bir çay aldım. ama bu sefer de merak ediyorum napıyorlar diye. dayanamadım çıktım. sınıfa bir girdim. akıllı tahtadan film açmışlar izliyorlar. demek ki stajyer öğretmen olarak çok da tribe girilmemeliymiş. *

garip geliyor böyle durumlar öğretmen söz konusu olunca. bazı meslekleri bazı yerlere konduramıyorum sanırım ancak gün geçtikçe benim yerleştirdiğim yerden daha aşağıda olduklarını fark etmeye başlıyorum.

ek dersi yatmamıştır.

komiktir. ortaokulda da lisede de çok kez başıma gelmiştir. kendi kendine ne triplere giriyor bu kadın (genelde kadın hocalar çıkardı ) deyip dalga geçerdik.

genelde kızarlar, "ben bu dersi sizin için anlatıyorum isterseniz dinleyin isterseniz dinlemeyin, ben maaşımı alır dersimi anlatır çıkar giderim. " diyen ama eğer çok sinirlendiyse de dersi bırakıp giden öğretmendir. bir süre sonra mecbur geri döner ama. öğretmenler de insandır, bu kadar da üstüne gidilmez yahu.

dersten çıkmasa da masa üzerinde ellerini çenesinin orada birleştirip bekleyen öğretmenle benzeşir.

aklıma lise sonda iyice cozutan matematik hocam geldi. her ders bi bahane bulup dersi anlatmayı bırakırdı. soru almazdı, oturun test çözün derdi. kendisi de pencereden okulun bulunduğu köyvari mahalledeki tavuk inek vesaire bilimum hayvanı izlerdi. diğer bi matematik öğretmenim ise bunun aksine otoriter ve sert olmasına rağmen sorularımıza bakar, konuyu anlamamızı sağlardı. işte bu yüzden birini çok iyi hatırlarken birinin suratını göresim gelmiyor.

online eğitim süreçlerinde zoomu kapatıp çıkarak aynı zamanda herkesi dersten de atabilir duruma gelmişlerdir.

ön sıradan yapmayın etmeyin hocam seslerini duyar gibi oldum.

online eğitim döneminde bazı derslerde yapasım geliyor. öğrencilerin hiçbir tepki vermemesi bir noktadan sonra bizi zorlayabiliyor

hiç, bir sınıfımı kontrol edemediğim için sınıfı terk ettiğimi hatırlamıyorum. insanız bazen öğrencilerimin bazen de benim zor zamanlar geçirdiğimiz oluyor. bazen ben onları üzüyorum, bazen de onlar beni üzüyor ama genel olarak sınıf yönetiminde çok zorlanmıyorum, sene başında belirlediğimiz kurallar silsilesi ile çözüyoruz. bir de birazcık sivri dilli bir öğretmen olduğumdan..................yargımachine'dir kendisi, pek bulaşmayın diye üst sınıfların tembihlerine maruz kaldıklarından biraz da temkinli yaklaşıyorlar bana karşı. ha buradan ben çok sertim mesajı falan vermeye çalışmıyorum hatta aksine bazen daha disiplinli olmalıyım, çok sabırlıyım diye düşündüğüm zamanlar oluyor. anlatmak istediğim genel olarak orta noktadayız. sıkıntı yaşarsak da biraz dolaşıp birbirimize, sonra yine olması gerekene dönüyoruz.

benim asıl anlatmak istediğim ise bunun tam tersini yaşadığım bir andır. sınıftan çıkamadığım, çakılıp kaldığım bir an.
bir gün dersteyiz telefonum çalıyor. sessizde olur dersteyken açmıyorum. tekrar çalıyor. yine açmıyorum. bir mesaj geliyor sonra. ablamdan "doktor dedi ki bu durum ölümcül olabilirmiş, hemen istanbul’a gitmem gerekiyormuş, hatta genetik olduğu için seni de ozi'yi de kontrol ettirmemiz lazımmış."
mesajı okuyorum. sınıfa dönüyorum. bugün burada bırakıyorum gençler, diyorum. şaşırıyorlar ama tabii ki ders bırakılmış coşku ile defterleri toplayıp sohbete başlıyorlar uğultuyla.
bense ne yapacağımı bilemez bir halde oturuyorum sandalyeye. son ders ama yirmi dakika var bitmesine. düşünüyorum. ablam ölebilir. benim ablam ölemez, ölmemeli diyorum. 4 yaşındaki yeğenim aklıma geliyor. ozi'cim annesiz büyüyemez diyorum. ablam ölürse ona ben bakarım ama ben annesinin yerini tutamam ki diyorum. düşündükçe gözümden yaşlar akıyor. kendimi durduramıyorum. sınıftaki uğultu yavaş yavaş azalıyor. çocuklar da şaşkın. benim gözyaşlarım defteri ıslatıyor. ece dayanamıyor geliyor yanıma, sarılıyor. "hocam iyi misiniz? hocam yapabileceğimiz bir şey var mı?" sesleri sarıyor etrafı. birazcık sakinleşmeyi başarıp konuşuyorum sonra ailemden kötü bir haber aldım,merak etmeyin her şey yoluna girecek diyorum. yüreğim parça parçayken ben o çocuklara meram anlatıyorum.
bu yüzdendir ki o kapıyı çarpıp giden öğretmenleri yargılamadan önce onların da insan olduğunu gözardı etmeden yazın lütfen. bazen okurken bu yazılanları canım acıyor, genellemeleri gördükçe utanıyorum.

son derece normaldir.
bir isyandır aslında.
gençler gitgide hadsiz olmaya başladılar bir öğretmen dersten çıkıyorsa sabrını sınadığımız için çıkıyordur.
bu işin lamı cimi yoktur. adam veya kadın bir ortama çıkıyor ve size bilgi birikimi aktarıyor bu çok değerli bir şey. eğer bu hareketi yaparken saygısızlık görüyorsa işte o zaman vah halimize vah saygımıza.

bağırıp çağırmasından iyidir. bir keresinde matematik dersi, arka sıralarda oturan bir arkadaşımız telefonuyla oynuyormuş meğer. hoca bunu gördükten sonra kalemi masaya koydu ve kapıyı açık bırakarak çıkıp gitti. bir defa da sınıfa kedi girmişti ve birileri kediyi dışarı çıkarmayı birileri de içeride tutmayı istediği için kavga oluştu ve aynı öğretmenimiz sınıfı terk etmişti. her seferinde sigara yakıyordu. sigara molasına sebep arıyordu zannımca.

başıma bir kere gelen durum...çok fazla göç alan,oldukça karışık ve ekonomik düzeyi düşük mahallenin bir okulunda çalıştım 5 yıl..ciddi problemli öğrencilerim oldu,aklınıza gelebilecek her türlü..bir gün önemli bir konu anlatırken inanılmaz sinirlendirdiler ki sakın biriyimdir..sakinleşmek için çıkıp elimi yüzümü yıkayıp döndüm.iceri girdim tık yoktu dersime devam ettim..öğretmen de insan dalga geçilecek komik bulanacak bir durum da yok..

para karşılığında bu işi yapmış olduğunu unuttuğunu varsaydığım manasız durumdur.

biz yapsak okuldan atılırız.

ilkokul öğretmenimiz yapardı. öğretmenler gününde hediyeleri beğenmeyip trip atardı.yan sınıfın öğretmenine şunu şunu almışlar diye. yani 2. sınıfa gidiyorsun annen baban ne alırsa onu giyiyorsun ne pişerse onu yiyorsun, küçük yaşta karşılaştığın anlamlandıramadığın muameleye bak.

"çıkarın kağıtları yazılı yapıcam"diye zengin kalkışı yapmasıdır.