şamanizm kökenli türk adetleri

kültür denen olgunun ne kadar kuvvetli bir bağ olduğunu göstermesi açısından muazzam örneklerdir.

ilk olarak tahtaya vurmak eylemi geliyor benim aklıma. buna göre eski türkler ağaçların da ruh taşıdığına inanırdı ve herhangi kötü bir durum karşısında ağaçtaki iyi ruhu uyandırıp kendilerine yardım etmeleri için ağaca vururlarmış.

bir diğer ilgimi çeken , eşiğe oturmama ve kapı eşiğinin her sabah temizlenmesi örneği. her ne kadar artık pek görülen bir durum olmasa da yakın tarihe kadar, özellikle anadolu köylerinde, varlığını sürdürmüştür bir gelenektir bu. zira inanışa göre tanrıça umay her sabah gelir ve eşiğe oturarak hanedeki çocukları ve kadınları korurdu.

ağaca işerken “destur” demek. *

(bkz: nazar boncuğu)

40ı çıktı muhabbeti.

ölülerin üzerine bıçak konması. kutsal sayılan demirin ölüyü kötü ruhlardan arındıracağına inanirlarmış.

kendi adıma eve üzerlik tohumu astım.

koç kurban etmek, koç kafatasını veya boynuzlarını kapı girişine asmak.
koç türkler için çok kutsal bir hayvandır. mezopotamya halkları için sığır kutsalken türk halkları için koç kutsaldır.

din adı altında yapılan ritüellerin en az yarısı.

türbe
mum dikmek
kırmızı kuşak
adak
ölüden istemek
kurşun dökmek
yolcuya su dökmek
süslü mezarlar
kulağı çekip tahtaya vurmak
ağıt (ölü-mevlüt)
cenaze yemeği
40 yas
gibi ve evrilmiş birçok inanış.

bazık kaynaklar türklerin noele benzer lamanist geleneklerinin olduğunu söyler yani artık müslüman noel kutlamaz diyenlere müslüman kutlamaz ama türk kutlar olabilir

tahtaya vurmak.

su dökerek uğurlama
loğusa döneminde olan kadınların başına bağlanan kırmızı kurdele
kurşun dökme
câmi avlularında mum yakılması, ağaçlara bez ve çaput bağlanması
40 sayısı
mevlit okutma
tahtaya vurmak
mezar taşı
halı kilim desenleri
davul ve kopuz çalma adeti gibi örnekler verilebilir.

kandil geceleri

ağaçlara çaput bağlamak.

su içerken eli başın üstüne koymak

nazar değmemesi amacıyla ağaca vurmak. bıçağı elden ele almamak.

gayrısını iddia edip gösterebileni tebrik etmenin elzem olduğu adetlerdir.

başlıkta da tanımlandığı üzere, her biri nereden geldiği belli olmayan 'adet, alışkanlık'lar olup, özünde bir yerden, bir güçten birşeyler, bir yardım, bir iyilik beklentisi içeren ruhani olgular olmasına rağmen, neredeyse hiç birinin gerçek din ( islamiyet ) ile ilgisi, bağı olmayan durum...

ağaç duası

türkler islam dinini kabul ettikten sonra eski alışkanlıklarını olduğu gibi bir kenara atamadıkları için uzunca bir süre geçiş dönemi yaşamışlardır. bu geçiş sürecinde ise bazı alışkanlıklarından sıyrılıp kurtulmuşlar, bazılarını ise yeni dinlerine uyduruvermişlerdir. gel zaman git zaman türklere has özgün bir islamiyet yorumu ortaya çıkmıştır. müslüman türkler binlerce yıllık ananelerini farkında olmadan sürdüregelmişlerdir. bir tane de ben örnek vereyim: kaz dağlarının eteklerinde yaşayan ormancılıkla geçimlerini sağlayan tahtacılar her ağacın bir ruhu olduğuna inanırlar ve o ağacı kestikten sonra başında ''seni kestiğim için özür dilerim ama yaşamamız için bize lazımsın'' gibisinden af dilerler, dua ederler.

kurşun döktürmek.

çok fazla olan türk adetleridir.
benim ilk aklıma gelen şey nazar boncuğu oldu.