telefonla konuşmayı sevmeyen insan

bu benim evet hiç sevmem.

yüreğim götürmüyor. içim şişiyor içim. elim yoruluyor, kulağım terliyor.

sevgiliyle de, anayla da, arkadaşlarla da. gram konuşma isteğim ve sabrım yoktur.

artık mesajlaşmayı da yüreğim götürmüyor hoş.

muhtemelen fobisi vardır.

mantıklı insandır, telefonla konuşmayı seven insan olduğunu zannetmiyorum.

telefonla konuşmak 1-2 saniye olmalı, telefonda gereğinden fazla konuşulmamalı.

iyi anladığım kişi.

hiç sevmem. tanıdığım insanlarla çok uzun konuşmayı sevmem. tanımadığım insanlarla (sipariş vermek, taksi çağırmak vs türünden durumlarda) konuşurken ise aşırı derecede gerilirim, mümkün olduğunca kaçarım bu işlerden.

ha bir de, işim varsa, uzun konuşacağını bildiğim biri aradı mı açmam. isterse en sevdiğim insan olsun arayan. istisnasız olarak her aradığında açacağım tek kişi annemdir.

o benimdir.

neden bu kadar sevmediklerini asla anlayamadığım topluluk. ben gayet seviyorum. karşındaki kişiyi daha iyi anlayabiliyorsun daha samimi her türlü.

iş bitirici özelliği gelişmiş hedef odaklı insandır.
saatlerce boş yapamaz vakti değerlidir.

her çaldığında kötü haber gelecekmiş korkusu.

sevmeyi bırak nefret ederim. arkadaşlarımın uzun uzun sevgilileri ile konuşmaları da bana hep garip gelirdi ki ben konuşamazdım zaten. en güzeli yüz yüze konuşmak... iş yüzünden bile konuşmak zorunda kalınca kısa kesip e mail atarım bahanesiyle kurtulmaya çalışırım...

görüyor ve artırıyorum. ben watsap gibi uygulamalarla yazışmayı da sevmem. görüşmelerim ve yazışmalarım işimi halledecek kadar olmalıdır. cep telefonları olmadan önce acil bir durum yoksa akşam belli bir saatten sonra insanlar aranmazdı mesela, şimdi sürekli bildirimler mesajlar çağrılar... görüşmek istediğimiz arkadaşlarla önceden haberleşir gider yüz yüze görüşürdük. şehir dışındaki akrabalarla da bayramlarda seyranlarda araşırdık olur biterdi. eski kafalılıksa eski kafalıyım, gayet de memnunum.

hayatımda, fazla yer işgal edemeyecek olan insan.
sevdiğim tüm insanlarla, saatlerce konuşabilirim.
ödediğim telefon faturaları ile anılmışlığım var.
yıllar önceydi bankacı bir arkadaşım vardı*, canı sıkıldığı bir ara, insanların telefon faturalarına bakıyordu.*
beni aradı hemen, o ne fatura öyle dedi.
hatrı sayılır bir rakamdı.
daha cep telefonları her ele düşmemiş, ev telefonu ile konuşuyordum.
telefonla çekilmiş bir sürü resmim var, hepsi de gerçek konuşma zamanı.
şu an hattında 3 bin dakika var, anca yetiyor.
psikoloğa vereceğim parayı, faturaya verdim yıllarca, hala da aynı şekilde devam.
telefonla konuşmaya, teams aramalarımda eklendi son zamanlarda.
nerde çene orda ben, yani.
akşam yeşil-uzum ile iki saat kaynattık mesela.
en çok konuşmayı sevdiğim insan olabilir kendisi.
konuşma değil, standup yapıyoruz resmen.
konuşmadan yaşayabilen insanlar, size ağzım açık bakıyorum, görüyor musunuz?
bu arada konuşurum derken, öyle rastgele numara çevirip konuşurum değil, sevdiğim insanlarla hemen her gün yapılabilen türden olanından.

çok gereksiz. ve sürekli birilerinden trip yiyorum bunun için. salın beni kardeşim sevmiyorum işte.

dikkatim çok çabuk dağıldığından hiç sevmem, en iyi konuşma biçimi yüz yüze olandır gerisi fasa fiso

valla hiç mi hiç sevmiyorum en yakınımla dahi olsa. yüz yüze muhabbetteki gibi laf lafı açmıyor ve bir yerden sonra ümitsizce konu bulmaya çalışıyorsun çekilecek dert değil

aynen ben... bir tanıdık serzenişte bulundu geçen bana aramıyorum diye. ya tamam da mesaj atıyorum işte. sevmiyorum telefon konuşmasını, özürlüyük ne zorluyorsunuz? aşk olsun.

ay been gelemiyorum telefonda konuşmaya bana mesaj attınn diyen insanlara dikkat edin, sevdiği biriyle konuşurken saatleri devirebilirler. yani bu durum kişiden kişiye değişir. telefonda konuşamıyorum diye bir şey yok. ben mesela, ben de konuşamıyorum ama gel gör ki sevdiğim biri olsun, nasıl da geçer dakikalar.* belki saatler. ama yine de bu tip insanlar yüz yüze konuşmayı tercih ediyor olabilirler, kendimden biliyorum. karşında mimik falan olmadan konuyu devam ettirmekte zorlanıyor olabilirler.

ıt's me. aramak zorunda mısın? mesaj atsana yavrum.

her ay, paketindeki aylık 1000 dakikanın ortalama 80-90 dakikasını kullanan insandır.

oğlum çıkarsanıza şöyle bol internetli 200 dakikalık bir paket, bizim gibi insanlar onu alsa mesela?

bu insanları cidden anlamıyorum. belki de gerçekten kendilerince haklı sebepleri vardır bilemiyorum. bence mesajlaşmadaki aktarılanlar ile konuşarak aktarılanlar arasında büyük fark var. duygular daha iyi aktarılabilir. ben saatlerce olsa bile konuşmayı çok seviyorum. yeter ki karşımda sevdiğim bir insan olsun.