soğuk ve yağışlı hava şartlarında terk edilmek

terk edilmişliğin yanında havanın nasıl olduğunu hissedebilecek kadar ayık olman zaten o terk edilmişliği iliklerine kadar hissetmediğinin kanıtıdır adeta.

en güzelidir. pırıl pırıl bir bahar gününde terk edilseniz o güzelim gün heba olur. soğuk ve yağışlı hava harcanabilir.

soğuk ve yağışlı hava ayrılık havasıdır zaten. kış yeterince kasvetli iken birde o kasvet eklenir üstüne. nefesini tutup şöyle bir off çekersin havanın soğukluğundan dolayı o nefesin buharını görürsün, ğöğsün ağrır, içinden çok şey gelir ama diyemezsin, koşup sarılmak istersin, geçeceğini bilsen avazın çıktığı kadar bağırırsın ama o da olmaz. ‘geçer abi sıkma canını, üzülme zamanla geçer’ muhabbetlerine maruz kalırsın , ilk hafta çok zordur , sürekli fotoğrafına bakarsın, yazmak istersin, yazamazsın, peki dersin. 2-3 hafta belki 1 ay yazmazsın, sonra dayanamaz yine yazarsın cevap yine aynıdır ‘senden soğudum’ , başa dönmüşsündür, ne yaparsan yap olmaz. ayrılık ile ölümü tartmışlar ayrılık elli gram fazla gelmiş. bir süredir yaşadığım durum 3 haftada bu durumdan dolayı 10 kilo verdim, yaşadığım psikolojik travma ise cabası…

çiçekli bir bahar gününden farkı yoktur. tam terk edilmelik bir havadır

güneşli bir günde terk edilmekten iyidir. hava da hüzünlü sen de hüzünlü daha iyi böylesi. güneşli havada herkes dışarda cıvıl cıvıl gezerken senin evde yas tutman hoş olmaz.

terk edilmek yeterince soğuk ve yağışlıdır, üstüne hava şartları eklenince; üzer, yorar.

en güzel güneşli günde terk edilsen dahi, hava kasvetli bir kış gününe dönmez mi ki?

yine de, "senin allah'ın yok mu?" dedirtecek terk ediliş vaktidir.

yine kim terk edildi arkadaşlar beni neden hüzünlendiriyorsunuz sabah sabah ayıp ya.

bence yazın, ayakta parmak arası terlik, ne bileyim capri şort ile terkedilmekten çok daha iyidir. o ne lan öyle şebelek gibi.

ben şahsen uzun siyah bir pardesüyle hafif yağmur yağarken terkedilmek isterdim.denyo gibi kalacağıma öyle kalsam bin kat daha iyi.

bazen ise soğuk ve yağışlı havada tanışmakta olabilir. güzel ısınmalıdır.

yolda bırakmış araba lastiği sahnesine benzeyen terkedilme sahnesidir.
ve zor koşulların lastiği lassa yuvarlanarak aşkzedemize yaklaşır.

terk edilmişsin sicim gibi yağmur var hava soğuk cigarandan çektiğin duman ile ciğerlerinin sıcağı aynı anda karışıyor havaya, dünyada tek başınaymış gibi yürüyorsun galata'dan cankurtaran'a etrafta işi başından aşmış bir kalabalık koşuşturuyor, sadece birkaç dikkatli göz farkediyor yağmura hiç aldırış etmediğini, bir elin cebinde onun hediyesi çakmağı ovalıyor, montunun önü açık göğsün sırılsıklam olmuş ama umurunda değil, her nefeste bastırmaya çalıştığın volkan izin vermiyor zaten üşümene, ara sokaklarda aceleyle taş kaldırımlardan taburesini toplayan esnaf şaşkın şaşkın bakıyor sana, hey allah'ım diye geçiriyor içinden, varışı belli olmayan yolda geldim mi acaba diye düşünüyor beynin, kalbin ise komut veriyor bacaklarına devam devam devam...

insana kendini fakir gibi hissettirir.

14 şubat'a denk gelmişse tadından yenmez be.

kulaklıkları takıp, kapşonu çekip sokaklarda kaybolmaya imkan tanır. yapış yapış nemin olduğu bir havada terk edilmekten iyidir.

ergenlikten çıkmak üzere olacak bir yaşta ve yalnızsanız, hele yalnız bırakanlar da en yakınlarınızsa(!) o hava şartlarını ömür boyu unutmazsınız. özellikle sonbaharda, her yağmurlu günde, soğuk esen ve yerleri yaş her sokakta içiniz o tuhaf duyguyla kaplanır.
ama iyi haber: bingo, artık çok daha dayanıklısınızdır!

.

terkedilmenin meteorolojik irdelenmesi.. kişiyi, varolmanın dayanılmaz hafifliği kadar rating yapar mı acep arayışına savurmuşsa demek ki...

böyle havalarda bebekleri bir villanın kapısına terkederler genelde.

yesilçam filmlerinden biliyorum bunu.

aşık adamı yaz günü de terk etsen hava ona sağanak yağışlı olur, fırtına çıkar onun içinde. mevsimle değil de duygu yoğunluğuyla alakalı olan bir mevzu bu.

güneşli cıvıl cıvıl bir günde terk edilmkten çok daha iyi olan şeydir. takarsın kulaklığını birkaç melankoli şarkı açarsın havaya da uyumlu olam biter gider. çok da şey yapmayın.