seinfeld

piyasadaki tüm sitcomları izledim ve sitcomun babasına yeni başladım. şunu fark ettim; izlediğim her sitcom bu diziden bir şeyler kapmış. henüz 4.sezondayım ve çok keyifli. kramer diziyi alıp götürüyor..

mr sienfield ın, o gözlüklü arkadaşı her zamanki gibi aptalca birşey söylediğinde, bir yüz ifadesi var, o fix, hiç değişmiyor, bu gün yerli yabancı hemen hemen bütün sitcom larda gülme efektiyle gelen ifade buradan ilham almıştır bence..
ve kramer.. onun o elektrik çarpmış gibi kayarak eve dalması da her gördüğümde tekrar güleceğim birşeydir :)
bu arada sienfield la tanışmamız da himym gibi cnbc-e nin işidir..

hiçbir zaman eskimeyecek komedi dizilerinden biridir. sit-com olarak ilerleyen dizi size kahkahalar attırmasa da her sahnesinden zevk aldırıyor. zekice yapılmış tespitler esprilere dönüşüyor resmen bu dizide.

bence dizinin gelmiş geçmiş en başarılı bölümü, "the bottle deposit" - s07, episode 22'dir. komedi realizminin zirvesi diyebilirim. bunun nedeni de abd'nin gerçekten böyle boş işlerle uğraşan, bunları ciddi ciddi planlayan ve bu boş işleri büyük bir başarı olarak gören insanlarla dolu olması. ülkeyi ilginç yapan değerlerden biri de bu.

yıllar boyunca çevire çevire en az 6-7 tur izlediğim, sit comların şahı. her espriyi, her sahneyi ezbere bilirim. dizide walter reyiz ve hain karısı skyler da bir kaç bölümde yer almıştır. hangileri olduğunu söylemeyeyim, karşınıza çıkınca anlayın.

jerry seinfeld adlı bir komedyenin ekseninde arkadaşları george, kramer ve elaine'in "hiçbirşeyden bahsetmeyen" maceralarını anlatır.. eğlencelidir, mizah anlayışı biraz farklı olmakla beraber herkese uymayabilir..

george costanza ve cosmo, zaman içinde jerry"yi gölgelemiş, adeta rol çalmıştır.

costanza gibi iğrenç karakterli ama sevimli sayılabilecek bir arkadaşım vardı, tipi de benziyordu. ama kopamıyordum bu adamdan. diziyi önerdim, izledi. beraber izledik hatta bir kaç bölümü. adama baktım, sanki bir zamanlar anadolu'da yı seyrediyor. o nasıl ciddiyet. sanıyorum aynaya bakmasını sağladım. sonra her nedense ilişkimiz koptu.

hiçbir şey hakkında bir dizi yapıp bu kadar izletmek bir başarıdır. çoğu zaman hayatımda diziden anlar yaşayıp kendimce güldüğüm, referans yaparak şaka yaptığımda anlaşılmadığım, yılmadan sürekli bahsettiğim dizidir. şu ana kadar izlediğim sitcomların en iyisidir.

kramer dizideki en orijinal tiplerden biri ancak o kadar sempati duyamadım. costanza'nın bahtsızlığına üzülüp dert ortağı olasım geliyor.
jerry ise zeki görünüp neden bu kadar saçmalıyor diyorken dizinin bir komedi olduğunu hatırlıyorum.
ve elanie, çok güzel, çok akıllı ancak şaşkın bir tip.

larry david'ten esinlenilen george costanza karakteri ile hafızama kazınmış dizi. iki efsane sahneyi buraya bırakmak istiyorum.

george costanza - gigolo --> klasik bir seinfeld sahnesi.

george costanza - bad boy --> elaine'in ofisinde çalışan sarışının kötü çocuklara olan ilgisini keşfeden "bad boy george". ne zaman sırtımı bir duvara arabaya dayasam ve kendimi havalı hissetsem aklıma tek bir soru gelir ve tüm hevesim kaçar: acaba dışardan george gibi mi görünüyorum?

diziyi seven bir insanim ama kramer disindaki tiplerle cok basim hos degil.

aslinda seinfeld de, elaine de, george da kotu insanlar. cidden bak. bunlarin herhangi biriyle dost olmak istemezsin normalde. ucu de ayri y*avsak. yapmak isteyip de toplumsal normlar ya da ahlak sahibi olmak yuzunden yapamadiklarimizi yapiyorlar, soyleyemediklerimizi soyluyorlar. o yuzden onlari kahraman yapiyoruz.

kramer oyle degil ama, iyi bir adam. canim benim. boyle kankam olsun, yuz milyon borcum olsun.

diziye başlarken çok tereddütlüydüm, devam ettikçe bunun yersiz olduğuna karar verdim.
dizinin baş karakteri olan komedyenimiz jerry seinfeld yaşadığı günlük olaylar üzerinden komedisini yapan biri ve hak verirsiniz 80'li yıllarda insanların gündelik hayatları oldukça farklıydı. bu nedenle bu komediye alışmakta zorluk çekebilirsiniz ama alıştıktan sonra dizinin ritmi çok yerinde oluyor. diziyi izlerken bazen önceden izlediğiniz dizilerde karşılaştığınız seinfeld etkilerini fark ediyorsunuz. jerry seinfeld ondan sonra gelmiş tüm komedyen ve komedi yazarlarını etkilemiş biri.

uzun bir izleme maratonundan sonra dün bitirdiğim sitcomdur.

rahatlıkla efsane bir sitcom olduğunu söyleyebilirim. 9 sezon ve 180 bölümlük bir efsane.

seinfeld, 1989 ve 1998 yılları arasında yayınlanıyor. 14 mayıs 1998 yılında ise ekranlara veda ediyor. dizinin oyuncu kadrosunda ise jerry seinfeld, jason alexander, julia louis-dreyfus, michael richards bulunuyor.

ben genelde sitcom izlerken yanında klasik dizi izlerim, ikisini birlikte tüketirim. yemek yerken, duş alırken, uyurken, ders arasında her zaman sitcom izlerim ve seinfeld dizisini aylarca izledim.

eski bir dizi olmasına rağmen kahkahalarla ve tebessümle izledim, her bölüm keyif aldım ve çok sevdim. karakterleri ve oluşturulan dünyayı özleyeceğim ve tabii ki arada rastgele bölümlerini açıp izleyeceğim.

seinfeld diğer sitcomlardan bazı kısımlarda ayrılıyor, bunun ilk belirtisi hiçbir şey hakkında bir dizi olması, ikinci belirtisi ise karakterlerin gerçek insanlar olması, kusursuz değiller ve hepsi sıradan insanlar. çekilmezler, benciller, hatta bazen kötüler. dizi bu karakterler üzerine kurulu olduğu için çok başarılı devam ediyor. samimiyetsiz olmayan karakterler bana her bölüm daha samimi hale geldi.

bence en kusursuz ve sıradan insan olamayacak kadar mükemmel olan kişi jerry seinfeld. zaten diziyi izleyen çoğu kişinin favori karakteri kendisi değil, bu saydığım sebeplerden dolayı olabilir. ben kramer ve george karakterini çok seviyorum, diziyi taşıyorlar. özellikle kramer yaratılmış en garip ve en iyi karakterlerden olabilir.

gömleklerin ikinci düğmesi hakkında bile güldürebilecek bu diziyi herkese ve her sitcom severe rahatlıkla tavsiye ederim. bol bol kramer ve bol bol george övebilirim ama izleyeceklere ayıp olmasın.

yakın çevremde herkes bilir ki ne denli bir seinfeld holigani olduğumu. annemle george costanza karakterinin ne denli olağanüstü bir mizah unsuru olduğu üzerine tartıştığımi bilirim , hatta işin içine biraz öfke bile girdi. kırmızı cizgimdir babacim. 2000 lerin başında ilk tv de izlediğim an sadece ambiyansi bile buyulemisti, mizah anlayışım oturduktan sonra seinfeld in bazı yönlerden tv tarihinde gelmiş geçmiş en iyi şey olduğu kanaatini getirdim, buna dizinin mizah kültürü de dahil.15 yıldır sürekli izliyorum...hocam buraya parantez açalım, seinfeld bölümlerini belli aralıklarla 15 yıldır izliyorum. ve hatta denk gelmeye bak ki şu an izlerken karşıma bu başlık pörtledi.

harika bir dizi. her ne kadar bu diziyle beni tanıştıran insanı artık pek iyi anamasam da diziyi sevmeme engel değil. çünkü dizi şa ha ne.

dizinin konusu hiçbir şey. hiçbir şey hakkında dizi. dört tane arkadaşın flört ve gündelik yaşam hikayeleri. çoğunlukla senarist, oyuncu jerry seinfeld ve diğer bir senarist, oyuncu larry david'in başından geçmiş olayların hikayeleştirilmesi oluyor. fakat fevkalade bir absürtlükle. dizinin iki kuralı var.

1-karakterler asla sarılmıyor.
2-karakterler asla başlarından geçen olaylardan bir ders çıkarmıyorlar.

dolayısıyla hiçbir karakter gelişimi yok. ilk bölümde nasıllarsa hep aynılar. hep benzer hataları yapıyorlar. hiç ilerlemiyor hayatları. adeta bizimkiler dizisindeki apartmandaki gibi hayat onlar için donup kalmış, son bölüme kadar. fakat bu durum o kadar komik ki. sayısız ikonik bölümü var.

bir nesli çılgınca güldürmüş bu diziyi izlemeyi düşünen genç nesilden bireyler için kısa ön bilgiler vermek gerekirse ilk bahsetmem gereken şeyin dizinin kalite ve tempo konusunda sürekli bir gelişim içinde olduğu. dizi ilk sezonunda sadece 5-6 bölüm için izin alabiliyor pilot dahil. sonraki sezonlarda da popüler bir dizi değil dolayısıyla hata yapmaktan çekindikleri için tipik seinfeld absürtlüğü henüz devreye girmediğinden genel olarak komik ancak tatminkar değil. fakat 3.sezondan sonra dizi biraz duyulmaya başlıyor ve o noktada tv kanalının tam desteğini alan jerry ve larry diziye inanılmaz absürtlükler ekliyorlar. bölüm senaryoları çılgınlaşıyor ve özellikle 5.sezonun başından itibaren inanılmaz komik bir şeye dönüşüyor. yani izleyecekseniz ilk birkaç sezonun sıradanlığına müsamaha göstermelisiniz fakat beklediğinize değecek. zira dizi 9.sezonda final yaptığında 90'lı yıllarda bölüm başına 20 milyon dolar gibi bir para teklifini reddediyor jerry seinfeld diziyi 9.sezonda bitirmeye karar verdiği için. bu tür bir parayı reddetmek kolay değil prensipler için. 90'larda bu tür bir parayı teklif etmek de kolay değil bir bölüm için. zaten geçen yıl seinfeld'in yayın haklarını alan netflix 30 yıl önce yayınlanan bir dizi için 500 milyon dolar ödedi. düşünün dizi ne kadar iyi. o yüzden sabırlı olmanızı tavsiye ederim.

buradan sonrası diziyi izlemiş olanlar için ve biraz amerikan tv kültürü olanlar için. biraz fikirlerimi belirteceğim.

dizinin son bölümü çok büyük eleştiriler almış. aşırı komik bir bölüm olmasına rağmen mutlu sonla bitmemesi eleştirilmiş. bu eleştiri tipik amerikan film kültürü ile yetişen neslin olayı anlamaması ile alakalı. bilirsiniz hollywood filmlerinde mutlu son zorunluluktur. seinfeld'in ikinci kuralı gereği karakterler ders almadıkları için asla iyi bir şey olmaz dizide. hep iyi bir şey olmak üzereyken son anda saçma bir şeye dönüşür ve komikleşir işler. fakat iyi bir şey olmaz. george terfi etmez, jerry ünlü olmaz, elaine aradığı aşkı bulamaz. hep yerinde sayarlar. bu bakımdan tıpkı the oz gibidir. orada da bir mahkuma tahliye kararı verilir ancak adam çıktığı gibi geri dönerdi. ya birini öldürür ya bir kumpasa kurban giderdi. oradan çıkan biri kendine yeni bir yaşam kuramazdı. iyi bir şey asla olmazdı. seinfeld de aynen böyle yaklaşıyor olaya. bu dizide iyi şeyler ancak ''olacakmış gibi''olur. dizinin komikliği de enteresan bir şekilde buradan gelir. dolayısıyla son bölümde de jerry tam ünlü olacakmış gibiyken ironik bir şekilde hapse düşer. hem de inanılmaz komik nedenlerden ötürü. son stand-up showunu da hapiste yapar. iyi bir son bekleyen pembe popolu hollywood izleyicisinin hayal kırıklığını anlıyorum ancak olaya yanlış baktıkları aşikar.

son olarak dizideki tüm oyuncuların bir hayatı birlikte paylaşmaları beni cezbediyor. jerry, george, elaine, kramer hatta newman ve tabi ki larry david. bu oyuncular asla ayrılmıyor dizi bittikten sonra. bir ömrü dolduran bir dostluğa sahip oluyorlar. hepsi bizim de arkadaşımız gibi oluyor dizi bittikten sonra. ne zaman kötü hissetsek açıp onların arasına karışıp rahatlayabiliyoruz.

diğer yandan dizinin çekildiği dönem itibariyle cep telefonlarının olmaması, internetin olmaması hissi hatırlamaya değer. yaşım gereği ben internetin evde bulunmadığı ve ev telefonunun kullanıldığı o dönemin çocukluğumda deneyimlemiştim. o ferahlığı hissetmek hoşuma gidiyor diziyi izlerken. şu an bir yere dolaşmaya çıkarken telefonu evde bırakıp tek başıma zaman geçirmeyi tercih ettiğim bir dönemdeyim. seinfeld tam bu yanıma hitap ediyor.

kısacası bu efsane diziye mutlaka bir şans verin. hatta bu diziyi izleyip beğenen insana sonsuz sempati duyduğumu da belirtmeliyim. elaine. bebeğimsin.

değerli yazar (bkz: insanolunbiraz) in tanımı sayesinde fark ettiğim dizi. yıllardır pek çok yerde karşıma çıkmış olmasına rağmen dikkat etmemiş olmam da ayrıca üzücü. yukarıda bir yazar hiçbir şey hakkında bir dizi yapıp bu kadar izletmek bir başaridir.....çoğu zaman hayatımda diziden anlar yaşayıp kendimce güldüğüm, referans yaparak şaka yaptığımda anlaşılmadığım..." diye yazmış. (bkz: aynı ben) dizinin ambiyansi çok hoş. pek çok amerikan komedisi gibi bir yandan onların bulundukları mekanda yaptıkları hareketlere bir yandan da konuşmalarına odaklaniyorsunuz. şimdiki dizilerin aksine sürekli olarak konuşuyorlar ki bu bence çok daha izlenir kılıyor. woody allen filmlerindeki havayı ve mesut süre ile rabarba programındaki samimiyeti bulduğum güzel bir dizi. ayrica her izlediğim bölümde "ulan keşke ben de hayatımın bir dönemini böyle yalnız başıma yaşayarak deneyimleyebilseydim." diye hayiflaniyorum. henüz 2. sezondayim ama elaine karakterini kendime benzetiyorum. ayrıca george gibi bir arkadaşım olsun isterdim bence oldukça eğlenceli. ancak seinfeld bence herşeye muhalif tavrı ile zaman zaman itici olabiliyor. öyle bir arkadaşım olsun istemezdim.

gelmiş geçmiş en sağlam ve eğlenceli efsane sitcomdur desek mübalağa etmiş olmayız sanırım. ha bir de the office var, onun yeri çok ayrı…

gündelik hayata dair çoğu kez farkında bile olamadığımız ufak ayrıntılarla en basit mevzularda, hatta ısrarla dedikleri şekilde hiçbir şey üzerine yapılan harika tespitlerden yola çıkan efsane bölümleri vardır. her daim "hebele hebeleeeeğğ" tarzı konuşan jerry'nin suratından eksik olmayan her an sırıtacakmış vaziyetteki sinir bozucu ifadeli berbat oyunculuğuna karşın george ve kramer gibi başlı başına komedi unsuru iki adet nevi şahsına münhasır tipleme barındırır. karakterlerin her biri birbirinden uyuz, antipatik ve sevimsiz, hatta kötücül tiplerdir.

üzerinden uzun yıllar geçmesine rağmen yeniden yayınlanan bölümleri bile hâlâ ilgiyle kendini izletebiliyor. kendisini geçebilecek daha iyi bir örneği de gelmedi henüz. bir kez bitirmiş olmak kesmiyor. zamanı geçirip biraz unutmaya başladıkça tekrar tekrar izlenmelidir.

günün içinden kesitler derlemesi esasen. istersen aç 6. sezon 14. bölümü izle yine de o kadar aşinasın. en absürd şey bile o kadar olağan geliyor ki bana izlerken. ana karakterlerden hangisinin olursa olsun, kramer bile, yaşadığı herhangi bir şey, yemek yaparken telefonu tezgaha dayayıp görüntülü konuştuğun, çerkezköy'e tayini çıkmış lise arkadaşın gibi hakiki ve samimi geliyor.

t/ a festivus for the rest of us.

yeni tanıştığınız bir kimse seinfeld'i sevdiğini söylediğinde ona favori karakterini sorun. ben birçok kişiye sordum ve ezici bir çoğunluk kramer dedi. newman'a bile razıyım ama kramer ve jerry diyen kişilerin yaşama dair fikirleri, beğenileri bende soru işareti oluşturuyor. kramer'ların, jerry'lerin olduğu bir dünyada yaşamıyoruz. ve hatta elaine gibi kadınlara bile pek rastlamıyoruz. yalancı, cimri, tembel, kimliğinden utanan, kendisi gibi patolojik bir aileye sahip olan, kel ve şişman, üstelik gözlüklü... sorarım size bu adam hayatın ta kendisi değil mi? gerçeklikten beslenen ve hayvan gibi komik olan george costanza'dan keyif almak yerine gerçek dışılığı beğenmek... what a shame ama değil mi dostlarım?

yarın, iki hafta sonra ilk kez mesai yapacağım. haliyle tadım epey kaçık. bileklerimi kesememek adına tekrar seinfeld'e başlamak istedim. ilk bölüme tıkladım ve "benim de söyleyeceklerim var" dedim. söyledim.

eskimiyor asla. sadece bu ve trailer park boys için yeniden netflix üyeliği aldım ve değdi tabiki. bi de mike dede nasıl dayak yiyo ona baktım sabah uyanınca o kadar.