varoluşu üzerine kafa yoran insan

ben ne için dünyaya geldim?
ben, ben.. beni biliyor musun?
ben bilmiyorum.
beni anlatsana biraz.
ben neyim, kimim?
bu telaşım niye? ve halen niye bu kadar mutsuz ve yorgunum? ne istedim, ne verildi? neyi almaya çalışırken, nelerden vazgeçildi, neyi görmezden geldim? neleri bakarken görmedim? görmediklerim, görmezden geldiklerim bana ne vadedebilirdi? seçtiklerim halen mutsuz olduğuma göre doğru bir karar değildi. seçemediklerimde aklım. bir taraftan seçemediklerim için film şeridi gibi geçilmeli bir oynat bakalım. orada da varsa bir var oluşmamışlık yokmuş gibi devam mı etmeli? bu kadar yorucu olan her şeye karşı can çekişen aklımın bedeli daha ağır yoruculuklarda. oysa ki beyne kan gitmeliydi. heves edilen oyalanmak için çıkılan o tatlı yolculuklarda ama akıl hususi olarak karmaşayı seviyor.

mutsuz insandır.

saçlarım ağarmaya başladı artık, düşün düşün nereye kadar?

kendi başınayken varoluş ve yok oluş üzerine düşünmek bir süre sonra sizi büyük bir boşluğa sürükler çünkü genelde tatmin eden hiçbir cevap bulunamaz bu sorulara. ki bir de varoluşlarımızın gerçekten de hiçbir anlamı olmadığı gerçeğini kavrayabilirse kişi, onun için boşluğa düşme ve sürüklenme riski de artıyor. idrak edip anlamlandırması çok zor olgular bunlar. bazen benim de yok olma, var olma olguları üzerine düşündüğümde canım sıkılsa da, hiçbir yere varamayacağımı anladıktan sonra bıraktım.*

varoluşlarımızın hiçbir anlamı yok. sadece yaşıyoruz ve öleceğiz. neden mi yaşıyoruz? çünkü yaşıyoruz. madem ölüp yokluğa karışacağız, yaşamlarımızın ne anlamı var ki o zaman? hiçbir anlamı yok. sadece yaşıyorsun ve öleceksin, bu kadar. bizler, hayatlarımıza anlamlar yükleyip bu "değerlere" göre yaşıyoruz ve doğrusunun da o olduğuna inanıyoruz.
*her ne kadar bu soruların cevapları bu kadar kısa ve öz olsa da, bu fikirleri kabullenmenin, hiç olmadı sadece üzerine bile düşünmenin beraberinde getirdiği karamsarlık, depresiflik veya kimi zaman umursamazlık ve mutluluk, hayata bakış açınızı tamamen etkiliyor gerçekten. nasıl etkilediği de nasıl biri olduğunuza bağlı.

bazı şeylerin farkında olan insandır diyebiliriz. varoluş üzerine kafa yormak önce bazı şeylerin farkında olmayı gerektirir bence

ilk anlaşıldığı gibi
neden varım, nereden geldim, nereye gidiyorum sorgularının haricinde bir kafa yorma da olabilir.
çünkü
var oluş kavramı, bir şeyin var olup olmadığının nasıl belirleneceğini sorgular.
bu konuda farklı felsefi görüşler vardır.
bazı filozoflar, var olmanın maddi bir varlıkta, yani fiziksel dünyada var olmak anlamına geldiğini savunurken, diğerleri var olmanın zihinsel bir varlıkta, yani düşüncelerde ve kavramlarda da mümkün olduğunu düşünür.
önemli olan kafa yormak değil yorulduğuna değip değmediğidir.

abi kendi halinde kafa yorsun.
terasta çay sigara molamda gelip "abi bir şey soracağım" deyip kafa açmasın pez...k yeter.

(bkz: çorbacılar ile torbacıların ortak özellikleri)

insan olma yolunda ilk adımı atmış kişidir.

ben kimim? sorusuyla beraber başlar, sorgulamanın akabinde doğrulardan, yanlışlardan, kişilikten soyunmayla devam eder. tek tek bırakır tüm yüklerini, başkalarının ona taşıttığı ağırlıkları. vazgeçtikçe insanlaşır, insanlaştıkça sadeleşir, sadeleştikçe sessizleşir, sessizleştikçe manâ'ya döner.
ayna kendisine döndüğünde ne olursa işte o olur.