pozantı

toros dağları eteğinde sedir ormanlarıyla çevrili bir adana ilçesi. adana istikametindeki seyahatlerde mola yeri olarak kullanılır. yazın sıcak havadan kaçan adanalılar için yayla ve sayfiye yeridir.

aynı zamanda mustafa kemal'in katıldığı son kongredir.

eskiden radyo haberlerinin sonunda yer alan hava ve yol durumunda "adana - pozantı karayolundaki yapım ve yol çalışmaları sebebi ile yolun xx-xy kilometreleri arası tek yönlü ulaşıma açıktır" uyarısı ile hafızama kazınmış adana ilinin bir ilçesi.

coğrafyası zor, insanı psikopat, yazın toz altı, kışın buz altı.

fransızların 1921'de kuşatıp alamadıkları kent.

memleke varmadan son durak.

(bkz: şekerpınarı köprüsü), (bkz: şekerpınarı dinlenme tesisleri)

otoban yapıldıktan sonra içinden geçilmeyen, eski bilinirliliğini kaybeden mekan. gördüğüm en şaşalı dinlenme tesislerine sahipti eskiden, buz gibi havası, buz gibi suyu, şalgamı, manzarası. oradan çıkıp ulukışla yoluna girerdiniz ki tam bir eziyetti, araba sollamanın imkansız olduğu bir yolda önünüzde bir kamyon olduğunu düşünün, gın gın gın gın...

otoban yapılmadan önce meşakkatli bir yerdi. trafik daima sıkışır, kısa bir mesafe uzar da uzardı. iç anadolu'dan akdeniz'e ulaşmak için pozantı'da ter dökmek lazımdı.
et-mangal yapılan pek çok yerden birinde mesela pala dayının yeri gibi yemek yemek, şekerpınarı' ndan su içip tatlı gömmek, topbaşlar ya da pelit'te tuvalet molası vermek gibi zevklerimiz vardı.
şimdi otobana bir giriyorsun, bir bakmışsın çeşmeli'den çıkmışsın.

ne kaa hoş bir yer burası. sırf temiz dağ havası için bilenem sevilir. serin de hem.

edit: geçtim ben orayı sevgili idareciler. başlığı soldan alabiliriz.*

sopa yapilan sağlam odunu ile meşhur adana ilçesi.

iç anadolu çomarlarının, adana etiketlisi ama kurtarmıyor. kılışdara yumruk atan tipi düşünün, onun adanalısı.

hititçe padwanda, değişik anadolu dillerinde potandos, yunancada bodandon, arapçada badandun denilen adana ilçesi.
tarihi bir ilçedir. civarında pek çok ören yeri yanı sıra trekking için kullanılabilecek pek çok yol vardır. burada bulunan şekerpınar kaynak suları, toros dağlarından inen saf kar suyudur ve ülkenin en iyi sularından biridir. ne yazık ki, sabancılara peşkeş çekilmiştir. hatırladığım kadarıyla sadece kedi sidiği kadar akan tek bir boru halka bırakılmış, siz buradan için denilmiştir.
pozantı adana üzerinden iç anadolu'ya geçişin iki yolundan biri olan gülek boğazının bitiminde (ya da başlangıcında) bulunur. adana'dan çıkan, çoğu zaman çift lokomotifli toros ekspresi boğuşa boğuşa, dünyanın en güzel dağ manzaralarının arasından geçer, bilmem kaç tane tüneli alt ederek pozantı'ya varır. orada mutlaka dinlenir. frenlerini soğutur.
ya da otobüs, kamyon veya otomobille bir gidiş bir geliş yoldan, önünüze yüklü bir kamyon düşmüşse şansınıza küfrederek geçersiniz boğazı. benim çok sevdiğim bir yoldur. şimdi otoyol yapıldı ama bir daha gidersem yine o yoldan geçeceğim. boğazı geçince pozantı'ya varırsınız. yolun iki yanında onlarca kamyoncu lokantası, birkaç dinlenme tesisi vardır. özel araçtaysanız kamyoncu yerlerine gidersiniz. sizinle aynı fikirde başkalarının da olduğunu görürsünüz.
tabi bu tesisler falan, bolu kaynaşlı'da olduğu gibi hep bitmiştir. otoyol öldürmüştür onları.
son bir not:kurtuluş savaşı sırasında adana'ya il merkezi olarak da hzmet vermiştir. daha sonra orası da işgal edilmiş, ama kısa süre sonra işgal kaldırılmıştır.

muhteşem bir doğaya, nepnefis havaya sahip adana ilçesi. o iklimde insanı üşütebilecek tek yer olabilir.

adana'da şirin bir yer

eski kart zamparalarin "etin kemiğe döndüğü yer" olarak tanımladığı ilçe.
mahsulü satıp itinayla iç edilen yerlerdendi bir zamanlar.

yeni yol yapılmadan önce çorbalarıyla ünlü mola durağı idi. artık es vermeden devam ediliyor.

soğuğuyla ünlü yer. uzun otobüs yolculuklarında gecenin bir köründe mola verilip, yolun geri kalanında o rahatsız otobüs koltuğunda uyurken, rüyanızda kendinizi antartikada buzullar üzerine araştırma yapmaya gönderilmiş bir kaşif olarak görmenizi sağlar.

kamyon trafiğinden başka bir cacigin olmadığı adana ilçesi.