sinirli bir insan olmak

bir türlü anlayamadığım insan tipi. sinirli bir yapın vardır hani anlarım. ama nasıl her şeye höt zöt olabiliyorsunuz anlamıyorum.
karşımda sinirli bir insan gördüğümde bir müddet sonra gülüyorum ben.
bende pek normal değilim ama neyse. ahah..

kişiye hiçbir şey kazandırmayıp, genelde kaybettirecek bir karaktere sahip olmaktır.
çünkü çevrenizde ve etrafınızda sinirlerinizi bozacak çok fazla şey var ve hiçbir zaman hiçbir şey istediğiniz dörtlükte olmayacak.
o sebepten biraz esnek olmayı öğrenmeniz gerekiyor.
daha pozitif, daha tahammül eşiği yüksek bir insana dönüşmeniz gerekiyor.

cem dizdar'ı pek severim. o diyor ki, sinirli olmayan insanı anlamıyorum. "

haklı.

şu rezil dünyada, bu kötü türkiye'de sinirli olmamak elde değil. bir insan bu yaşam yerinde sinirsiz olamaz. kabul edemiyorum.

en centilmen, en pamuk görünen adam dahi sinirlidir. değilim diyorsa da sahtekârdır. kendimden bilmiyorum hayır.

bu benim kaderim, kaderim benim bu.

kısıtlı düşünce yetisine sahip insan özelliğidir.

çaydanlık ne kadar küçükse o kadar çabuk kaynar misali.

ama zorluyorlar.

ben aslında sakın bir insanım biri beni sinirlendirmediği sürece yani konunun benimle alakası yok sorun çevremdekiler de bile bile üstüme geliyorlar pis gıcıklar bak gene hatırladım sinirlendim neyse sakinim tamam

iki üç ayda bir kızımın odasını toplayınca sahip olduğum hal.
cinnet geçiriyorum resmen.
ya bu (bkz: terazi burcu) niye bu kadar dağınık olur.
etmayın daa.

ben böyle değildim yaşarken oldum kümesinin alt kümesi.

üst üste binen yükler sonucunda zamanla sinirler laçkalaşır, tahammül azalır, ani parlamalar dinginlenmez, sinir sistemi dengeyi kaybeder.

ve artık hiçbir şey eskisi gibi olmaz.

maalesef ben mutfakta pek iyi değilimdir. acıkınca yanımda biriyle girerim ki bana bir şey olduğu zaman kalan sağlar devam edebilsin. nasıl kendime yetemem, nasıl nefis yemek tariflerini izleyerek bir şeyler hazırlayamam diye çok sinirliyim. anlayamazsınız.

tüm bunların üstüne, mutfakta ayak işlerini yapmamın emirleri de sıralanınca agresif ben ortaya çıkıyor. tekniksel olarak bilirim. pratikte iş yok. bir de tam kaynana gibiyim. kimsenin yaptığını beğenmem. sanki benimkiler bir şeye benziyormuş gibi. çok sinirliyim mutfakta. kendimi tanıyamıyorum.

çekil şuradan beceriksiz
aptal kay kenara
evet bunları sık sık benden duyarlar.

işyerinde uyarı üstüne uyarı alıp, evde istediği olmayınca arıza çıkartmaktır.

bir arkadaşımdan biliyorum ben de.

(bkz: tekniksel)
(bkz: teknikselishvariveşçe)

bu başlığa yazmadan geçemeyeceğim şöyle bir şey okudum ; kadın erkek farketmeksizin herkes kendinden bir şeyler bulacaktır eminim..

"her sinirli kadının arkasında, neyi yanlış yaptığı ile ilgili hiç bir fikri olmayan bir erkek vardır."

devamlı sinirli olacak bir olay ya da durum buldukları için içten içe saygı duyduğum kişilerdir.

tc sınırları içersinde yaşayıp sakin kalanı tebrik edelim hatta ödül mödül bi şeyler ayarlayalım dimi lan?

#2247077

bir dönem sevgili kişisinin neye kızdığını öğrenmem iki üç günü buluyordu. ketum kadın öyle küsülür mü lan?

cinsel aktivite yoksunluğu genelde bu tip insanlara sebep olur.

kötü bir durum.
buna sahip olmak sizi etkiliyor evet ama çevrenizde ki insanlar sebebi ile sizin daha fazla rahatsız olmanıza sebep oluyor. tabii ki onlarında.

bende sinirli bir insanım evet. öfke patlamaları olabiliyor birden kendimi yükselmiş bir halde buluyorum*.
bende ki durum saman alevi durumu. bu sözü mevcut halimi yumuşatmak (suç indirimi gibi) söylemiyorum kesinlikle ama olan bu. kinim yoktur. hafızama kazıyıp nefret duyguları beslemem o öfkemin büyüyüp semirmesine izin vermem. anlık bir nöbet gibi geliyor beni rahatsız eden yada üzen bir olayın arkasından. patlıyorum ve bitiyor. sonra gidip haksızlık ettiğimi düşündüysem şayet özür diliyorum. ardından gelen pişmanlık hissi, gönül alma çabaları vs...*

bunun farkına yaklaşık 2 yıl önce çalıştığım iş yerinde vardım. bir şeyler oluyor en son bana söylüyorlar. benim ile alakalı şeyleri de en son bana söylüyorlar. garipsedim konuştum bir gün usta başı ile. şimdi abi sen biraz sinirlisin sana bişey anlatıcam felan diyerek konuşuyor. konuşma içerisinde de sen sinirlisin ya usta diyor. dikkatimi çekti neden böyle yaptığını sordum ve bana anlattı detayları ile. o zaman bende bir farkındalık başladı ciddi anlamda ve kendime çeki düzen vermeye karar verdim. ilk fırsatta da profesyonel destek alacağım.

sebepleri içerisinde dış etkenler yer alır genelde. geçmişte oluşan bazı travmalar, kötü insanlar, haksızlığa uğrama durumları, düzensiz sosyal hayat, sürekli dikkatli olma zorunluluğu bütün dünyanın yükünü sizden başka taşıyan yokmuş gibi olması durumları, biriken hayal kırıklıkları vs... gibi anlık çözülmeyen yada çözülemeyen durumların birikerek artık taşma durumuna gelmesinden de kaynaklanır. bahsettiğim gibi bir patlama gerçekleşir ve bu aşırı yük boşalır. insanı yorar, size bağlı tüm insanları yorar ve inceden soyutlanmanıza da sebep olur.
ileri seviyede olanlar varsa tedavi sürecine başlanmalıdır.

mutsuzlukla aşırı alakalı olduğunu düşündüğüm durum.
ha tabii;coğrafya gerçeği diye bir şey de var.mesela karadeniz'de,ne bileyim adana'da falan doğup büyüyen insanlar genelde batı illerine göre daha fevridir,daha çabuk sinirlenir.neden?oradaki halkın geneli de öyledir,hatta oradaki iklim bile sert ve şiddetlidir.yani doğup büyüdüğü ortamdan,çevresinden ona yapışan bir kişilik özelliği olur bu.bunun değişmesi mümkün müdur bilemiyorum ama böyle bir durum yoksa,yani hayatınız boyunca sakin,en azından "normal"standartlarda ve seviyede sinirlenen bir insansanız mutsuzlukla bunun aşırı derecede ilgisi olduğunu söyleyebilirim.ben iki-üc yıl süren ciddi bir depresyon yaşadığım dönem boyunca çok da huysuz ve sinirliydim;bu beni hiç tanımayan insanlar tarafından bile fark edebilecek,karşımdakinin bakışlarımdan ürkebileceği bir sinir durumuydu.ve mutsuzluktan ölüyordum.depresyonun diplerindeydim.yani gerçekten normal seviyenin çok üzerine çıkmış bir sinir harbi hissediyorsanız kendinizde;üstelik bu kısa süreli değilse,yani genel tutumunuz uzun zamandır sürekli sinirli,öfkeli ise gerçekten bir kendinizi sorgulayın."neyin var?"deyin bi kendinize.çünkü öfke bazen acıdan,mutsuzluktan kaçmaktır;bazen mutsuz yüzünüze gećirdiğiniz bir maskedir ama mutsuzlukla kesinlikle bir ilgisi vardır.öfkeniz,o abarttığınız küçük mevzulara değil aslında;daha büyük şeylere.bir durun,düşünün ve fark edin;sonra da kendinize iyi gelmeyi deneyin.

"ne alakası var kardeşim ne siniri. neden açıyorsunuz bu başlığı benim ayarlarımla mı oynuyorsunuz? alırım ayağımın altına."
şeklinde atar yapar insan olmak.