sözlük yazarlarının düşme hikayeleri

hepimizin hayati boyunca yolda giderken ,otobüse binerken,merdivenden inerken vb,düşme hikayeleri olmuştur. düşer sonra caktirmadan etrafi kolaçan eder ve hemen bir sey olmamış gibi kalkariz.
ben yeni düştüğüm bir hikayemi anlatayım. havuzdan çıktım soyunma odasina geçerken bir su var oradan gecis yapip odaya gidiyoruz .yam geçerken ayağım bir kay honk diye yere oturdum canim acıdı hemen kalkıp iceri gittim allahtan fazla kişi görmedi.

bir keresinde o zamanlar flört ettiğim bir hanfini ile kadıköy'de bira içip kendimizden konuşurken, babamın marangoz olduğundan bahsettim ( artık konu niye oraya geldiyse);

''odundan anlıyormuş'' demişti...

bu zekice yaklaşımına çok pis düşmüştüm...

aslında pek bir etkim olmadı, bazen birileri itiyor sizi. sonra lap diye düşüyorsunuz, bir bakıyorsunuz ki diptesiniz. keşke komik olsaydı

ünversiteye başlayalı 6 ay kadar olmuş, arkadaşlarla bahçede şen şakrak takılıyordum. derken içlerinden biri güven oyunu diye saçma salak bir şey attı ortaya. işte ellerini göğsünde birleştiriyorsun ve kendini geriye doğru bırakıyorsun. orada da bi arkadaşın oluyor seni tutup kaldırıyor. neyse o dönem hem sınıf hem de oda arkadaşım olan eleman "hadi prada, bırak kendini bana" diye gaz veriyor. güvenemediğimden yok diyorum, siz yapın olum ben oynamayacam falan geçiştirmeye çalışıyorum ama ısrarla hadi diyor bana. dedim sen yap önce sonra ben. seninki bunu dememle arkasını dönüp resmen attı kendini bana doğru yere. hani zar zor yakalayıp kaldırdım o derece bi bırakma.

sonra geçti yerine bana diyor sıra sende. yok diyorum hala ama ısrar kesilmiyor. en son duygu sömürüsüne başladı "sana güvendiğimin yarısı kadar güvenmiyor musun bana?" güvenmiyorum ama bu söz biraz kötü hissettirdi kendimi. dedim tamam, yapayım.

"insan ilk anda güvenmiyorsa güvenmemeye devam etmeli." karların üzerinde boylu boyunca uzanırken aklımdan geçen tek şey buydu. düştüm ama kalkmaya da çalışmıyorum, öylece uzandım gri gökyüzünü izliyorum. bi sigara yakayım bari dedim, baktım olmuyor kafamı yana çevirmemle dünya tatlısı bir çift kahrevenri gözle gözgöze geldim. arkadaşlarına güvenip ihanete uğramış esas oğlanın yanında olmaya, ona destek olmaya gelmiş bir çift kahverengi göz. öyle mahsun ve içli bakıyordu ki o an gözlerim sulandı. derin bi iç çekip elimi uzatmamla havlayıp elimi kapması bir oldu.

sonra gülmekten karnı ağrıyan arkadaşlarım, ben ve beni ısıran köpek aşıya gittik. zaten hayatımda yaşadığım, yaşamayı umduğum o film karesi tadında tiyatral anlar hep böyle zayi oluyor.

düşüyor mu böyle?

ben öyle bir yere düştüm ki adı hiçlik ve beni buradan kurtarabilecek hiçbir şey yok. öyle olduğu gibi inandığın tanrı bile "do not disturb" yazısı asmış kalbimdeki tapınağının üzerine. giremiyorum dualarımı duyuramıyorum. istediğim bir şey olmuyor istediğimde ve olduğunda ise artık ben istemiyorum o şeyi önemi kalmıyor. yazmak kanımı bedavaya kızılay'a vermek gibi bir şey. kan kaybediyorum ama hiçbir şey kazanmıyorum.

yurtta başıma gelen trajikomik olay.
ders çalışma odasını su basmış merdivenlerden sular akıyordu
yemek yiyip odaya geldiğimde arkadaşımın " sesi duyuyor musunuz, sanki şelale akıyor merdivenlerden" demesi üzerine benim merak tavan tabi kjdksjsks çıktım baktım ıslanmadık yer kalmamış
hayır bir de panduf var ayağımda.
yukarı çıktım salonu su basmış yurt müdürü tek başına temizlemeye çalışıyor
sonrasında arkadaşım geldi yardım etti felan. bir şekilde temizlendi.
aşağı odaya iniyorduk arkadaşım " çok yoruldun sen gel bir kahve yapim sana. fincanlarını getir ama benim fincanım yok biliyorsun" demesi üzerine odaya geçtim. o benim bir alt katımdaydı. aşağı indim son 3-4 merdivende ben bir yapıştım yere kshdksjsksk sonrasında kalktım ve "off fincanım kırıldı" serzenişim oldu. ben başta ağrı sızı hissetmedim tabi tam da ramazan'ın başıydı.
gece sahurda ağrıların olduğunu felan hissettim annemi aradım ben düştüm böyle böyle oldu diye.
sonrasında inat ettim gitmedim acillik oldum tabi
birkaç gün hastanelere gidip geldim
15 güne yakın yerimden kalkamadım çok.
eğilip kalkmam da ağrılarım olduğu için dışarı da çıkamıyordum
benim hiç alışık olmadığım bir durumdu sürekli yurtta kalmak.
mutlaka dışarı çıkardım.
birazcık toparlanınca arkadaşlarım benle birlikte pijamaları ile dışarı çıktı ksjdksksk.
sonra gittik kafeye bir çay içtik
bütün şehri pijamalarımızla gezdik..
onları çok seviyorum
iyi'ki varsınız