sınavı ilk bitiren öğrenci

ben bu durumu hiç anlamıyorum . özellikle ösym nin sınavlarında ben daha fene geçmemişken millet çıkıyo sınavdan .

o kişi ben olabilirim. lisedeyken hocalar hızlı çözüyorum diye kızarlardi.

özellikle lise yazılılarımda eğer bitirmişsem ama kontrol etmemişsem sınıftakiler panik olsun diye çıkıp 5 alacağım yerde 3-4 almışlığım vardır, erken çıkmanın verdiği zevki çoğu şey veremez bu arada.

şov yapma otur oturduğun yerde denilmesi gereken varlık.
tamam en çok sen biliyon, en iyisi sensin. olum hiç olmadı yat kağıdın üstüne uyu. belki bir sorunun yanlışlığını ak sakallı bir bilgeden duyarsın kim bilir.

soru üstünde fazla düşününce yanlış yapıyorum nedense o yüzden hep hızlı hızlı çözüp çıkıyorum ve o zevki hiçbir şey vermiyor.

boş yere gerginlik yaratır. ya çok hızlı çözebiliyordur ya da sınav umurunda değildir.

kuvvetle muhtemel, sınavdan pek bir beklentisi olmayan tiplerdir. zira, akıllı ve başarılı birisi, zaten kısıtlı olan sınav süresini sonuna kadar kullanır. erkenden çıkıp gitmesi sınav ortamından sıkıldığını gösterir.

sınava gelmeyip geçenler hangi kategoride?

bu benimdir. sınavı bitiren değil de ilk vazgeçip boş kağıdı bırakıp gidenim daha çok.

hahah ilkokula gidiyorum. o zamanlar bende inanılmaz bir ineklik ve de başarı arzusu var. sınıftaki herkes rakibim, özellikle de diğer inekler. her davranışım inanılmaz önemli çünkü psikolojik bir üstünlük söz konusu.

sınavlarda soruları deli gibi okuyup cevaplardım ki kağıdı ilk ben teslim edeyim. ama bir çocuk vardı, ozan. 3-5 saniyeyle bile olsa bir şekilde benden önce bitirirdi. hatta bunu hiç konuşmamamıza rağmen o da bu yarışın farkındaydı.

bir gün yine sınavdayız. ben güzelce çözdüm soruları, şöyle yan tarafa bir bakış attım. ozan hiç de bitirmiş gibi durmuyordu. işte, dedim. işte kızım yagami bugün o gün! şöyle salına salına öğretmenin yanına gittim. kadın da şaşkın şaşkın bakıyordu ben gelirken. neye bu kadar şaşırdı anlayamamıştım. kağıdı alır almaz arkasını çevirdi ve "bu yüzünü çözmemişsin" dedi ahahah. aynen aynen erken bitirdin, salak. sonra tabii birkaç dakikalık kayıp nedeniyle o günlük yarıştan çekilmiştim.

bu da böyle bir anı.

belli bir tiptir o. 100 metreden belli eder kendini. genelde çocukluğunda "zeki ama çalışmıyor" denen tiplerdendir ve gerçekten de zekidir ama ders çalışmakla alakası yoktur. sınava da çalışmadan girer, idare edecek bir sonuç alır ve çıkar gider. kopya ile de pek işi olmaz bu tipin.

bütün eğitim hayatım boyunca benim bu. soruları çözer sonra nasıl çözdüğüme bakmadan gider teslim ederdim hep. büyük sınavlarda süre ile çıkarılmasak onlarda da aynı şeyi yapardım..

çıkmak isteyenler çıkabilir cümlesini duyar duymaz çıkanlardandım ünide.

çıkmamak gerek. ne olursa olsun boş kağıt vermeyin. hiçbir fikriniz yoksa eğer sorunun aynısını yazın cevap olarak.

ya hiçbir şey yapamayan ya da en iyisini hızlıca yapan kişi.

benim arkamdan çok sövdüler bu yüzden. hemen cevaplayıp çıkardım çünkü ve genelde de 80'den aşağı not almazdım. benim avantajım her zaman, çok hızlı okumak ve hızlı yazmak olmuştur. oturup bunun için uğraşmadım. doğuştan gelen bir şey.

küfür yeme sebebim 2 taneydi. birincisi "meja bu kadar çabuk bitirdiğine göre diğerleri de bitirebilir" düşüncesinde olan hocalardı. "sınav süresini kısaltsak" derken duyduğum 2 hocaya "aman hocam! sakın beni baz almayın. ben fazla hızlı okuyup yazıyorum" demişliğim var.

diğer sebep de "çıkma da kopya ver" dedikleri hâlde biter bitmez sınıftan fırlamamdı. biraz kurtluyumdur ben. işimin olmadığı yerde pek duramam. duramıyordum. bütün tembeller laf ediyordu sonra. sanki ben kefil olmuşum hepsine de sözümde durmamışım gibi...

bir 3. grup daha vardı. bunlar da "kesin bu sefer boş kâğıt verdi" diye neşelenip notları duyunca "hay senin çalışkanlığına!" diye söven. yalnız bunlar da beni sürekli inekleyen bir tip sandıkları için, sınavdan 1 gün önce sokakta gezerken karşılaştığımızda şok olanlarla aynı gruptu.

- meja?
- evet?
- dün seni bilardocuda gördüm.
- ee?
- bugün sınav var. çalışmadın mı?
- çalışıp çıktım evden.
- allah allaaah... hmmm...

planlı olmanın bu anlama geldiğini ve her şeye vakit bulabileceğini bir türlü anlayamayan öğrenci arkadaşlara selam olsun. tek olay zekâ değil. neyi ne zaman yapacağını bilmek önemli.

bitirsem de o sürenin sonuna kadar oturan öğrenci olmam dışında bir sorun yok.

bildiğini yapan bilemediği hakkında çok düşünmeyen öğrencidir.

basit düşünür, 'bilmiyorum lan işte' der ve çıkar. bilmediğini sağdan soldan öğrenmeye, kopya çekmeye çalışmaz.

en sevdiğim şeydi lisede, gururlu hissederdim arkamdan bakanlara bir saç savurma…ama üniversitede öyle değil. sonuna kadar kalanlar kazanıyor arkadaşlar, sınavınız bitse bile çıkmayın.

benimdir. çok nadir en son veririm sınav kağıdımı. zira aklıma ilk geleni işaretlerim. düşündükçe emin olamıyorum ve daha düşük alıyorum.bu taktikle kaldığım sınav hiç olmadı.

benim.

bı iki kez falan ilk bitiren olmusumdur.genelde bitirsem de son ana kadar deli gibi aynı seyleri kontrol edip dururum ver işte yok illa bakilcak iyice .ikilemde kalıp cevap değiştirerek yanlış yaptığım da olur ama yanlışımi farkedip duzelttigimde