pazartesi sendromu

ben de pazar sendromu var, pazartesiyi iple çekiyorum.

pazar gününün gelmesiyle şimdiden buram buram yaşadığım durum. yarın sabahtan adliyeye gideceğim, salı duruşmaya ve perşembe de taa bakırköy'e duruşmaya gideceğim. şimdiden bu haftanın yorgunluk dozunu hissediyorum. yani pazar sendromu da vardır, hatta pazartesi ile kardeş sendromlardır.

bu akşam ölürüm beni kimse tutamaç sendromu.

modern kolelerin sendromu. calisin siz. sabha 6'da işe gidin gunaydin patroon ahahhahaha.

sevdiğiniz bir iş yapıyorsanız pazar günü sendrom olabiliyor. ama insan dünyaya zahmet çekmek için gelmiştir. o yüzden her günün ayrı bir sendromu var.

şuanda sonuna kadar içinde bulunduğum durum. az önce patronum aradı ve sabah ilk iş, saat dokuzda bangladeşli bir müvekkili, otelinden alıp bizim ofise getirecekmişim (?) çünkü beyefendi istanbul'dan korkuyormuş (?) yani tam da benim başıma gelecek olay. sen bangladeş'te hiç korkmuyordun da istanbul'dan mı korkuyorsun bu ayrı, ben koruma mıyım, bangladeşli adamı neden otelinden alıyoruz bu adam bangladeş kralı mı bu ayrı bir mevzu. neyse, ben mental olarak hazırlanmaya gidiyorum, ilginç bir anı olarak kalacak bana belli ki.

hissiyatını bu hafta çarşamba gününe bırakmıştır.

(bkz: kara çarşamba)
(bkz: çarşambayı sel aldı)
(bkz: çarşamba çarşafa dolanır)

tanımım yarın iş başı edenler içindir..

önümüzdeki pazar akşamı bastırmaya başlar.

yarını pazartesi sanıyorum. gereksiz bir sendrom var üzerimde şu an.