sinema tarihinin en iyi oyunculuk performansları

yeşil yoldaki john coffeyin oyunculuğu der susarım
(bkz: yeşil yol)

russell crowe - akıl oyunları
tom hanks - terminal
şener şen - eşkiya
jim carrey - truman shov

the father’da anthony hopkins’in oyunculuğu harikaydı.

16 aylıkken yapmış olduğum ölü taklididir. videosu var, yani sinema tarihi içinde kendine rahatlıkla yer edinebilir.

marlon brando- god father.

time of the gypsies filminin başrolü, perhan karakterini canlandıran davor dujmović. kendisi filme ve rolüne kendini o kadar kaptırıyor ki söylenene göre intihar sebebi perhan karakterinin ölümünü, yani roldeki ölümünü aşamamasıymış. çok genç yaşta, gerçekten çok başarılı ve uzun bir kariyeri olabilirdi tabi. beni en çok etkileyen karakter perhan olmuştur izlediğim filmler içinde.

(bkz: the devil's advocate) de (bkz: al pacino)'nun oyunculuğunu çok severim, en iyisi midir bilemem ?
adam gerçekten şeytan rolünün altından çok iyi kalkmış.
o kibir imrendiğim bir seviyede işte o rolde.

liam neeson- schindler's list

philip seymour hoffman - capote

dog day afternoon
al pacino

en sevdiğim 3 filmden biri olan the last samurai da tom cruise nam-ı diğer nathan algren in, yaralanmanın verdiği savunmasizlik ile bastıran pişmanlık dolu geçmiş kabuslarından kurtulmak için çaresizce sake(japon alkolü) diye bağırdığı o müthiş sahne, bayılıyorum a** bu filmdeki her kareye;

guguk kuşu filminde jack nicholson'un bütün sahneleri.

kadın kokusu filminde al pacino'nun her sahnesi.

açeydim gollarımı sahnesi...

vesikalı yarim filminde izzet günay ve türkan şoray tanıştıkları sahne..

pulp fiction şırınga sahnesi.

ağır roman sado ve kabadayının okul bahçesinde dövüştükleri sahne.

yedinci koğuştaki mucize.

memo'nun, ( aras bulut) babaannesi melek olunca koğuşta ağlayarak bulaşık yıkadığı sahne.

(bkz: maskeler kralı)

meryl streep'in 1982 yapımı sophie'nin seçimi (sophie's choice) adlı filmindeki performansının her anı.

çok uzağa gitmeyelim akşam akşam.

(bkz: münir özkul)
(bkz: yaşar usta)

ralph finies- the english patient;
film 1997 yılında 9 dalda oscar almış bir film, romandan filme çevrilmiş; oyuncu kriston scott isimli oyuncu ile inanılmaz bir oyun çıkartıyor; final sahnesinde kendisine acısını dindirmesi için hemşire hanna tarafından vurulan morfin iğnelerini sağlam kalan veya hareket ettirebildiği tek organı olan eli ile sürükleyerek tüm morfin iğnelerini birden kendisine zerk edilmesini istiyor. hemşire hanna karakteri (fransız oyuncu) bu sahnede ağlıyor ama ıngiliz hastanın talebini de geri çevirmiyor; iğneleri tek bir şırıngaya çekiyor, hastanın kitabın da sevgilisinin yalnız başına öldüğü sırada yazdıklarını kendisine okumasını istiyor; iğne zekr ediliyor, hemşire hanna son satırları okurken, ıngiliz hasta sanki sevgilisi ile aynı duyguları hissederek ölüyor.

elbetteki piyanist (film)iyle adrien brody ve yeşil yol filmiyle michael clarke duncan.
bizden kim diye düşünürsek* şubat (dizi)sindeki deli rolüyle sermet yeşil adam efsane. yok böyle oyunculuk. aynı oyuncunun eski hikaye performansı da iyidir. zaten bi dizi ya da filmde o varsa benim için referanstır. valla o hadım göbeğine bakmadan izlerim. karakteri yaşamıyor, yaratıyor.

joker performansları varken... benim aklıma aslan akbey in gelmesi peki?

guguk kuşu filminde jack nicholson'a elektroşok uyguladıkları sahne.

gerçi jack nicholson'ın filmdeki her sahnesi, onun olduğu her saniye müthiştir...