öz güven

dozundaysa iyi, fazlası hata yaptırır.

kazanması ne kadar zor ve uzun bir süreçse kaybetmesi de bir o kadar kısa olan duygu durumu. gerek çocukluk anıları, gerek okul yaşamında karşılaşılan ve yaşıtlarla yaşanılan kötü anılar, gerek yaşamın getirdiği zorluklar özgüvensiz bir kişiliğin temelini atıyor. dış görünüşün değişmesi ve zamanla kendini geliştirmekle bu durum aşılsa da en küçük bir kötü olayda her şey başa sarıyor.

çocukların özgüveni fazla korumacı ya da fazla baskıcı ebeveyn yüzünden kırılır derler. ben hayattaki şansımın doğal sonucu olarak her ikisine de sahiptim. annem hiçbir şeyi yapamayacağımı düşündüğü için sürekli beni kollar ve işi elimden alırken; babam hiçbir şeyi doğru yapmadığımı düşündüğü için (büyük oranda da kendi kişilik bozukluklarıyla uğraştığı ve aşırı mutsuz bir piç olduğu için) ana avrat küfür eder, ağzına ne gelirse söyler ve beni hep tetikte yaşamaya mecbur bırakırdı. tabi burada anlatamayacağım başka tecrübeler neticesinde biz de boş durmadık. cillop gibi bir psikoz geliştirdik.

yine de onca şeye kıyasla özgüven ve yaşam kalitesi konusunda oldukça iyi bir noktada olduğumu düşünüyorum. *kendimi geliştirmeye ve onarmaya devam ediyorum. çünkü özgüvenin insanın hayatındaki limitlerini belirlediğini düşünüyorum. gözü yükseklerde olmayan bir insan için bile ne kadar sevildiğiyle, ne kadar mutlu olduğuyla oldukça ilgilidir özgüven. bununla da kalmaz özgüven. sizin ilk intibanızdan ilişkilerinizdeki konumunuza kadar; karşı cinsle birlikte olabilme potansiyelinizden; kendinize duyduğunuz saygıya kadar bir çok şeyi doğrudan etkiler.

sözün özü; özgüven genetik ve 0-6 yaş arası çevresel kodlamayla oluşturulur ama ömür boyu olduğu haliyle kalmasına izin verilmeyecek kadar önemli bir husustur. umarım herkes hakettiği özgüvene kavuşur.

kendini doğru ifade etmek için şart olandır

(bkz: üvey güven)

birey olabilmenin, toplumda bir yer edinebilmek için insanda var olması gereken benlik kavramıdır.

sıklıkla özgüven şeklinde yanlış yazılan kelime. sözlükte bir dünya başlık var. moderasyon göreve. *

buradan

bunun da fazlası aptallıkla doğru orantılı. her mevzuya dalıp ben yaparım, her insana bulaşıp bunu kazanırım yanılgısı. göğe uzanmış bir kulenin tepesinde taklalar atarken yere çakılacağını anlayamayacak derecede. dur diyen olmaz ama sonu felaket.

fazla olması egoya ve hataya sürükler. fazlası zararlıdır.

alkol içince!!!! bana gelendir. birde göz güven var, o sakat...
dip: embesil mod, öz değil söz güven....lan sizi nereden topluyorlar?

kendi özüne güvenmektir, kibirden farkı küçük dağları yaratmadığını bilmek ama istersen dağları yıkacağını da bilmektir bence.
tdk ise insanın kendine güvenme duygusu olarak tanımlar.

öz güven kendinin farkında olmaktır, kendini tanımaktır. potansiyelinin farkında olmaktır.
öz güvenimiz bilgi birikimimize, aylık gelirimize, yaşımıza, tecrübelerimize, yaşadığımız yere göre bile değişebilmektedir.

yaşadığımız travmalar bile öz güveni etkiler, çünkü özümüzü etkiler.

zannedildiği gibi kişinin topluluk önünde konuşabilme, yok efendim kolay sosyalleşebilme, vay canına dik yürüme gibi olgularla yakından uzaktan alakası yoktur. bireyin yeteneklerinin ve yetersizliklerinin farkında olması, geliştirebileceği veya geliştirmesi gereken alanları keşfetmesi ile ortaya çıkan benlik algısının oturması sonucu oluşan durumdur.

bizim toplumumuzda sahip olmayanın, olana düşman olduğu insan özelliği. sahip olduğunuzdan emin olduğunuz yönlerinize güvenmek nedense ayıplanıyor. *
mesela bir insan herhangi bir işte başarılı ise ailesi destek ya*, güzelse o kadar bakım, diyet, spora ben de güzel olurum*, zekiyse muhakkak başka imalar yapılıyor. *
sen kendinde herhangi bir meziyet görmüyorsan, görenle derdin ne diye sorgulayan insanlar da neredeyse yok. doğuştan gelen güzellik, zeka, herhangi bir vasıfla övünmeyelim ama üzerine katanı da kıskanmayalım be ddjdjfj

kadınlarla konuşurken baş yardımcınızdır.(doğal olması şartıyla)