sevgisini göstermeyi seven insan

çok severim"seni çok seviyorum" demeyi, "aşkım, hayatım, bitanem,kedicim" demeyi. sadece söylemeyi sevmenin dışında, beni tanıyan, benimle telefonda konuşan herkes bilir ki, nasıl konuşma başlangıcı olarak alo diyorsam, kapatırken de seni çok seviyorum, öptüm derim. hatta öyle ki sayın sevgili sucu amcamıza da söylemiştim *. söylemeyi sevmeyenleri de anlıyorum ama çok iyimser olabildiğim bir konu bu, bi noktada herkesin sevgisini göstereceğine inanıyorum

farkedildiyse bunu yapan genellikle kadınlar.erkek biraz daha ketum.bir lütuf gibi gösteriyor sevgisini. muhtemelen yetiştirme tarzında ve de erkek kız ayrımından kaynaklı.kadınlarda daha net görülen durum.

bir türlü beceremedim arkadaş bunu. zaten sonra da fuck buddy'lik müessesesi' ne adadım kendimi.*

sevilmeyi bekleyen kedi gibidir sürekli sırnaşır ve mırlar. çok tatlı insanlardır bunlar. (bkz: kedicikleri severim) ama bazısı itici bulur(bkz: kedicik sevmeyen topluluk)

benim bu. hem göstermeyi hem de gösterilmesini severim. öteki türlü bir şeyi de kabul edemem. hayat çeşitli kompleksler geliştirmek, sevdiğini saklamak için çok kısa.

benn. hiç sektirmem çok belli ederim.

içi dışı bir insandır. saydamdır. sinsilikten hoşlanmaz. entrikadan tiksinir. oyun bozar. daha da sayarım ama burada önemli olan bunu karşılayabilmektir. bu da büyük erdemdir. * bulunduğu zaman da tadından yenmez.

vallahi güzel bir çiçek, heykel, kuş, köpek gördüğümde bile fıtıfıtı koşarım severim, "aa ne güzel" derim. çocuk görünce de aynı hissiyat vuku buluyor lakin elin çocuğunu gidip sevemeyiz doğru ve hoş değil. onları uzamktan seviyoruz.

ayol sevgimi sevdiğime neden belirtmeyeyim? mendeburlar anlamaz.