sabah işe giderken simit poğaça almak

hala boktan kurumsallık akışına uyum sağlayamaya çalıştığım iş yerinin servisine doğru her sabah evden koşarak çıkıp, nefes nefese köşedeki fırına:
günaydın abiii iki poğaça alabilir miyim?
al kızım.
sağol abi.
şeklinde gelişen muhabbetin teması.

bir gün bu fırından bir sürü poğaça alıp sonsuza dek gezmeye gidicem. gittiğin iş yerinde hanımlar beyler cartlar curtlar havada uçuşmuyorsa poğaçanın içinden böcük çıksa yenir, tadı en güzelidir. :)) ama kırılan aplalarımla dolu iş yerinde adeta miyavlayan insan kişileri varsa ve çokk bir sürüyse poğaça en harika aşçının elinden çıksa da çok kötüdür, yenmez boğazda kalır..

allah'ım duy sesimi..

yanında 10 litre gaviscon ile gün boyu yetecek kadar talcid yahut renny de almanız gereken alışveriştir.

durum böyle olunca da astarı yüzünden pahalı geliyor. aynı para ile kahvaltıda t-bone, dallas yahut new york tüketmek mümkün. hem cillop gibi protein.

afiyet olsun.

artık sabah kahvaltı vakti bulamayıp simit alıp gidecek bir işim olsun lütfen, diyerek baktığım başlıktır.

artık sandviç aldığım için bu gruba girmiyorum... üç günlük dünyada sabahları kendimi şımartıyorum. olsun o kadar...

okurken bile mide ekşitmeye yol açan eylem. kurumsallığa giriş gibi, beyaz yakalı çalışanların olmazsa olmazı bu sanırım. gerçi üniversite alışkanlığını devam ettiriyor da olabilirler, malum kantinlerde yağlı poğaça dışında pek yiyecek bulunmazdı. gerçekten midem bulandı yazarken, her sabah yiyene allah sabır versin.

ağır sanayide çalışırken tam 9 yıl yaptım bunu, rutin olmuştu benim için artık. o yüzden bunun tanımı bir emekçi aktivitesidir desek yalan olmaz.

türk emekçisinin rutinidir. götünü galata kulesi gibi çaprazlayıp fosur fosur osurarak uyuyanlar bilmez. sabah fırına gidilir. iki hal hatır sorulup nevale kapılır. çok acele varsa yolda gömçürülür anadın mı icabında tak tak.

pratik olduğu içindir. ama sağlıklı olduğunu söyleyemeyiz.

sonucunda asla doymadığımız bir aktivite

okurken midemi yakan başlıktır.

zenginlik ve lüks içeren bir eylemdir

uzun zamandır yapıyorum, simit değil de genelde poğaça tercih ediyorum. ama ne yapayım çok seviyorum, şu an aklıma geldiği için hatta evde bulunan birkaç poğaçayı alıp yiyeceğim ardından tanım girebileceğim konular arayışında olacağım.

yanına bir kutu da rennie almak lazım.

alırken kendimi cok sağlıksız ve kirlenmiş hissediyorum ama cok seviyorum napayım.

iki gün alınca üçüncü gün sen simit oluyorsun

" mideme nasıl hakaret ediyorum görün şimdi" davranışıdır. sabah poğaça yemek yerine tamamen aç kalınsa bile daha büyük yararı vardır insanın vücuduna.

refah düzeyi en yüksek ülkede bile tavsiye edilmez şu durum. ama türkiye'desin yahu. maliyetten kısmak için fırınların, pastanelerin attığı taklalardan haberiniz hiç mi yok? adamlar yağ yerine yakında sabun falan kullanacaklar. öyle bir kaçış var maliyetten.

insanları hem köle haline getirdiler hem de düşünemez duruma soktular. ölü millet ya ciddi ölü.

türkiye’de ekonomik kriz yüzünden “kaliteli yağ” yerine margarin kullanılıyor. hem de ürünlerin içine böyle oluk oluk basıyorlar. margarin tek başına zararlıyken bir de en dandiğini kullanıyorlar. katkı maddelerini söylemeye gerek yok.

son 2-3 yılda mide rahatsızlıkları deli gibi arttı. hadi bilin bakalım neden?

kendisine saygısı olmayan insanın yapacağı hâde. erken kalkıp bir beyran çorbası neden içmez ki insan?

(bkz: kendime saygım yok davranışları)

tükenmişlik sendromuna neden olan kötü beslenme. muhtemelen çalar saat, kötü maaş, kötü iş ve çokça mutsuzluk da buna eşlik ediyor. ne ise bari meyve suyu vişne olsun.