ölmek için en uygun yaş

en güzel yaş bugündür. hadi derler ya zararın neresinden dönersek kârdır diye. her geçen gün kötüye gidiyor.
yaşlanıyoruz ve elden ayaktan düşüp muhtaç hale geliyoruz. en iyisi bugün ölüm alsın sizleri de zarar etmeyin.*

-1.

doğmak yoksa dert de yok.

hangi yaşta ölse aklı diğer yaşta kalacak.

yolun yarısı 35'se yolu 70'e tamamlamadan gitmeyelim.

''bilemiyorum altan.'' ölmenin en uygun yaşı olsaydı kaç genci asmak için yaşını büyütmezlerdi..

sanırım.

zaten yaşayan bir ölüyüz ikinci kez ölmeye ne gerek var

hayattan umudunun bittiği bir şey beklemediğin an ölmek için güzel bir an.

izdiham dergisinin de dediği gibi, hepimiz ölecek yaştayız.



ama yaşayalım.

bugün 36 yaşına girdim. eskiden kanım hızlı akardı , dibine kadar yaşardım hayatı. ama son zamanlar da o kadar çok şey gördüm ki kanım dondu. şu an ölsem koymaz ama arkamda beni seven ve değer veren insanlar var. onlar üzülsün istemem. eğer varsa öyle bir imkan en son gitmek isterim bu yalan dünyadan.

70-80 arası iyi bence. elden ayaktan düşmeden gitmek lazım. bir de alzheimer falan olursam çok yaşamak istemem. zihnim öldükten sonra bedenimin yaşamasını istemem. sevdiklerime yük olmadan ölmek en iyisi.

zaten ölüyoruz muhterem, kaç yaşında olduğumuzun ne önemi var?
ihanete uğradığımız da ölmezmiyiz? terk edildiğimizde ölmezmiyiz? herkes yapar ama ailem yapmaz dediğimiz şeyleri yaptığında ailemiz ölmezmiyiz üzüntüden?
vefasızlığa uğradığımız da ölmezmiyiz güzel kardeşim? heveslerimiz kursağımızda kalınca, tamam oldu şimdi bitti, bitirdim derken düşüp bir daha ayağa kalktığımızda aslında ölmezmiyiz abi?
ama bunlar ölmek değil ki? diyecektir bazıları.
haklılar elbet.
fiziken kalbinizin ve diğer organlarınızın ani fonksiyon yitimi olarak tanımlanan hayata gözlerini yumma mevzuu su ne kadar acı olabilir ki? sonuçta 1 kere olacak ve bir daha canın acımayacak.
nihayetinde tekrar sevmek, güvenmek zorunda kalmayacaksın.
yeniden ayağa kalkmak, güç toparlamak fiziksel ve mental olarak hayatla tekrar mücade etmek zorunda kalmayacaksın ki.
kaybettiklerini tekrar elde etmeye çalışmayacaksın ki.
tekrar olacağını yada olabileceğini bile bile bunları aklında tutup yaşamaya, hayata bir yerlerden tekrar tutunmaya çalışmayacaksın ki.
fiziki ölüm bir kere gerçekleşip bitecek bir eylemdir.
bir kere canın acır, bir kere vücudun kasılır, bir kere için yanar ve bir kere üzülebilirsin sevdiğin insanları bir daha göremeyeceğin için.
tek bir kere olur bunlar.
fakat yukarıda saydıklarım bizi peyderpey öldürmeye, sonra tekrar öldürmeye ve sonra bir daha öldürmeye devam eder.
biz yaşıyoruz zannederiz ama ölüp ölüp diriliriliriz aslında.
bu sebepten kaç yaşında isen o yaştır bence bu başlığın tanımı.

0-3 yaş arası dünyayı tanımadan ölmek. masum ve huzurlu.

ölüm yaşını allah belirlediği için bize soz düşmez vakti gelen gidecek...

yirmili yaşlar.
ben demiyorum, ciheti askeriye diyor. dünya ordularına bakın. tamamı 20'li yaşlardaki gençlerden oluşur. profesyonel askerler yaşlandıkça cephe gerisine çekilir. onlar "tecrübelerinden istifade edilecek" yaşlardadır.
hitler, ölüme sürdüğü gençler için "dafür sind junge leute da." dememiş miydi? gençler bunun için var.

bunun uygun yaşı yok bildiğimiz üzere. ama çok çekici bir şeye benziyor. albenisi var bi kere. sonra gizemli ve ruhu yerden kesiyor. daha ne olsun. ona çıkma teklifi ediyorum buradan.* kafalar uyuşursa sonrasına bakacağız. *

15-20 bin arası.

gezegenin en kısa dönemlerinden birini baştan sona görsem yeter.

bekledim de gelmedin.

bir aksilik olmazsa kendim için 60 olarak belirlediğim (kıh kıh kih) yaştır. yeter.

bana hep 35-40 yaş arası gibi geliyor.

15 yaşımda 30'u görmem diyordum maalesef gördüm ve şu an 35'e tamamım 40'a hayır 45'e yuh. yok 65.

bir insan, 30'unda evlenip 31'inde çocuk yapmalı ve 50'sinde sağ salim ölmelidir.

elden ayaktan düşmeye ramak kalmışken..