türkiye’de kadın olmak

kadın olmak güzel ve erkek olmak gibi normal bir şey ama türkiye’de değil. türkiye’de kadınsan ölmeyi göze alıyorsun demek, elinden her işin gelmesi lazım, gerekirse babanın, dayının, amcanın, abinin, ya da başka birinin sözlü ya da fiziksel tacizlerine göz yummam demek. ses çıkarırsan sen kadın olduğun için rezil olursun. türkiye’de hiçbir erkek bi kadın tarafından öldürülebilirim diye sokakta korkarak yürümüyor. gece geç oldu bakkala gidersem başıma bir şey gelir diyerek bakkala gitmemezlikte yapmıyorlar gidebiliyorlar. ben bi kadın olarak istediğim kıyafetleri giyemiyorum başıma bir şey gelir diye istediğim gibi davranamıyorum dikkat çekerim diye kadın olarak sokakta tek başıma yürürken polisin numarasını hazır tutuyorum başıma bir şey gelirse hemen arayabilirim diye. demek istediğim o ki türkiye’de kadın olmayı kadın olmadan anlayamıyorsunuz. zor çok zor

orman kanunlarına göre hazırlanmış yasalar çerçevesinde yaşamak.

türkiye'de insan olmak bile zor, kadın olmanın tanımını dahi yapamazsın

en basitinden evine 10 dakika uzaklıktaki bime giderken acaba biri tarafından tekme, tokat yer miyim, bir yerlerim ellenir mi diye düşünürsün. evde kalmayı sağlayan tek unsur pandemi değildir yani. ayrıca türkiyede kadının daha doğrusu insanın bir tanımı yok. birilerinin asla umrunda olmadığımız sürece de hiçbir şey değişmeyecek.

mesela 25 - 30 yaşlarını geçmiş ve hala hayattaysanız gazi sayılmanız içten bile değildir.
gazilik için yaş ortalaması her gün daha da düşüyor hem. ölürüm türkiyem..

geçmiş olsun denebilecek bir durum. istediğiniz gibi giyinmeye çekiniyorsunuz, can güvenliğiniz yok, tek başınıza bir şeyler yapmaya çalıştığınızda "kız başına" gibi tuhaf ve çirkin söylemlerle, belki de çoğu kişinin fark etmediği kadar ciddi engellerle karşılaşıyorsunuz. kadın olduğunuz için beceriksiz olduğunuz algısı oluşuyor ve bunu kırmak için herkesten fazla çalışmak zorunda kalıyorsunuz. yani bir şeyler kanıtlamakla geçiyor hayatınızın bir bölümü. biriyle ilişki yapsanız başka laflar yapmasanız başka laflar. evlenseniz türlü laflar evlenmeseniz türlü laflar. çocuk yapsanız laf yapmasanız laf. toplumun diline sakız oluyor yaşantınız. bunu önemsemeseniz bile ciddi toplumsal baskıya maruz kalıyorsunuz. gece yarısı tek başına rahatça yürüyüşe çıkabilen bir kadın arkadaşım yok, olduğunu da zannetmiyorum. herkese potansiyel tehlike olarak bakıp gergin yaşıyorsunuz zaman zaman bunalıp ağlıyorsunuz, ona da "kız işte, kız gibi ağlıyor" gibi söylemler. kısacası türkiye'de kadın olmak gerçekten geçmiş olsun denilecek bir durum.

bugün otobüste şoför ve yolcular arasında son kadın olarak kaldığımda eser miktarda tedirgin oldum. ne zaman başıma gelse olurum. tanım bu kadar.

bir erkek olarak şunu söyleyeyim: evet kadınlara yöneltilen derin bir nefret ve öfke duygusu var. bunun sebepleri epey tartışılabilir. ben kendi açımdan bakacak olursam perspektif almanın belirleyici olduğunu söyleyebilirim. bu kadın dahil her türlü konu için de geçerli: sosyal statü, iş, para, arkadaşlık, değerler, insanlık, akıl ve düşünceli olmak...

hayat zor ve hatta zorun da zoru bir şey. burada olay tamamen kişinin kendinde bitiyor mutlu olup olmamak tamamen kişisel bir tercih. benim de başıma hiç gelmesini istemediğim onlarca şey geldi; düşününce diyorsun: e ne anlamı kaldı yaşamanın? ya hiç doğmasaydık ya da hemen şuracıkta ölsek daha iyi

isteklerle cebelleşmek, gerçekleşmeyen isteklerle ve gerçekleşmesi istenilen isteklerin tam tersinin gerçekleşmesi ile yüzleşmek bir insanı çıldırtabilir.

fakat hannibal'ın da dediği gibi insanoğlu ya bir yol bulmak ya da bir yol yapmak mecburiyetinde.

ben bir gün sıranın türkiye'de iyilere de geleceğini düşünüyorum. bu kadar karanlık, bu kadar zorbalık içinde bile yine de iyi insanlar, onların düşünceleri ve eylemleri var; allah yüzüstü bırakmaz. ya ne bileyim o kadar da ölüm var mesela.

bakıyorsunuz haksızlığa uğrayan insanlar ölüp gidiyorlar bu dünyadan, kimileri kendileri kıyıyor canlarına kimileri alenen öldürülüyorlar canavarlar tarafından.

bazı hesaplar* mahşere kalıyor ki bu da insanı ayrı bir hüzne gark ediyor.

tamam diyorsun, tamam, bu dünyanın, bir sinek kanadı kadar değeri yok allah'ın gözünde...

o yüzden zalimler hayvanca nemalanıyorlar dünyanın bütün bu nimetlerinden... ebedi bir hayata nazaran çok değersiz bir zaman dilimi; fakat ebedi hayat denilen şey de bu değersiz zaman diliminde yapılanlar ile ya kazanılıyor ya da kaybediliyor...

kolay olmasa gerek anlıyorum, yine de insanların isteklerine bakıyorum: masum istekler bunlar

bir kadın veya bir erkek istiyor ki beni seven ve benim onu sevdiğim bir insan olsun

çok değil kendimizi ve çocuklarımızı geçindirebilecek bir refah düzeyi olsun

başka da bir şeye gerek yok lan!

bu kadar zor muydu?

vallahi çıldırıyorum...

hümanist bir insanım.fakat kadınlara yapılan şeyler ortada. kadın erkek diye ayırmak istemem fakat erkeklerden çok ki görüyoruz ne yazık ki. kadınlara yöneltilen büyük bir kin nefret duygusu var. bunun sebebi çok farklı olabilir bunun için gerçekten iyi bir eğitim sürecinden geçmiş olan psikolog psikiyatri doktorlarına iş birliği yapılarak calisilmali. belki türkiye de şiddeti biraz da olsa azaltabilir. pek umudum olmasa da.

olamamak…

zor iş hacı abi.

büyük şanstır.

bugun sadece telefon ederek bile sevgilinizi evden aldırıp karakolda ifade verdirebilir, uzaklastırma kararı cıkarabilir, basit bir iftira ile hayatını karartabilirsiniz ama sorarsalar mağdurum falan dersiniz ortamlarda.

hiç duyar kasılacak mevzu yok bence!
yanlıs secimlerin gunahını cekiyorsanız kafa şey etmenin manası da yok burada.

sizin dedikleriniz 20 yıl oncesinde kaldı.

ağzı olanın sizin hakkınızda konuşmasıdır.

normal sözlük ilkkanları görev başında(gibi dizisi)! ekmek çıkarsa diye yalıyorlar işte.
neyse kendi erkeklerimizi ezeceğimize, ülkeye doluşan ve sürekli kadınlarımızı taciz eden ırz düşmanı mülteci bozuntularına ses çıkarın önce! türkiye'de kadın olmak 10 milyona yakın mülteci yüzünden artık çok ama çok zor!

imkanım olsa da hepsini evimde ağırlayabilseydim.

ellerimle üzüm yedirirdim.

büyük saygı duyuyorum kendilerine, canlarım benim. şeytan size kurban olsun.

tüm iyi kalbimle sizler için, her şeyin en iyisini, evimde istiyorum.

nefes alamama, boğulma hissi. en kötü yanı da bunu geçtiğin her tenha sokakta yaşamak.

dıştan gelen mahalle baskısını içselleştirmek demektir. belki de en tehlikelisi bu.

vücudunun belirli bölgeleriyle dilden düşmemektir. edebiyat, şiir sevince, ilk yürüyene atlamaktır türkiye'de kadın olmak.
iki satır sohbet edip karşı tarafla flörtü reddedince küfür yemektir.
"nasıl olsa rezil olurum diye konuşamaz" diye cesaret bulup taciz edilmektir.
geleneğin hücrelerine yıktığı suçluluk duygusuyla susmaktır kimi zaman.
akıllanıp da ses çıkardığı zaman çirkeftir.
gece tek başına barda içerken aranmaktır.
hiç erkek arkadaşı olmamışsa erkek düşmanıdır, yaşı geçmişse evde kalmıştır.
kadın annedir, "bacıdır", ama asla birey olarak bir şey olmamıştır.
aşıyı bulmuştur. birinin karısıdır.
kendinden küçük birini sevdiyse ahlaksızdır, sevdiği büyükse para yiyicidir.
neymiş bize hak verilmiş, iftira atsak taciz etti diye istediğimiz gibi suçlu durumuna düşürürmüşüz.
tabi.
o kadar pipisini tutan, kadına saygılı erkekler var ki. allah bizim cezamızı verecek.
yahu kadın uzaklaştırma alıyor, adam gözaltına alınıyor, çıktığı gibi kadını bıçaklıyor.
bunları yapan kim?
bu kanunların çıkmasına sebep olan kim?
türkiye'de kadın olmak nasıl da avantajlı bir şeydir. mis gibidir.
hep erkeklerin gözünden yazdım değil mi?
çünkü bir bitmediniz. adımıza karar vermekten, nasıl olmamız gerektiğini söylemekten bıkmadınız.
türkiye'de kadın olmak, safi kederdir.

bir erkek söylüyorum, salın kadınları. kendi zorlantılı ve saplantılı * ihtiyaçlarimizin çaresiz disavurumlarini yansitmaktan vazgeçelim.

kadın dediğin derdine çare olacağını sandığın (ama aslında senin ona dert olduğun) bir illüzyondan ibaret sadece.

kendi yaralarini, dertlerini sar bi, vardır herkesin bi nasibi. kıskançlık, haset, nefret, sitem, isyankarlik bunlarla da ancak kendi felaketine yürürsün (bkz: durin'in felaketi)

sen şanlı bir savaşçısin. bırak şeyinin derdini de, harp meydanına çık, ellerimiz karincalaniyor, elimiz o kılıcın kabzasını tutmak için yanıp tutuşuyor. er meydanında savuralim kiliclarimizi. bastığımız, yürüdüğümüz, geçip gittimiz yeri tozu dumana bulayalim. ama asilce savasarak. gerekirse önce yel değirmenlerinden başla.

kendi kararlarını kendin alamaman , toplumsal baskı mahalle baskısı, sapık tacizci belaları , sosyal medya üzerinden rahatsız edici taciz mesajları, mutsuz olmamız ve iş yaşamında kadınsak hep geride tutulmamız, bir erkek ile konuşurken *ruspu laftası yememiz saymakla bitmez