onu çok özlemek

sadece "o" olduysa bazı şeyleri düşünmek ya da dert etmek için çok geçtir. yeni yollara yelken açmak en doğrusu olacaktır.

o kim bilir kimlerin odasında sabahlıyor. ağlayın lan ezikler qwshqwsh.

üç ay öncesine kadar pençesinde olduğum ızdırap(tı).

insan ulaşamayınca, ulaşıp da iplenmeyince, arzuladığı kadar arzulanmadığıyla karşı karşıya gelince çok sağlam yara alıyor.
tercih edilmeme, reddedilme durumu insana kendini taze sıçılmış bok gibi hissettiriyor.

aslında bu yanıyla özlemek, insanın ego perdesinin arasından kişiye nanik yapmayı başaran ender duygulardan biri. ne kadar erkekliğe bok sürdürmemeye çalışsa da ne kadar aksini iddia etse de kişi derinlerde özlediğini biliyor ve bu konuda kendine yalan söyleyemiyor ya hani, işte orada çöküyor tüm savunma mekanizması ve bağışıklık sistemi.

özlem duygum dindi ve sıfırlandı ansızın. ama bağışıklık sistemim için biraz geç kaldım sanırım çünkü vücudumun çeşitli yerlerinde egzama oluştu. hepsinde vardır bir hayır diyelim ama siz siz olun bir an önce zihninizin içinde direnmeyi bırakın ve özlem duyduğunuz şeyi kaybettiğinizle yüzleşin bitsin bu acı.
yok saymak veya bastırmak dindirmiyor sadece daha şiddetli gelmek üzere öteliyor acıları.

ama kavuşamamakla daha çok özlemek sadece özlemek.

az önce seviştiğim kadın içeride uyuyor. ne sana duyduğum özlemden haberi var, ne seni ne kadar istediğimden. ne kokusu sana benziyor, ne tavrı. sadece yatıyor. boş bir tabut gibi. ne nefes alışı sana benziyor, ne kokusu. uyurken en masum şekli bile beni vazgeçiremiyor seni düşünmekten. bütün hücrelerim sadece seni istiyor. peki sen neredesin kadın, sen neredesin? istemediğin bedenlere ruh olabilmek için yine yelken açmışsın geceye. geçmişinle yine savaştasın be kadın! sen şehrinde bekle, ben burdayım. dokunsalar ağlarım. hoş zaten dokunmasalarda ağlarım. sen bilmezsinki sakallarıma gözyaşlarım indi geçenlerde. tam 1yıl sonra sekiz ayın hüznüyle. sakalların arasında kaybolan gözyaşlarım oldu benim. bak özellikle buna dikkat et, bir kaç dijital satıra gözyaşı dökmüş adamımdır ben. ama şimdi, yemeğin en güzel yerini sana ayırabilecek adamım ben. hastalanırsan tarifler bulup çorba bile pişirebilirim senin için. resimlerini sende esirgeme benden. her birine birer tablo ismi verip aklımın en güzel duvarlarına asabilirim. saçların varya işte, henüz emin olamadığım bir renk. o saçlarının her bir tanesine numara verip sen sorduğunda ezbere söyleyebilirim. sensiz gittiğim her yerde senli hayaller kurar, gördüğüm tüm güzel kıyafetleri sana yakıştırırım ben. dışarı çıkarken sen, sıkı giyinmeni söylerim sürekli. uykularımdan bile vazgeçebilirim, sen uyanıkken sakın korkma diye. adınla başlayan dizeler kurar, kendi adımla da bitiririm en güzel şiirlerini. korkarak beklerim, kendime bile yalanlar söylerim, bana yalan söylemeyesin diye. ben dediğim gibi yemeğin en güzel yerlerini sana ayırabilirim.
yapamam ama çocukluğunu getiririm ellerine. ufacık bir an baktıkça hatırla diye elindeki beş on kuruşa sığdırırım tüm dileklerini içinde ben olayım diye.

bi su içseydin yiğidim.

hele bi soluklan. sısısısııs

ne yiğitler harcanıp gidiyor. vay be gece gece.

(bkz: olur öyle)
(bkz: shit happens)

ulan, gece gece çöktü birden. zır zır ağladım. gözyaşlarım kurumadı daha.

çok özledim çok. keşke sana yazabilsem.

edit: 3.30 saatlik vakit kaybından sonra kendime geldim. yazdıklarımdan utanıyorum hshs

olur öyle bazen.

(bkz: onu değil ama onla yapılan seksi özlemek)

hiçbir dram bunun üstüne çıkamaz.

10'u mu. 11'i ozleyin daha iyi. evet.

sizi hak eden biri olsaydı zaten yanınızda olurdu. bundan dolayı sizin değerinizi bilmeyen biri için üzülmek anlamsız.