türk solu

türban olaylarında, türbanlı bacılarının haklarını savunup polisten zopa yiyen sonra da gezi olaylarında haklarını savundukları türbanlı bacıları tarafından kınanan solculardır bunlar. çok kullanışlıdırlar. pkk tarafından güdülmeyi de severler.

türk solu diye bir şey aslında yoktur. şöyle izah edeyim.aslinda cumhuriyet halk partisi tam olarak sol bir parti değildir. nitekim cumhuriyetin ilk yıllarında ve devamında da sosyalizm fazlasıyla tepkiyle karşılandı. inönü o dönemin konjonktüründe "ortanın solu" kavramını siyasi tarihe kazandırıyor. tabi ilk kurulan türkiye işçi partisi dikkat çekiyordu. ama siyasi tarihleri uzun olmadı. her şeyden önce ülkenin toplumsal yapısı da sol düşünceye uygun değil.

fraksiyon membaıdır.

atatürkü ilah gibi (haşa) gören ucubelerdir. onlara göre milli ve manevi değerler birer hiçtir.

türkiye solu demek daha doğru olur. çünkü sol, din, dil, ırk, cinsiyet farkı gözetmeksizin, insan onurunu korumaya, en yatkın olandır.

insan onurunu kendine kadar koruyan diktatörleşmeye sağ ideolojiler kadar müsait bir ideolojik kavramın türkiye' de bulunan versiyonu aynı zamanda karakterleri mitleştirmek ve bu sayede takipçileriyle olan duygusal bağlarını sağlamlaştırmak konusunda son derece başarılıdır

atatürkü ilah görmeyen, aynı zamanda diktatörlüğü de ateşlemeyen ideolojik yapıdır. kendini beton-millet-sakarya diye orgazm edenlerin terörist gözü ile baktıkları, 100 yıllık geçmişe tek taraflı baktıkları için geceleri uyutmayandır. abi solculuk yhaa, ben nasıl gayri-türkle bir olurum, olursun kardeşim.

çözüm sürecinde pkk'lı piçler üniversitelerde ortalığı karıştırıp her yere broşür dağıtırken neredeydi lan bunlar?

2002 yılında yayın hayatına başlayan dergi. sahibi fehmi özgür erdem, genel yayın yönetmeni ise ali özsoydur. henüz seveni olduğunu görmedim. zamanında babamın bulunduğu iş hanına bırakıp bırakıp giderlermiş. o da eve getirirdi. kırmızı kapağı vardı. ne var ne yok bakardık. bazen solla ne ilgisi olduğunu anlamadığım yazılara denk gelirdim. ilginç bir dergiydi. arada bir gülerdik. bahsettiğim dönemin üstünden baya zaman geçti. gece gece nereden aklıma geldi bilmiyorum. bir bakayım dedim hala yayımlanıyormuş.

dergi kısmını bilmem ama kitle olarak herkese ve herşeye atgözlüğü ile bakarlar.çoğu kavramı da yüzeysel olarak bilirler.sosyal demokrasi,komünizm,sosyalizm vd kelimelerini kim daha çok bagirarak söylüyorsa onlar en iyi yetismis ve bilgili (!) solcudur.bir de mutlaka ateizm sosu vardir.mao,stalin vd. ateistse bizim de ateist olmamiz gerekir derler .onlarin amentüsü kirmizi kitapta yazar.arabesk yaşam tarzi ile de harmanladiginizda alin iste size türk solu ortaya cikar.

doğu perinçek'in müridi gökçe fırat çulha adlı bir faşistin çıkardığı dergidir. bunlar kendilerini ulusal solcu olarak tanımlarlar. "hayır olm ne ulusal solcusu, siz uluyan solcusunuz" deyince de sinirlenirler. sinirlenirler ama hemen ardından ülkücü teröristlerle el ele miting yaparlar.
sol kavramını halkın nezdinde iki paralık etmek için devlet tarafından örgütlenmiş aparatlardır bunlar gerçekte. (doğu perinçek on beş müridiyle 55 yıldır nasıl ayakta bir düşünün bakalım, siyasi örgütler dipsiz kuyudur, ha babam para tüketir)

(bkz: pkk'nin türk solunu davar güder gibi gütmesi)

amacından saptırılarak dejenere olmuş türk solu ne yazık ki. gerçek solun ayrışması lazım terör destekçilerinden.

ha sol ha sağ ne fark eder bir şeye aşırı şekilde takılıp gitmek ve diğer ne varsa yok saymak ya da onu yok etmek düşüncesi doğru bir düşünce değil. ortacı olun gitsin boşverin sağı solu.

devrim yapma ülküsü ile hareket ederse ilelebet çuvallamaya mahkum sol hareket. sovyetler birliği'nin dağılıp gittiği, çin'in sadece adının "halk cumhuriyeti" olarak kaldığı, küba'nın bile sivil bir başkan seçip çehresini değiştirdiği politik arenada romantik devrimci söylemin çalışmayacağı gün gibi ortada. örnekler günümüzden ya da yakın tarihli oldu fakat sovyetler, sovyetler iken hatta daha marx sosyalist teorinin temellerini attığında zaten uygulanabilirliği zayıf bir akımdı. günümüzde ise 1 mayıslarda, x toplumsal olayda, olayların bağlamından tamamen uzak ve benim solcu faülünü dediğim, "susma sustukça" melodisinin türevleri kullanılarak atılan sloganlar ile karşılık bulmak imkansız. ayrıca sosyalizmin teorideki eşitlik arayışı, aristokrat ayrıcalıklıları olan bir toplumda en azından kuruluş aşamasında bir karşılık buldu ve uygulama çuvallasa da sistem kuruldu. türkiye gibi bir ülkede bırakın sosyalist devrimi sürdürmeyi, bunu gerçekleştiremezsiniz bile. nedeni çok basit köylüden evrilen taşra burjuvasine sahibiz. o taşra burjuvazisi bugün metropollerde yaşıyor eyvallah ancak bahsettiğim şey zaten lokasyon değil, zihniyet. bizim burjuvazinin, kodamanların kültürü ile çalışan işçininki aynı. tek fark birinin elinde fırsat var, birinin elinde fırsat yok. şimdi bu adama devrim yapacağız eşit, hakça, kardeşçe yaşayacağız filan dersen, sen paradan haber ver ne kazanacağız der sana. derdi patronu ile eşit olmak değil, imkanı olursa patronunun yerini almaktır. peki dünya solunun başarılı örnekleri nasıl ilerliyor? sosyal devleti yücelterek ve militarizmden uzaklaşarak. birincisi yoksul ya da orta gelir grubuna varolduğu konumda refah kazandırır, işçi de şayet patron olamasa bile köle olmadığını bilir. rousseau'nun toplum sözleşmesinde bahsettiği gibi "devletin de vatandaşına karşı sorumluluklarını eksiksiz yerine getirdiği bir düzen" içerisinde, devrimci sosyalist politika zaten gerekliliğini yitirir. ikinci konu, yani militarizmden uzaklaşma noktasında ise, toplumda karşılığı olmayan bir ideoloji için silahlı baş kaldırı çağrısı yapmanın tek bir algısı olur: terörizm. bu iki durumu törpüleyen sol politikalar görece başarılı olur. lakin kabul etmek gerekir ki tarih adam smith'i haklı çıkardı.

türk solu ilk yola çıktığında atatürk milliyetçiliği ışığında ilerleyen bir güzergahtaydı. ismet inönü de olabildiğince bu güzergahta ilerledi. bülent ecevit ile "ortanın solu" deyimi ortaya çıktı ve ben de bu görüşü destekleyenlerdenim. deniz baykal chp'nin başına gelir gelmez dediği ilk şey "chp artık halkın değil benim." olmuştur. bu da kendisinin ne kadar hastalıklı bir zihniyete sahip olduğunu göstermektedir. chp'nin ilk kez atatürk ilkelerinden saptığı dönem 1992 yılında başlamıştır. kemal kılıçdaroğlu dönemi ise chp'nin ilk kez pkk'nın meclisteki temsilcileri hdp ile işbirliği yaptığı bir dönemdir. türk solu böylesine kirlenmiş, böylesine hastalıklı bir hal almıştır artık ne yazık ki.

özgür özel de aynı mantıkta ilerliyor. artık kendime başka bir parti bulmaktan başka geriye bir çare kalmıyor ne yazık ki.

çocukluğum ve gençliğim ülkücülük ile geçti bugün 33 yaşında bir öğretmenim hep düşünüyorum bu memlekete sevgi ile bağlı olup işin, emekçinin hakkını aramak tüm ülkenin paydaşlarını savunmak için ne olmalı evet sol yumruğum havada artık ben kendimi solcu görüyorum lakin sol demek kürt milliyetçiliği ile pkk sevmek değil emekçi ile ekmeği bölüşmek. atatürk'ün çizgisi ile cumhuriyet kazanımlarını yüceltmek. vatanını seven bir türk solu nasip olur bu ülkeye umarım.

eğitim şart.eğitim olunca merak olur, merak olunca da bunları kendi başınıza da okursunuz. ben yazmam.
bizim solcuların atatürk'ü, inönü'yü giderek ecevit ve en sonunda chp'yi, tam da devletin istediği gibi, solcu ilan ettikleri "sol(!)" akım.
bakalım atatürk solcu muymuş? "türk milletinin en büyük düşmanı komünizmdir, her gördüğü yerde ezilmelidir" sözünü söylediğini görmezden gelelim. öyle ya, 68 kuşağı, insanları bu sözü atatürk'ün söylemediğini düşünerek ölümlere atlamışlardı. hamdullah suphi tanrıöver, iki kere "maarif" bakanı. atatürk atamış:

combien je t'aime. hem solcu hem faşisti milletvekili ve millieğitim bakanı yapıyor.
inönü? 1937 yılında bir türk heyeti "tetkik" amacıyla italya'ya gider. orada ne görsünler? meclisin üstünde bir faşist şura var. son kararı o şura veriyor. gelip rapor verir ve böyle bir şuranın kurulması için tavsiyede bulunurlar. inönü'nün hoşuna gider ve "gereği" diye imzalayıp onaya sunar. atatürk, böyle bir konseyin kendisinin tek adamlığına darbe olduğunu anlayıp imzalamaz ve inönü'yü azleder. ama bu düşünceden vazgeçilmez. zaten var olan bir kurul "encümeni daniş" diye hayata geçirilir.
ecevit ve inönü: 1965 yılı seçimleri sonrası türkiye işçi partisi meclise girip gerçekten muhalefet yapmaya ve bu muhalefet halk kitlelerini uyandırmaya başlayınca ürken devlet halka yeni bir reçete sunar chp eliyle: ortanın solu. yani chp "arkadaşlar buraya kadar solculuk yaparsınız, ötesi cısss" der. sonra o zamanın iktidar partisi ile el ele vererek tip'in ya da bir başka sol partinin grup kurmasını engelleyecek bir seçim yasası çıkartırlar. bu arada, ecevit 1960 darbesinin çalışma bakanıdır. o anayasada işçilere grev hakkı verilirken "solcu" ecevit'în müdahalesiyle işverene de lokavt hakkı verilir.
bu da ecevit'in sol ve komünizm hakkındaki düşünceleri:


şimdilik bu kadar. bundan sonra chp ve sol derken bir yutkunun.

banyo lifi gibi dağılıp parçalanması beni üzer.

eşittir kürt milliyetçiliği.