umutsuzken yapılanlar

upuzun yürüyüşler. hiç olmayacak hayallerden umut süzmek. bunu yapmak zordur ama mutlaka deneyin. iyi gelecektir.

ahmed arif'in de dediği gibi,

can garip, can üzgün, can paramparça..

ve olmayacak şeyler kurarım, gülünç, acemi, çocuksu...

başlık sahibinin de dediği gibi, yürüyüş çok iyi geliyor.
ama tek başınıza ve kulaklıkla sadece müziğin ritmini düşünerek yürümek.
en azından bana iyi geliyor.
umutsuzken yaptığımız eylemlerin tümüdür.

atatürk'ün: "umutsuz durumlar yoktur, umutsuz insanlar vardır. ben hiçbir zaman umudumu yitirmedim. şayet bir gün çaresiz kalırsanız, bir kurtarıcı beklemeyin. kurtarıcı kendiniz olun." sözünü hatırlamak.

1)sevmek istemek birisini,belki de kaçmak için.
2)sürmek istemek tekerleri,mecalin kalmayasıya kadar.
3) hatırlamak istemek umutlu hallerimizi, böylece en değmezi bile affetmek zorunda kalmak.
4) uzaklaşmak herkesten, sadece kendini duymak.

yatağa uzanıp yorganın altına kafanı sokup saatlerce ağlamak.

yatağımın yerini değiştirmek, ukde doldurmak, umutluyken çay, umutsuzken kahve içmek, yemek pişirmek, son ses yüksek sadakat - kafile dinlemek...

nefes almaya devam etmektir. olay her ne ise bulunduğunuz yerde hareket edin ve nefes alışınızı dinleyin. kalbinizin atışını dinleyin. hayır bunu pozitif düşünce vs tanımlamalarıyla demiyorum. nihayetinde biyolojik bir varlıksınız ve hayatta kalmaya devam edeceksiniz. yeteri kadar dibe çöktüğünüzde zihninizin üzerinde yarattığı kurgusal kaygıdan sıyrılıp biyolojik fonksiyona odaklanmaya başlayacaksınız ve bu sizi tekrar yükseltecek.

bugün boktan.
bugün baha'nın doğum günü.
bugün yataktan kalkamayacak kadar kötü olduğu için kutlamayı iptal ettiğimiz gün. bugün ağlamadan konuşmaya cesaret edemediğim için yeni yaşını kutlayamadığım gün.
kalbim acıyor. bu bir his değil. fiziksel bir acı. sıkışıyor gibi. ve boğazımda bir yumru var. hemen her saatte tekrar saldırıyor. zihnimi uzak tutmak için çaba sarf ediyorum. bu his ve acı tanıdık. gerçekten umutsuz hissettiğim zamanlarda olan bir şey. ve bunu hayatımdaki kimse ile paylaşamıyorum. çünkü acı bulaştırmak güzel bir şey değil. iyiyim, diyorum. iyiyim. ve gelip zehrimi buraya akıtıyorum.

uyumak. öyle umutsuz ve olumsuz düşüncelere kapıldığımda hep bir ağırlık çöker gözlerime, hiçbir iş yapmıyorsam bile sanki taş taşımışım gibi her yanım ağrır. belki kaçmak belki de rahatlamak için uyurum ben de.

yaşamaya devam etmek

umutsuzken genelde acar bir kitap okurum, ama yatağımın içinde. biraz durur düşünürüm, neden bu umutsuzluk diye cevap bulamıyorsam başka bir şey düşünürüm. ama kendimi hırpalamaya gerek yok. belki o an düşerim, sonra yeniden kalkılır elbet.
elbet küçük harften sonra büyük harfle yazılır.

müzik eşliğinde yemek yapmak. sonra daha çok yemek yapmak. sonra daha fazla daha da fazla yemek yapmak.

sonra oturup bir güzelce yaptığın yemeği yemek. yemek yedikten sonra bastıran/ ağırlaştıran uykuya teslim olmak.

bir diğer şey ise yine müzik eşliğinde makyaj yapmak. yavaş yavaş, şarkıya eşlik ede ede.

umutsuz sözlük kadınları...

trt fm radyosu dinlemek.

uyurum. o umutsuzluk beni acayip mutsuz edip içimi yiyecek çünkü. koy cebe alüminyum diyip yatıyorum genelde. sabah dinç kafayla o problemi düşünüp çözüm üretmeye çalışıyorum.

normal sözlükte yazmak.

umutlanmak. 1 umut isigi aramak.

dua etmek.
uyumak.