polislerin sevilip askerlerin sevilmeme nedeni

sözlükteki en boş başlık ve tanımlardan biri.

gördüm, gördüm de böylesi trol görmedim.

bırakın böyle boş konuları da asıl bu insanların mesleklerinde yaşadıkları sorunlara bakın. yok onu seviyormuşuz bunu sevmiyor muşuz filan bomboş konu. her meslek icra edene göre değişir. ona göre seversin ya da sevmezsin asıl bir şeyler yapmak istiyorsanız. bu insanların mesleklerinde yaşadıkları baskılar var. bakın takip ediyor musunuz bilmiyorum fakat türkiye'de mobing'den ve çok aşırı baskıdan dolayı polis intiharlarının arttığı söyleniyor. eğer polisinizi askerinizi seviyorsanız öyle sembolik sevme olmaz bunları araştırıp gündeme getirin.

polislik bir tercihtir ancak askerlik bazıları için zorunluluk olabilir. çoğu insan bilinçli ya da bilinçsiz zorunluluk düşüncesini sevmez.

ikisini de seven ben buna fikirsiz kalır. neden sevmiyonuz lan askerleri allahsızlaaar (ironi?)

polisler iktidarın askerler vatanın koruyucusudur.

come on mannn. aynasızları kimse sevmez. ayrıca lanet olası federaller.

askere güvenirsin ki. net yani. ilk tercihin olur. polis olanlar alınmaz farkındadırlar eminim o kısımlar biraz eh işte çürük elmalar var denir. hep denir. sonra bir bakarsın 92 türkiye edition. belli olmaz.
ben demiyorum. diyorlar.

evde polis birinin olması

askerin aldığı eğitim ve misyonu sebebi ile halkla fazla iç içe olmamasıdır. askerin işi ülkeyi dış düşmanlara karşı korumaktır ve buna göre çok daha sert bir eğitim alır aynı zamanda aldığı eğitim ideolojiktir de polis ise görece daha yumuşak bir eğitim alır zaten polisle asker de birbirini sevmez.

böyle bir anket mi yapıldı da bizim haberimiz olmadı. hemen hemen her meslek grubunda sevilen ve sevilmeyen insanlar vardır. bir mesleği komple sevilmeyen ilan etmek zordur. mantıklı da değildir.

kim sevmiyormuş? niye sevmiyormuş?

burada öyle "kaps" yok. ıs this fukin m'erica?

her iki meslekten de binlerce şehidimiz ve gazimiz olduğundan anlamsız önermedir. benim sevip sevmemem ise belli ki umurlarında değildir. iyi ki de öyledir. gerektiğinde canını ortaya koymak "ama şu beni seviyor ya da şu beni sevmiyor" diye yapılacak iş değildir.

işini yaparken seviyor, sevmiyor diye papatya falı açmak: olsa olsa siyasilere özgüdür. onlar şu kadar milyon oyumuz var yahut %50 falan derler ülkedeki insanlardan ve devletin vatandaşından bahsederken. siyasiler, benden bir rakam olarak bahsedip dururlar; sanki fan clup üyesi ya da bol like veren twitter takipçisiymişim gibi. anket yaptırırlar sık sık... kaç kişi beni ne kadar seviyor diye. sonra bir gece vakti hem polisi hem askeri hem beni çağırırlar meydanlara kendi totolarını kurtarmak için.

görevi yapıldığı takdirde iki kuvvet de ülkelerin olmazsa olmazıdır. hatta dünyada tek bir devlet olsa dahi asker ve polis yine olmak zorunda. kolluk kuvvetleri olmayan ülkede her dakikada bir yaşlı soyulur, bir çocuk öldürülür v.s.

çünküüüüü 18 yaşında bir asker normal karşılanır ama 18 yaşında polis anormal karşılanır yani çocuk muamalesi görüyorlar.. benim için gereksiz ve birgün tamamen yok olacağını düşündüğüm meslek grupları

gözlemlediğim tam tersidir...

tam tersidir.. asker sevilir.. polis çok sevilmez.. türk askeri merhameti temsil eder.. polisin neyi temsil ettiği bilinmez.. zevkler ve renkler meselesine kadar gider olay..

iş çıkışı evine doğru yürüyen polis, evinin sokağına geldiğinde küçük bir çocuğun köşebaşında diz çökmüş toprakla oynadığını görür. 'vatandaşla ilgili' imajı yaratacak ya, yanına yaklaşır ve sorar:

polis: ufaklık, ne yapıyorsun?
çocuk: polis yapıyorum.
polis: nasıl yapıyorsun, anlat bakayım.
çocuk: böyle kum koyuyorum, su koyuyorum, biraz da b*k koyuyorum, polis oluyor.

polis duruma bozulur. kimse görüyor mu diye sağa sola baktıktan sonra usulca eğilip çocuğun kulağından tutar ve "bak ufaklık, böyle şeylerle uğraşma, tamam? hadi şimdi git evine.." der.

ertesi gün yine iş çıkışı, çocuğu aynı yerde oynarken görünce 'akıllanmıştır herhalde' diye düşünür ve çocuğun yanına yaklaşır.

polis: ne yapıyorsun ufaklık?
çocuk: poliiiis..
polis: nasıl yapıyorsun, söyle bakalım.
çocuk: böyle kum koyuyorum, su koyuyorum, biraz da b*k koyuyorum, polis oluyor.

polis bu kez sadece çocuğun kulağını çekmekle yetinmez, çocuğu adam akıllı döver.

ertesi gün yine akşam vakti aynı çocuğu aynı yerde aynı oyunu oynarken görünce bir hışımla çocuğun yanına gider ve sert bir ses tonuyla tekrar sorar:

polis: çocuk (!) ne yapıyorsun?!
çocuk: jandarma yapıyorum.

(jandarma kelimesini duyan polisin ağzı kulaklarına varır.)

polis: nasıl yapıyorsun, anlat bakayım.
çocuk: böyle kum koyuyorum, su koyuyorum, jandarma oluyor.
polis: b*k koymuyor musun?
çocuk: cıkk, b*k koyunca polis oluyor

yeni bir troll doğuyor. sevelim, koruyup kollayalim. bu tipler sevmez sevgiyi. sevin bak, kaçıp gidecek kendiliğinden...

yazar kardeşimizin askeriyeyi kazanamamış bir polis olduğunu düşündüren başlık. polis de asker de emir kuludur ekmek parası için zor koşullarda çalışır. polis iç güvenliği sağlarken asker dış güvenliği sağlar başka da tartışacak bir şey yok.