pandemide kendimize kattığımız şeyler

ilk öykümü corona virüs karantinasında ve o karantina vesilesi ile yazdım.

sayesinde kitabımı yazmayı bitirdim.

akrabasız bir bayram tabiki de oo yeah.

yemek yapmayı öğrendim. hayatıma başka da pozitif bir katkısı olmadı. dümdüz evde oturuyoruz zaten, başka ne gibi bir katkısı olabilir ki?

insanların gerçek yüzlerini görmek.

dostunun yeri gelip düşmanın olabileceğini, düşmanının da dost olabileceğini bu denli ders verici nitelikte öğretmesi takdir edilesidir. utanmasam coronavirüse sarılacağım ama malum eski dosta selam verir gibi uzaktan el sallamakla yetineceğim.

örgüde zincir çekmekten ileriye gidemeyen ben kocaman bir battaniye ördüm!
küçükken puzzle yapamazdım. annem de parçaların arkasına sayılar yazardı. ancak öyle yapabilirdim. şu dönemde kendi başıma üç tane puzzle yaptım. bağımlılık yaptı resmen. yenilerini de aldım agaggagagg

sarılabilmenin kıymetini anladık.

mezdeke üçlüsü gibi hatunların tekrardan moda olması.

kimsenin elini öpmek ya da sıkmak zorunda olmamak. salgın var deyip uzaktan diyorum diyeceğimi. benim için bu 1, el yıkama alışkanlığının edinilmesi 2.

internetten alışveriş yapmaya başlamak. coronavirüs dönemi gelmeden önce hiç internetten alışveriş yapmamıştım

evden çalışmanın yaygınlaşması ve kişisel alan diye bir kavramın lugatımıza girmesidir.

kitaplar ,yeni şarkılar keşfetmek , önyargılarimi yıkmak ,düşüncelerimi iyi yönde değiştirmek ,özgüven artışı ,içe kapanikligin azalisi

sabır.

umutsuz bir gençlik.

evde yan gelip yatmak. :)

ben kişisel hijyenin önemini daha iyi kavradım.

şu yumruk yumruğa selamlaşma...çok iyi lan, şapur şupur, öpüş kokuş pek yapan yok artık, bu çok iyi oldu.

bence eğlenmenin giyinip club’a gitmek olmadığını öğrendi insanlar. televizyonun ve dizilerin sağladığı manipulasyon sebebiyle herkeste yüksek dozda bir gece hayatı alışkanlığı vardı. insanlar istediği için değil, eğlenmenin bu olduğu empoze edildiği için gidiyordu. o taksimde sarhoş olup kaldırımlarda kusan kızlar, kendisini kaybetmiş adamlar, çıkan kavgalar, tacizler vs. ortam tam anlamıyla rezil hale geliyordu.

covidle beraber insanlar evde aile ile olmanın, arkadaş ortamıyla da evde buluşup yeme- içmenin eğlenceli olduğunu anlamış oldu. eğlence mekana ya da harcadığın paraya baglı değildir, bu nerede kendini iyi hissettiğinle alakalıdır. evde olmakta eğlencelidir çünkü eğlenceyi insanın kendisi yaratır.
1 paket cekirdek ve taze demlenmiş çay ile beraberde ailenle ya da arkadaşlarınla eğlenebilirsin. sadece herkes aynı niyette olsun yeter.


ben hala bahçe katı evimde arkadaşlarımla yaptığım barbeküyü, klein’da eğlenmeye tercih ederim.

hayatın insan için değil, insanın hayat için varolduğudur.
yani bir ağ halindeyiz, tüm toplum.
ne yaptık bu dönemde biz? en yakınımızdaki de bu boka bulaşmasın istedik en basit haliyle, yani ağa zarar gelmesin istedik. bu ilk ilke hariç de bir çok şeyimizi sınırlamayı bildik ve bunu fırsata dahi çevirdik.
kimin ne kadar yaptığıyla çok ilgili olmasa da.
olay budur.