simit bitince ortasındaki boşluk nereye gidiyor sorunsalı

orada durmakta ama biz görememekteyiz sadece.

onu da farkında olmadan yiyorsunuz.

mideye.

yeterince derdi olmayan hiçliği bile düşünmekten zevk alan sadistlerin beynimizi allak bullak etmek felsefeye mâl edilmiş sorusudur. (leyla ile mecnun hariç ;)

o yüzden açma seviyorum ben. uğraşmamak için o boşlukla. size de tavsiye ederim.

(bkz: topoloji)
(bkz: grigori perelman)
(bkz: milenyumun cevapsiz kalmis 8 matematik sorusu)

topoloji calissan böyle ivir zivir sorular seni mesgul edemez.simitin aslinda bir form olduğunu,kürenin asla simide dönüşemeyecegini bilirsin.ukala dümbeleğiyim...

boşluk bir metafor. kendi kendini yiyip bitirmekle ilgili. içsel boşluğunu o ortadaki boşluk gibi düşün.

bir yere gitmiyor. orda kalıyor.

etrafımız bitmiş simitlerin orta boşlukları ile dolu bir evrende yaşıyoruz.

bu boşlukları sadece kediler görebiliyor.

yerinde duruyor. ama simit artık onu işaret etmiyor yani algılamamıza izin vermiyor.

aslında var olmadığı için hiçbir yere gitmiyor.

aabbooovvv..! sözlükte bu güne kadar rastladığım en felsefi soru..! (bu ne gizemdir be arkadaş.. insanı simit yemeden alakoyar maazalla.. bu tarihi soruyla karşılaşırım da balataları sıyırırım endişesinden tüyleri tiken tiken olur okuyanların. eminim.)

katı duruşa sahip olan şeyler, içinde daima boşluğu ve cehaleti barındırır. o, var olabilmek için boşluk ve cehaletten beslenir, çepeçevre sarar etrafını.
cehalet ise sert ve hoş kokulu, duymak istediği çıtırtıyı, tatmak istediği lezzeti kendisine sunan simit sarayına, çemberine sarılır.

çemberin dışında çabalamak var, yaşam mücadelesi var ve zihnen aktif olmak zorunda oldukları bir bilinmezlik var. o dağ gibi simidin içinde, güvende hisseder kendini cehalet. dağ gibi çember aslında boş bir kaloriden başkası değildir.
boşluk ve cehalet, hiç vitaminli, proteinli bir çember gördü mü ya da lezzetli mi gelmedi bilinmez ancak boş kaloriyi sindirmek her zaman daha kolaydır.

boşluk ne kadar büyükse simit de o kadar büyük olacaktır ve sonunda kavrulmuş susam kokusu daha da ötelere yayılacak, yayıldıkça boşluk daha da büyüyecektir. cehalet, sırtını bir dayasa, bir tökezleyip düşecek olsa da tutunmak istese çembere, işte o zaman nasıl çatırdadığını görecektir çemberin.

çatırdayan çemberi kendi içindeki boşluk tüketecek. çember tükendikçe boşluk da silinecek ve sonunda her yana dağılmış, etrafı kirleten kırıntıları yine çemberin dışında kalanlar temizleyecek.
onlar ki çemberin boşluğuna sığamamış, çemberin büyüklüğünden nefes alacak yer bulamamış yorgun vitaminler, proteinler ve aminoasitlerdir.

işte simidin ortasındaki boşluğun akıbeti budur.

kuantum dolanıklığına girerek evrenle bir oluyor, bu sayede midenizdeki boşluk ile simitin içindeki boşluk buluşuyor.

neutral
simitin ortasindaki bosluk simit olmadan da mülahaza edilebilir simitin inherent bir özelliği olmadığından bir yerden gelmemiş bir şeyin nereye gittiği anlamli bir soru degildir.

fizyolojik
midemize , o nedenle doyurmuyor zaten

ekonomik ve realist veya pesimist
yakinda o paraya sadece içindeki boşluğu satın alabileceğiz o nedenle simitin içindeki boşluğun nereye gittiğinden ziyade insanların ruhundaki , midesindeki ve cebindeki boşluk daha ziyade ehemmiyet kazaniyor .

sonuç
canın çıtır çıtır sıcak simit çekmesi.

bir simit olmuş 15 tl. boşluğu da yiyin arkadaşlar, sorgulamayın. madde boyutunda doyamıyoruz bari boşluğu ile avunalım.

benim bildiğim kadarıyla simit bitince ortada kalan boşluk, hava boşluğuna karışıp gidiyor.

ortasında boşluk olduğunu bile bile simit almak, bu da ayrı bir olay..

bu sözlük hep böyle mi yaa? bi platon'lar, kant'lar falan seziyorum. eğer yemezseniz, kaybolmaz. ya da bir ucunu koparırsanız sonsuz boşluk elde etmiş olursunuz, nasıl ama?

bunu sorunsal yapanlara tek soru:
bu zekayla bugüne gelmek zor olmadı mı?snsj

(bkz: entropi)