taziye evinde yapılmaması gerekenler

yakınlarına acının yağmur olup yağdığı taziye evlerinde öyle can sıkan şeyler yapılır ki o an delirip evden kovmamak için sabır üstüne sabır dilenir.

gereksiz siyaset içeren konuşmalar ve hatta bu yüzden tartışmak
yemek beklemek
teselli edeceğine can yakıcı sözler söylemek
hastalıklarını saymak
durmadan başkalarını örnek göstermek gibi konuşmalar ilk aklıma gelenler.

sessizce sabır dileyip gidene kadar durmayı beceremeyecekseniz gitmeyin daha iyi.

saatlerce oturup ikram beklemek. kardeşim insanların zaten acısı var. bunun normali baş sağlığı dileyip, ihtiyacı var mı diye sorup 10-15 dk oturup kalabalık etmeden kalkıp gitmektir.

taziye evine gitmeden evvel yanlış bir şey yapmayayım, işte gülmeyeyim falan diye kendimi ayarlıyorum neyse eve gidiyoruz, ölen kişi çoktan unutulmuş, günlük hayata dönülmüş oluyor.

bu ciddiyetle ölü sahibi ben sanılıyorum.

akıl vermeye çalışmak, şimdi sen dul kaldın,şimdi ne derler....
e kim bakacak size... vb.

ikram edilen yemeğe , tatlıya abanmamak bunların başında gelmeli . yavaş yavaş yenilmesi makbuldür.

taziye ziyaretinin makbul olanı kısa olanıdır. taziyeni iletir müsaadeni istersin. semaverde çay demleten insanlar var yani yok artık diyorum.

dedikodu.

bacak bacak üstüne atmak. yayılarak oturmak.

göbek atmayın.

çok pis dövüyorlar.

çay istemek.
ilgi odağı olmaya çalışmak

verilen yemeği soğuk gelmiş diye beğenmemezlik etmemek. bunu yapan insanı da cenaze etmek için khk çıkartılmalı.

bu konuda aşırlı sinirliyim. saçma sapan gelenekler çıkarıp cenaze evinde yemek servis etmek gibi bir şey çıkarmışlar, hala da devam ediyor. amcam vefat ettiğinde tonla akraba dolmuştu eve, yemek getirenler edenler. bir köy evimiz vardı orada toplanacaktı millet, akrabalardan ikisi atladı biz temizleriz toparlarız öyle geçerler diye. kendilerine evden kilim, halı beğenip kenara alıp götürecekleri kimsenin aklına gelmezdi o hengamede. çeşitli lokantalardan çeşitli yemekler gönderilmişti. şeyi hatırlıyorum ben bu lokantanın etini sevmiyorum diyip şu lokantayı alayım diyeni. ya da falanca kişiye de yemek götüreyim deyip çantaya yemek dolduranı. akıllı bir akrabamız dışarı çay standı gibi bir şey koymuş bahçede oturuyor erkekler hava almak için çıktım kuzenlerimden biri koşturuyor ona çay buna çay, çay evi sanki anasını satayım! biri şey dedi oğlum baksana bu çay soğuk… sandalye geçirecektim kafasına olacaktı bitecekti. cenazeye değil keyif yapmaya gidiyorlar sanki. bir de ölünün arkasından dedikodu yapmaları yok mu deli oluyorum. anlamıyorum insanları gerçekten anlayamıyorum.

gülmemek ,biraz ciddiyet lütfen.
en azından üzülmüş gibi yapalım ama çok ayıp.

lahmacuna bol limon sıkmak.

kayıbı yaşayan kişiler yas sürecinde olabilirler. abartmadan yaklaşmak gerekir. eğer dertleşmek istiyorsanız 1 hafta sonra gitmenizi öneririm.

nereden aklıma geldiyse artık. sakın bunu yapmayın arkadaşlar. böyle taziye evi olmaz.*

tavuklu pilav yerken, "karabiber var mı acaba" diye sormamak mesela. evet.

kendini yerden yere atarak ağlamak. güçsüz durmak. zaten acısı olan insanları daha da üzmek, sizinle ilgilenmek zorunda bırakmak. zayıflık yapmak. düşüncesizlik yapmak.

espiri yapmak ve yapılan espiriye gülmek.

ciddi bir soru soracağım, umarım ciddiye alıp bilgi paylaşırsınız.

kayınpederim vefat etti, dün defnettik. eşimin annesi ve babası eşim 2 yaşındayken ayrılmış. baba oğul ilişkileri neredeyse olmamış. ama son 8 yıldır beraberdik. buna rağmen eşimin baba tarafı akrabalarıyla neredeyse hiç iletişimi yok. kayınpeder nedeniyle toplamda 5-6 kez mecburiyetten görüp, mecburiyetten selamlaştığımız insanlar kendileri. definden sonra evimizde dua okutalım, helvasını yapalım dedik. malum pandemi şartları fazla kalabalık olmayalım dedik.kayınvalidem, görümcem, annem babam bir de hoca olup duayı okuyacağı vesilesiyle dayım. mezarlıkta kardeşleridir, gelmek isterler diye düşünüp nezaketen evimize davet ettim dua okunacak diye. gelmemeyi tercih ettiler. sonrasında arkadaşlarımız, akrabalarımız vs başsağlığı için geldiler, ikramlarını yaptık duamızı ettik.

bugün amcası aradı. yarın saat 2de x futbol okulunda olun, taziyeleri kabul edeceğiz dedi. çağırdığı yer istanbul'un diğer ucunda, e biz zaten taziyeleri kabul ediyoruz sağ olsun gelen giden dostlar akrabalar, ikramımızı da duamızı da yapıyoruz.

şimdi biz amcaya mı taziyeye gideceğiz? eğer öyleyse bu adam deli olabilir mi? gelin bana başsağlığı dileyin diye, baba acısı yaşayan insanları ayağına çağırmak hangi vicdana sığar?yoksa gelen eşi dostu arayıp oraya gelin orda kabul edeceğiz evdeki sayılmaz mı diyeceğiz? orda da ikram dua vs yaptırmamız gerekiyor mu? yoksa biz bir kenarda oturup başsağlığı dileyecek olan hiç tanımadığımız insanlara teşekkür mü edeceğiz? bunu zaten camiide yaptık, yeniden ritüel mi yapacağız? internetten baktım, taziye 3 gün sürer filan yazıyor. biz 3 gün orda mı duracağız?

edit : gidip yaşayarak tüm sorulara cevap aldım. amca, hala ve eşim baş köşe gibi bir yerde oturdular. gelen geçen başsağlığı diledi bunlar da teşekkür etti. bir catering firması gelenlere ikram yaptı. luzum var mıydı anlamadım...şov gibi geldi bana ama neyse...dönüşte mezarlığa uğradık, bir adam geldi, amcanın oğlu musun diye sordu eşime. o da merhumun oğluyum dedi. merak etme dedi ben buralardayım... bu amcanın eli kolu uzun heralde biraz şüphelendik..