tesadüf diye bir şey olmaması

(bkz: master oogway)
(bkz: kung fu panda)

yokluk bir tesadüftür.

tesadüf yoktur; tevafuk vardır!

ben de tesadüfe inanmayanlardanım.

kilisede tanıştığım cümle. çok sevmiştim. hristiyanların kısaca özetlediği durumlara bayılıyorum. müslümanlar genelde arapça söyleyip uzun uzun tefsirliyorlar sağolsunlar.

ne yapsalar boş göklerden gelen bir karar vardır.

ulan tesadüfe bak tam da bu konuyu düşünüyorken sol framede gözüme ilişti.

bence de yoktur.

ben de bunu tesadüfen öğrendim...

bazen insan yaşadığı şeyleri "tesadüf" olarak adlandırır. daha sonra üst üste çok fazla "tesadüf" dediğimiz şey yaşarız. ama bir gün öyle bir olay yaşanır ki, öncesinde yaşadıklarımızın aslında tesadüf olmadığını sadece bizi sonuca götüren gelişmeler olduğunu fark ederiz ve hepsi anlam kazanmaya başlar. "tesadüf" diye adlandırdığımız olaylar/kişiler aslında çok şey katmıştır hayatımıza. bunları fark ettiğimizde tesadüf diye bir şeyin olmadığını anlarız.

tesadüf zannedilen her olayın bir amacı olduğunun ve o amaç doğrultusunda kudret sahibi tarafından denk getirildiğinin beyanıdır. (bkz: tevafuk)

bu konu üzerinde uzun uzun tartışmak gerek. bazı insanlar tesadüfü asla kabul etmez,
tevafuk kelimesini kullanırlar. tesadüf daha çok olasılık (ihtimal) olarak ele alınırken tevafuk bir kadere bağlanır. tevafuk içerisinde bulunan bir olay örgüsünün karşısına gelmesi olarak ele de alınabilir. ufak bir örnek vermek gerekirse uzun süredir görüşmediğin biri hakkında konuşup ya da aklına gelip yakın bir zamanda karşılaşırsak bu tesadüf olarak nitelendiriliyor. karşılaşmayı tevafuk olarak ele alırsak da yakın zamanda konuşmuş olmak bir tevafuk mudur bilemem. ben tesadüfe inanmıyorum ama dilimize pelesenk olmuş bir kelime biraz da.

sürekli içimde ki “yok abi, bu kadarı tesadüf olamaz.” düşüncesinden sonra söylediğim cümledir.

bir zaman sonra yaşadığım her şeyin sanki yazılı olduğunu düşünüp, tesadüfün olmadığına inanmışımdır.

usta yazar paulo coelhonun efsane romanlarından (en sevdiğim romanı simyacı bu arada ) veronika ölmek istiyor da çok güzel bir cümle gözüme çarpmıştı bir kenara not almıştım burada da paylaşayım. yazarın kitabında geçen cümle: bu dünyada hiçbir şey rastlantı sonucu meydana gelmez. ne kadar doğru.

sigaram ve çakmağım yok ama idare ediverin artık dostlarım. he bak sigara almaya gitmeli, unutmayayım. akşama cigara yok.

neyse bu başka başlığın konseptiydi, kusura bakmayın*? biz konumuza dönelim.

bugün 12 ağustos 2021. benim için oldukça önemli bir gün. kıymetlimin ellerimden kayıp gittiği gün. buna istinaden hem içimde hissettiğim kitap özleminden hem elimde çok fazla okumadığım kitap biriktiginden hem de kafamı dağıtmak istediğimden bir kitaba başlamak istedim. elime ulaştığından beri içimde aşırı derecede okuma isteği uyandıran tek bir kitap vardı. o da yukarıda fotoğrafını paylaştığım (bkz: bir gemide) isimli kitap. çok değer verdiğim bir deliye iki seçenek sunup onun seçtiği kitabı okuyacağımı söyledim ama hangisini seçerse seçsin istediğim kitabı okuyacağımı da adım gibi biliyordum.

o da aklımı okumuşcasına, kendinden çok emin bir şekilde "bir gemide"yi seçti. ilk saşkınlığım burada oldu ve bunu kendisine de söyledim. sadece güldük ve geçtik...
ardından telefonu kapattıktan sonra çayımı, kitabımı alıp köşeme çekildim ve okumaya başladım. daha ikinci sayfaya yeni geçmiştim ki bir cümle dikkatimi çekti.

/ geçtiğimiz ağustos aynının on ikisinde kişisel bir işimi izlemek için başkente gitmem gerekmişti..."/

işte burada durakladım. bugün ayın on ikisi. benim için çok çok önemli bir gün. ardından onca olasılığa rağmen bir kitap seçmek geliyor içimden, yetmiyor bir başkasına daha seçtiriyorum ve o da bu kitabı seçiyor. seçtiğimiz kitabın ikinci sayfasında ise böyle bir cümle. kitaptaki olay ise ağustosun on ikisinde geçiyor.

olaylar bununla sınırlı kaldı mı? tabii ki hayır. çok sevdiğim bir dostum olan (bkz: mitosfer) aradı, konuşuyoruz. ona bu olaydan bahsetmeye başladım. daha " bugün ayın on ikisi" dememe kalmadan, "aaa bugün benim kardeşimin doğum günü" dedi. bir kez daha afalladım. öncelikle hayat geldi aklıma. ne garip, benim için bir yas günü, ölümün tarihi olan 12 ağustos; bir başkasının doğum günüydü. biri bugün için ağlarken diğeri büyük bir gülümseme ile kutlama yapıyordu. daha sonra bugün olan diğer şeyler geldi aklıma. ağustos ayının on ikisi...
belki de büyütülecek bir şey yok ama tesadüf diye bir şey de yok dostlar.

büyük bir simülasyondayız.

bir rıza baba sözü..

kaos var diyorum bunlar gelmiş tesadüf yoktur diyor olm her şey vardır ya da hiçbir şey yoktur içinde olduğumuz şey saçmalıktan başka bir şey değil.

aklıma sürekli çay yok bok için repliğini hatırlatan söz.
tesadüf yok.
bok var!

kaderdir o ya tesadüf olsa üstünde çok durmazsın.

olamaz mı? olabilir...