ölüm korkusunu yenebilmenin yolu

ölmek.

yolu yok dostum. tanrıya sor. ölmektir ölmekten kurtulmanın tek yolu. ölenlerin ölüm korkusu kalmış mı?

gerek olmayan yoldur. şöyle ki:

bence bu hayat yaşamaya değmeyecek kadar boş. bir şeyi kafaya takacak olsam ölüp gideceğim aklıma gelir ve o an üzüldüğüm şey dahil her şey anlamsız gelmeye başlıyor, insanları kırmak ve insanlara kırılmak da aynı şekilde. bence ölüm korkusunu yenebilmenin en kolay yolu en başta onu kabullenmekten ve bu dünyanın geçici olduğunu kavramaktan geçer.

sanki hiç ölmeyecekmişsin gibi yaşamaktır.

ölümden dönmektir hocam.

oradan dönünce korku morku kalmıyor.

ölümden daha kötüsünü yaşayın.

yoktur aga. herkes korkar.

ben varsam ölüm yok, ölüm varsa ben yokum demiş filozof epikuros. demiş de ben yine de korkuyorum.

en yakınınızın ölmesi. o saatten sonra basit gelir, koymaz.

ölmek.

ölüm korkusu anlamsız ve yersiz bir korkudur. kaybedeceklerinizden korkuyorsunuz değil mi. ama anlamsız. çünkü kaybedeceksiniz. siz yaşasanız bile kaybetmekten korktuklarınız ölecek birer birer. kayıplarından korktuğunuz her ama her şey ölümlü. siz yaşasanız bile değişmeyecek ki bu gerçek. demek ki korkmanız hiçbir şey değiştirmiyor. değiştirilemez gerçekleri görüp kabullenmekten öte her davranış anlamsız. unutmayın yaşamayı da siz planlamamıştınız ki.. size sunuldu. ve bundan mutlusunuz. ölüm de size sunulan yasalardan. ondan niye korkuyorsunuz. belki ondan da mutlu olacaksınız..yaşamdan önceki bilmediğiniz haliniz sizi korkutuyor mu hayır. hiçbir şey bilmiyorsunuz çünkü.. yaşamdan sonraki halinizi de bilmiyorsunuz ondan da korkmamalısınız.
ölüm ve yaşam aslında içiçe birbirini doğuran bir süreç. her ölüm yeni başka yaşamlar doğuruyor. ki siz yaşarken bile parça parça ölüyorsunuz aslında.. saçlarınız, tırnaklarınız, dişleriniz ölüyor. kaslarınız, refleksleriniz ölüyor. görme işitme duyularınız ölüyor azar azar. ölüm o kadar da uzağınızda değil. yanıbaşınızda hemen. azar azar ölmek korkutmadı sizi. korkutmamalıydı da. çünkü bir yandan ölmeden yaşayamıyorsunuz. yasa bu. o halde niye ve nesinden korkuyorsunuz ölümün. ve korkmanız ne işe yarıyor.
işe yaramaz, anlamsız korkuları bırakın.. ölümden korkmayı da... çünkü ölüm işe yaramaz ve anlamsız bir korku..

allah korkusu desenize lan atayizler. sözlükte iman yerlerde mi nedir?

allahtan korkan, kuldan utanana ölümden öte köy yok.

“ölüm mümine rahmettir”(hz muhammed s.a.v) bu sözü hatırlamak ölüm korkusunu yendirir.

ya sevgili dostlar neden sürekli bir şeylerden kaçmaya çalışıyoruz anlamıyorum. bu ölüme hepimiz ulaşmayacak mıyız?
eee?
bu kadar belirsiz ve zamansız bir şeyi niye yenmeye çalışıyorsunuz?
ya da böyle bir şey mümkün mü hatta?
yaşamınızı etkiliyorsa destek alınız. burada ki bir cümleyle korkunuz gidecekse aslında korkmuyorsunuzdur* da zaten.

unutmak, aklına getirmemek.

“insan, öleceğini bile bile nasıl yaşar? ya çıldırır ya da öleceğini unutur…” nazım hikmet.