sevdiğin birine kızgın olmak

insan sevdiğine kızabilir mi hiç? kızsa bile en fazla bir kaç saat falan sürer. sonra kaybolur gider o kızgınlık.

karıma olan kızgınlık sürecim; "dönerken mutfaktan su getir"

bir de sevdigin birine kızgın bile olamamak var...kızgın bile olamıyorsun çünkü bitmiş her sey bitmis..

(bkz: alkol kullanmak)
(bkz: uzaklaşmak)

ne kadar kızgın olsam da hemen vicdan yapıyorum. ya dönerken ölürse, ya bir daha göremezsem, ya başına benim yüzümden bir şey gelirse gibi düşüncelere daldıkça duygusallaşuyorum ve içimde geçiyor öfkem ama dışımda biraz daha uzatmam gerekiyor.. ne kadar dert etsem de hemen kızgınlığımın geçeceği anlamına gelmiyor bu. en azından göstermiyorum..

fazla merhamet göstermeyen kişinin yapabileceği bir eylem çünkü merhametli insan sevdiğine kızdığı için kendine daha çok kızar.

sadece bende mi oluyor bilmiyorum ama sevdiğim birine kızamıyorum. kızarsam sevdiğim kişiyi kaybedeceğimi veya onun bana olan sevgisinin biteceğini düşünüyorum.

uzun sürmez ki...

o sevdiğin biri, evladın ise ve yufka yürekli bir anne isen, durum bu...

insan sevdiğine kızamaz ki.

en fazla yarım saat falan kızabiliyorum.

ayip. evet.

valla ağzına bile sıçar.

mümkün olan bir duygu. sorun kızgınlığındaki haklılığına güvenememesi mesela. sonunda haklı ve kızgın olmasına rağmen giden taraf oluyorsa sonrası büyük sıkıntı.

babam kalp hastası. açık ameliyat oldu yıllar önce.
ben rahmetli özcan amcamı, "ben iyiyim" diye düşünüp aylarca haplarını kullanmadığı için, bir hapşırığı neticesinde beynine pıhtı atmasıyla kaybettim.

babam salı günü bürücek'e yaylaya gitti.
ilaçlarını yanına almamış...

-hığh...
*

sabah söylüyor bana. zar zor gelmiş adana'ya, nasıl bir ense ağrısı nasıl bir baş ağrısı berat diyor anlatamam...

-ilaçlarını yanına almadığını fark ettiğin an gelseydin tekrar adana'ya, geri gitseydin?
-tekir'den de alabilirdim eczacı arkadaşımız...

*

ne diyeyim ya... ne anlatayım ki. ailede herkes - rahmetli leylâ anneannem de böyleydi - hastalar, ilaçları var, içmiyorlar...

sövsen kabahat...

ölün ölün. hepiniz ihmalden ölün. geride kalanlarınızın hiçbir ehemmiyeti yok zaten. hepsi şu an dirilse kendimi asarım ve "nasılmış pisi pisine gitmek?" diye not bırakırım.

çıldırdım ya çıldırdım sabah. 4 gün nasıl ilaç içmezsin sen baypaslı adamsın.

ayıp lan. ayıp.

bir merhabası ile bir günaydını ile geçebilecek olan oluyor benim için.

bugün bunun üzerine düşündüm hatta evet sinirliysem kızgınsam ve o kişi geldiyse bir şekilde, anlatırım anlaşılmayı beklerim. anlamıyorsa zaten tamam yani de anlıyorsa da geçer konunun ne olduğu da önemli değil hatta.

ama kırıldıysam zor galiba. kalbim kırıklığını unutamıyor sanki.

sana bazen öyle kızıyorum ki sonra kızgınlık kırgınlık oluyor o merhamette dönüyor. seni yine severken buluyorum kendimi. belki sonumuz böyle olmasaydı hiçbir sonumuz olmayacaktı.