sabahlamak

tamamlanması gereken ödevler gibi zorunluluklar sonucu ortaya çıkan eylem.
önceki gün köklerini suya salmayan çiçeğin sizinle birlikte sabahlamasını köklerini salmasını, aslında acımayan yaranızın sabaha doğru kabuk tutmasını, gecenin sürekli değişen sıcaklığını, ev ahalisinin nefeslerini dinlemeyi öğrenirsiniz. bazen de kendi kendinize filozof olursunuz. çünkü sabah olduğunda aktif yapabildiğiniz tek şey düşünmek olur. *

sabahladıktan sonra o günüm berbat geçer. kafamı taş gibi ağır hissederim. gözlerim yanar, o gün yapmam gereken işlerden nasıl kaçacağımı düşünürüm sadece.
sabahlamak bana göre değil.

gönlü akla ve mantığa sığdırmak için yapılan nafile eylem.

en sevdiğim eylem. gecenin sessizliğini, karanlığı çok seviyorum. bazen yazar bazen okur bazen dizi film izlerim. kendimle en çok başbaşa olabildiğim zamanlar. odamda balkon olması da bir ayrıcalık. çıkıp gökyüzüne, ışığı yanan evlere, tek tük geçen arabalara bakar sessizliği dinlerim. bu his çok az şeyde var.

mimarlık okuduğum için günlük rutinim olan eylem.

uyku düzenini altüst eden ama aynı zamanda zevk veren bir durumdur.

benim gibi serbest çalışan insanların sıklıkla yaptıkları eylem. gün içinde elinizdeki dosyayı olabildiğince ertelersiniz, sonrasında sabaha teslim edilmesi gereken dosya için sabahlar halde kendinizi bulursunuz.. çünkü yumurta kapıya dayanmıştır artık..

çokça yaptığım yaparken zevk aldığım

,

stüdyomda projemle uğraşırken dalıyorum boşluğa düşünüyor bir yanım projenin bitişini diğer yanım açlığı derken karar veriyorum bi yemek söyleyim. etrafımdaki insanlara soruyorum aç olan var mı neyse buluyorum 2-3 kişi yemek söylüyoruz ama cüzdanımda maksimum 12 lira kalıyor ve projenin bitmesine de daha günler var bu 12 lirayla kahvaltı yapsan yapılmaz kahve içsen doyurmaz neyse yemeği bekliyorum gelsin diye ama açlık ödevi de yaptırtmaz insana dışarı çıkıp hava alıyım diyorum ama fena yağmur bi çıksan hemen sırılsıklam olursun ama bu sayede etrafta köpekler de yok e o zaman çıkıp hava almak en iyisi belki yağmur uykumu da açar. çıkıyorum dışarı ağaçlıkların olduğu kısma doğru yürüyorum cüzdanımdaki parayı düşünüyorum üzülüyorum derken çimenlerin üstünde ıslanmış buruşmuş bir para görüyorum. işte o sabahlama gününde beni dertlerimden kurtaran kağıdı alıyorum cebime atıyorum sonra yemeğimin gelmesini beklemeye devam ediyorum.

27 senelik ömrümde hiç yapmadığım bir eylem.

an itibari ile gerçekleştirdiğim eylem.
an itibari ile aşırı uykumun geldiği aşamadayım. şimdi uyursam günüm boşa gidecek uyumasam beynim zor çalışıyor.
biraz daha sabredip beynimin kendine reset atarak çalışmaya devam etmesini bekleyeceğim.
ne zaman sabahlasam aşırı uykumun geldiği, gözlerimin kapandığı aşamayı uyumadan atlattığımda beynim kendi kendine reset atıyor ve hayatıma sanki sabahlamamış gibi devam edebiliyorum.

vize, final hatta bütünleme sınavlarında kahveye kola ekleyip yaptığım bir eylem anlatılmaz yaşanır.

ne için yapıldığı önem teşkil eden aktivite.

çok güzeldir. ama yedi gibi gelen uyku bastırması olmasa daha da güzel olacaktır.

uyku tutmuyor ki nasıl bir ızdırap ise ağzına tükürüyor insanın

yaşlandıkça aslında havalı ve güzel bir şey olmadığı anlaşılan eylem. istenmeden yapılması durumunda (uykunun kaçması, kafaya takılan bir konu/kişi sebebi ile) oldukça mod düşürür ve sonraki günün ruh gibi yaşanmasına sebep olur. genç zihinler için sabaha kadar anime izlemek kulaklığı takıp gitar pratiği (sabaha kadar nirvana solosu deneyin bak acayip güzel) yapmak gibi güzelli eylemleri önerebileceğim zaman dilimi.

ve aynı başlığa dördüncü tanımı girdiğime göre bilesiniz ki yine sabahlamaktayım. ama tatilde olması gerekendir. ne o öyle tavuk gibi yatmak. uyanın leyn!

kimilerinin keyfi yaptığı arada tekrarlanan güzel bir aktivite iken benim gibi uyku sorunu çekenlerin ise laneti. senelerdir kaç gece düzgün uyumuş, sabah uykumu almış bir şekilde uyanmışımdır diye sorduğumda hatırladığım tek bir an yok.

aşırı sıcak ve nem sebebiyle istemeyerek yapılandır.

sabaha kadar uyumama durumu.