parkta tek başına oturmak

an itibariyle yaptığım eylemdir.

kulağımda yüce dağ başında bir ışık çalıyor. ben bakıyorum. boşluğa. düşünüyor görünüyorum. hayır, düşünmüyorum. sadece bakıyorum. kaçıyorum, düşünmekten. oturduğum banka yığılmak istiyorum. yığılıp kalayım. zaman dursun. sonsuza uzanayım...

leylanın biraz sonra yapacağı eylem.

az sonra yapacağım eylemm..

parkta tek başına oturup tek dal sigarayla geçmişle yüzleşmeyen, hayatı anladım demesin.(bkz: swh)

geceleri yaptığım rutinim.

bence bizler artık birbirimizi bulalım.
tek başına oturmanın ne demek olduğunu, nasıl hissettirdiğini bilenler olarak iyi gelebiliriz birbirimize?

hep mutsuz olduklarını düşündüğüm insanalardır.

ağlamak için sürekli gittiğim bir park vardı. bir gün ben ağlarken bir aile geldi. parkta boş yer olmadığı için bana '' şey sadece ağlayacaksanız buraya biz oturabilir miyiz, piknik yapacağız da?'' demişlerdi. elime bir dilim pizza tutuşturup şutladılar beni. ben burnumu çeke çeke giderken yakan toplu, semaverli hoş bir ortam kuruyorlardı.

sık sık yaptığım eylem. bütün çocuklar, şarapçılar, evsizler, sokak köpekleri kankim bu sayede.
ben genelde bira içerim. geçen yine aynı takılıyorum bira kulaklık falan, yaşlı bir dayiko geldi, yaş 77, “var mı bir tane biran?” dedi, “olmaz mı” dedim ya. verdim bir tane kasberg. bayadır içmiyormuş.
fabrikatörmüş adam, istanbul’da fabrikası varmış, şimdilerde oğlu yönetiyormuş. hayatını on yaşından başlayarak komple anlattı. “dayiko ben düşünmek istemediğimden, konuşmak istemediğimden bu eylemi yapıyorum sen neden beni kervana taktın şimdi” diyemedim. dinledim. numaramı aldı. “istanbul’a gelirsen eğer kesin gel yanıma” dedi.
gitmem ki. ne istanbul’u anasını. hayatımda gitmedim. o kalabalıkta ölürüm ben.

çok şey ifade edebilir. bazen eğlenen çocuk seslerine denk gelmek, o durumun sizde yarattığı his.. bazen bir akşam karanlığında sadece biraz olsun nefes alabilmek için kaçtığınız ama hayatı sorguladığınız o yer… bazen de biriyle buluşma noktanız.. o bekleyişin heyecanı veya çaresizliği… bazen kazık kadar halinizle hala tehteravalliye binmek, kaydıraktan dik tırmanmak, sonrasında biraz dinlenme. bence parkların ruhu var. birçok anıya da şahit olduklarına inanıyorum.

gel gidelim bir parka
oturalım bir banka
hava soğuk neden giymedin
yakışıyor sana parka

* * *

çok fazla hatırla sevgili izlemiş sosyalist 1,53 flörtözüme ayıp olmasın diye sana parka yakışıyor diyordum. bir gün parkta gezelim, gübercim besleriz dedim, gelmedi.

ay zaten götüm kadarsın yürüyen mont seni, sus be.

* * *

bazan, tek başına da oturursun parkta. olsun. simit yiyip güneşlenelim.

(bkz: michael scott yalnızlığı)

en güzelidir.

cok yapardim 1 donem.

daha sessizbir yer bulamamaktır.

sahilde tek başına oturmakla yarışır.