varoluşsal sancılar

"olmam gereken yerden çok uzaktayım,
belki de çok yoruldum, bilmiyorum.
öyle karışık, öyle yabancıyım ki, bu aralar kendime bile gelemiyorum."
-dostoyevski

bazı insanların içinde bulunduğu durum. çoğu insan aslında dinlemek istemiyor. dinlenilmek istiyor. çoğu insan bencilliğinin içinde kıvranıyor.

bitmek bilmeyen sancılardır. hayatı kendinizi ve ilerisini düşünürsünüz.
eğer mantıklı tarafı dinlerseniz yola atla devam eder
eğer duygusal tarafı dinlerseniz attan inip eşeğe binersiniz.

kardeş fakirin böyle derdi olmaz. nerde böyle entel dantel var onun sorunu bu. oblomov da fakir miydi? dana gibi yatardı. fakir yatsın bakalım dana gibi.swh

üstteki entry'e işte tespit budur dedim. kardeş zaten antikçağ'dan günümüze filozofların çoğu zengin aileden gelip buna rağmen pasaklı pasaklı gezen adamlardı. fakir dediğin adam oturup felsefe mi yapar, akşama cardella makarna mı yesem, yoksa un mu kavurup yesem onu düşünür.

montla sıçın geçer.
(bkz: montla sıç)