türkiye’de kadın olmak

herhangi 1 ortadogu ulkesinde kadin olmaktir.

yolda, sokakta yürüyen kadınlara dikkatli bakın. özellikle genç kızlar ve genç kadınlar. yere bakarak, hızlı adımlarla ilerleyen kadınlarımızın sayısı çoğaldı. kafalarını kaldırsalar, psikopat bir ruh hastası kendilerine saracak diye endişe içindeler. bu korku iklimi uzun sürmemeli. ülkemiz ve insanlarımız, bunları hak etmiyor.

doğru eşi bulmada seçenekleri az olandır.

suratindan bok akarcasina kaslarini catarak yurumek, yuruyusunu olabildigine erillestirmek, esasinda minnos birisiyken okuz gibi davranmak zorunda kalan;
evine giden yolu daha isikli, daha kalabalik diye uzatan,
toplu tasimada herhangi bir aksiligi aninda duyabilmek adina kulaklik bile takamayan,
her yeni siddet haberinde dislerini sika sika ofke yuklenen,
surekli diken ustunde ve her an yanlis anlasilmama korkusu tasiyan,
asgari yasam kosullarinda barinmak isteyen ve gun gectikce daha da zorlanan,
.
.
.

ofkeni diri, basini dik ve kizkardesinin elini tut.
canim kadinlar, isiginiz hic sonmesin.

zor, lanet olası bi zorluğu var.

#3198752 kargolar üzerindeki adres vb. bilgileri yırtmaya uğraşmadan üzerine biraz kolonya dökünce de siliniyor.

şekilde birbirine tavsiyeler vermektir.

yine erkekler yazmış.

intihar etti denilerek öldürülen, bu nedenle hesaplanmayan kız çocuklarını da unutmamak gerekiyor.

her zaman insanlardan korkan biriydim , insanlara dair olan korkum ve endişem gitgide daha da artıyor ve anlıyorum ki korkularım ve endişem boşa değilmiş aslında.
rastgele olarak hayatta kalabildiğim ve öldürülmediğim için şükredebilecek duruma getiren insanlarla dolu bir yerdeyim.
sadece ben olsam sorun değil, türkiye'deki tüm kadınlar aynı durumda. yaşı falan hiçbir şeyi fark etmiyor, hepimiz diken üstünde hayatta kalmaya çalışıyoruz kendi çabamızla.
yaşamaya çalışmak bile değil bahsettiğim, sadece hayatta kalabilme çabası.

kadın olmayı her ne kadar sevsem de türkiye'de kadın olmak son zamanlarda endişeden başka hiçbir şey hissettirmiyor.
türkiye'de olmak bile böyle hissetmem için yeterli gerçi.

sabahtan beri yazmayayım yazmayayım diyorum ama dayanamadım.
zordur. türkiye'de bok parçası olmak daha kolaydır.
ben ölümden korkuyorum arkadaşlar olur da bir gün camdan balkondan bir yerden düşersem intihar olduğuna inanmayın.

kısacası zordur.

....

yüz sene öncesine kadar bu topraklarda işgal vardı. düşman askerleri sağı solu yakarken kadınlara da zarar veriyordu. kendi toprağımda bile anlatılan hikayeleri bugün hala bu zamanda duyuyorum ben. yaşlı yaşlı teyzeler nineler bile bize tecavüz edecekler diye ya kendi canlarına kıymaya kalkmışlar ya da dağa taşa tepeye sığınıp korkudan ayılıp bayılmışlar. bunlar yaşanmış.
o zamanının erkekleri karılarını kızlarını ablalarını annelerini korumak için kendi canlarını vermiş.
peki şimdiki erkeklere ne oluyor? sevip koruması gereken varlığı öldürüyor. ne uğruna?

yurt dışından ordan buradan görüp yayılan ve maalesef ki genç insanları etkisi altına alan sapıkça düşünceler yüzünden masum insanlar can veriyor.
kadınlarla konuşmayı anlaşmayı bilmeyen ve öğrenmek şurda dursun daha da sanki suç kadınlarınmış gibi onlara nefret besleyen bi güruh oluşmuş. gözlerini şu ekrandan bi çek, zihnini yıkayan kaynağının ne olduğu belirsiz aptal videoları izlemeyi bi bırak gerçek hayata dön. dön de bi geçmişine bak senin atan anan neler çekmiş neler yaşamış. senin atan kendi nüfusuna kayıtlı olan bir kadını öldürmüş mü? yoksa onu korumaya mı çalışmış.
yazdıklarım bazı yazarlar için "fazla romantik" gelebilir. sürekli günümüz ağzı ile konuşmak bu insanlarda bir ışık yakmıyor ben de daha yöresel konuşayım dedim. ayrıca bu insanlar uzun yazıları okumuyor da değil hepsi de akıllı hepsi de okuyor siz yazın gerisi vicdanlara kalsın.

#3199222
1. anlamadigimizi, bilmediğimizi, görmediğimizi nereden cikardin?
2. ama, fakat cart curt demeden destek olmak, hak vermek zor mu geliyor?
3. zor geliyor, hatta belki zoruna gidiyorsa ya da içten içe rahatsız ediyorsa neden?
4. türkiye'de kadın olmak gibi bir sorun gayet de var. diğerleri için de farklı bir başlık açılip yazılabilir.
5. "egoist" yazarken hiç utanmadın mi? hani kadiniz ya, kadın olarak bu hayatı yaşayan, sokağa çıkan, türlü türlü şeye maruz kalan biziz ya. kendi korkumuza odaklı olmamız gayet normal gelmiyor mu? çocukları, yaşlıları, lgbtleri vs görmezden gelip "hayır en mağdur biziz, en çok biz öldürülüyoruz" yarışına girme gibi bı derdimiz mi var?
6. profil fotoğrafındaki sen isen; kaslı bir erkek olan senden mi tavsiye almalıyız neyden ne kadar bahsedeceğimiz konusunda?

edit: arkadaşın kadınlarla ilgili bazı entrylerine bı bakin ve 2 ve 3. sorularımı bı düşünün :)

#3199222 şu tanım hangi motivasyonla yazılıp, hangi motivasyonla beğenildi acaba enteresan. her düşünce her yerde her zaman söylenmez.

üniversitedeyim o zamanlar. çevremin etkisiyle spora merak sarmışım, okuduğum şehirde bir salona gidiyorum. bir taraftan kendi aramızda basket oynuyoruz. streetball turnuvaları yapılıyor katılıp eleniyoruz ikinci maçta falan. sporla az çok haşır neşirim yani.
bir gün akşam geç gelmişim okulun olduğu şehre, minibüs yok. taksi çevirdim "falanca adrese abi" dedim. taksici oradan buradan laf açıyor, konuşuyor ama yorgunum geçiştiriyorum.
evin önüne geldik, borcumu sordum. "her şey para mı başka şekilde hallederiz" demesin mi?
burada kısa bir ara: cinsiyetim erkek.
o arada ne olduğu tam net değil bende. gene böyle bir sinir anında bir olay daha var ama o başka zamana kalsın...
50m ileride karakol olmasından da çekinmeden iki sağ bir solla yıktım herifi. mevzu tecrübesi olanlar iyi bilir o iş orada bitmez. devamı da var ama burada kesmek en iyisi. özet geçelim, polis abiler işleme dahi gerek duymadan gereken hale soktular.
okuduğum şehirde akrabalarım var. arada ciddi yaş farkı olan ve abim gibi sevdiğim kuzenime bahsedebilmek için tam üç gün düşünmem ve hatanın bende olmadığını, karşımdakinin sefil bir sapık olduğunu kendi kendime anlatmam gerekti.
gözünüzde 20 yaşında, normal saçı sakalı olan, kendi çapında sporcu olduğu için hımbıl gözükmeyen, kız arkadaşı olan birini canlandırın.
kadın değil, mini etek giymiyor, güçsüz asla değil.
bahsettikten sonra bir fasıl da öyle geçildi ilgili rezil yaratığın üzerinden. ama ne fasıl...
mesela nasıl bilinçsiz vurduysam o sapık i*neye borçluyum sol omzumdaki kronik sakatlığı. hala ara sıra sıkıntı çıkarır.
mesela hala aklıma geldikçe içim ürperir.
mesela sırf bu yüzden eğer bir kadınla konuşuyorsam sadece gözlerine bakmaya özen gösteririm. mesafemi korurum asla ve asla yılışmam.
zaten yeterince çekiyorlar bir de benden sıkıntı yaşamasınlar düşüncesidir bu.
mesela sırf bu yüzden sırf doğarken çükü var diye kendini bir bok zanneden empati yoksunu pezevenklere kinim asla bitmez.
sayımız da az değil bu arada. ancak ne yazık ki diğer tipler daha çok gürültü yapıyorlar ve malum sebeplerden iyice pervasızlaştılar.
yani bazı incel malların zayıf olmakla, güçsüz olmakla veya alakasız başka şeylerle ilişkilendirmesine bakmayın. bu ülkede kadın olmak ile başında bela ile doğmak aynı anlamı taşıyordu.
artık ötesine geçti.
insanlar kendi adaletini kendi sağlamaya başlayacaklar.
en büyük korkum da budur.

eğitim ve sosyal sistemler sorunlu tipleri daha küçük yaşlardan tespit edip, disipline etmediği için herkesin korku ve kaygı içersinde olması son derece doğal.
12 yıllık eğitim sistemin var değil mi? 12 koca yıl. not karnesine ek olarak bir de sosyal yaşam karnesi çıkarırsın, sosyopat, psikopat, tacizci tiplerin notu düşük olur. akran zorbalığı mı yapıyor, karşı cinsten arkadaşınımı rahatsız ediyor, ilk vakasında notunu verirsin.
bunları tespit eder, ıslah evine gönderirsin.
yalnızca yasal sistemi düzenleyerek çözülecek bir durum değil bu.
birisinin başına kötü bir olay geldiğinde, yasal sistem karşı tarafa en ağır cezayı verse bile mağdurun yaşadığı travma olduğu gibi duruyor.
sorunlu tipler 18 yaşına gelmeden belli oluyor. bunları toplumdan ayırmazsan, disipline sokmazsan, medeni insana çevirmezsen sorunların önünü alamazsın.
dünya iyi bir yere gitmiyor. koskoca amerika’da bile okullarda sürekli silahlı çatışmalar yaşanıyor. hapishane ve ıslah sistemleri düzgün işlemiyor.
insanlık toplumsal refahı korumak için medeni olan ve medeni olmayan insanları birbirinden ayırmanın, medeni olmayanların ise öncelikle tedavi ve eğitim sorunlarını çözmek olmuyorsa araya bir bariyer koymanın yollarını bulmak zorunda.

günden güne dayanılmaz bir durum alan, korku içinde ve güvende olduğumuzu hissetmeyerek yaşamak demek.