yalnız ölmek

ben ölürken yanıbaşımda aynı vakitte hemen birinin daha ölmesi çok düşük bir ihtimal.

doğum ve ölüm yaşamın başlangıcını ve sonunu ifade eden basit iki kelimeden mi ibaret ? doğumunun kontrolü senin elinde olmadığı gibi ölümünün kontrolü de elinde değil. neyse çok uzattım. doğumuna , varolmana sebep olan temel etmenler , yaşlılık yatırımı, genetik miras olarak kabul edilebilir galiba. yalnız ölmek isteyen ve bunu seçen bir insanı toplum kabul edemez yani illa ki çoluğun çocuğun olsun ölünce yanı başında olsunlar falan filan gibi saçmalıklar. yani yalnız ölme tercihini bile kabul görmüyor. yalnız ölmeyi tercih ediyorum mesela. şimdi bir sorum var çocuklar yaşlılık yatırımınız ? etik mi bu sizce yalnız ölmemek için çocuk sahibi olmak ? hepimiz zamanın bize ayırdığı sürenin sonuna geleceğiz ve bunu da göz önünde bulundurun derim.

#412020 son olarak buradan yola çıkarak yazdım. karmakarışık yazdım galiba neyse mutlu ölümler dilerim herkese. ölüm mutsuzlukla eşleştirilir çünkü yaşamak için programlanmış beyin ölümü negatif bir etken olarak algılar da ondan sanırım .

"hayatta en kötü şey yalnız bir insan olarak ölmektir diye düşünürdüm. değilmiş. en kötü şey, yapayalnız hissetmene sebep olan insanlarla bir aradayken ölmekmiş..."

yalnız ölmekten çok hatırlanmamak daha çok üzer.

yalnız ölmek mesele değil. cesetiniz bulunamaz ve kokmaya başlarsa o zaman kötü. bir itfaiyeci anılarını anlatırken, "öyle vakalara oksijen tüpü ile gidiyoruz ve bir gün böyle bir vakaya gittiğimde küvette bir ceset,cesetin üstünde parmağımdan büyük kurtlar vardı." dedi. varın gerisini siz hesap edin. allah kimseye öyle bir ölüm vermesin.

sözleri tüyleri diken diken eden şarkı

sanırım başıma gelecek olaydır.

ölümü çok fazla düşünüyorsunuz. yapmayın bunu kendinize.

"ölümdür tek başına yaşanan aşk iki kişiliktir"

ataol behramoglu

zaten bu hayatı yalnız yaşayamıyoruz bari bırakın da ölürken yalnız olalım

yalnız doğmadım, yalnız yaşıyorum ve yalnız öleceğim.

sufle - yalnızmışız ölürken

toplu ölümden yeğdir.

şu aralar çok fazla düşündüğüm şeydir. belki şarkı sözlerinin etkisindendir, bilmiyorum ama ara ara kendime "yalnız ölmiycem di mi?" diye sorarken buluyorum kendimi. içimde buna dair bi rahatlık mı var, korku mu henüz çözebilmiş değilim.

ne kadar insan katmış olsanda hayatına kimi götürebilirsin ki yanında ölüme .
silinip gideceğiz çoğumuz unutulacak binlerce yıldır olduğu gibi
hiç var olmamış olacağız bir asır önce var olmadığımız gibi
hepimiz öleceğiz hem de yapayalnız.

muhtemel sonum.*

büyük ihtimalle başıma gelecek olandır.*

toplu bir katliamın kurbanlarından biri değilseniz kaçınılamayacak olan.

daha doğarken kafanızda peyda olmuş ve kimsenin açamayacağını bildiğiniz o kara kutunun bin tonluk ağırlığını hesaba katarak denge merkezinizi korumaya çalışmak daha mı tercih edilir gerçekten? mis gibi kapatın gözleri işte.

mevzu yalnız ölmek değildir, çünkü herkes yalnız ölecek. bana koyan yalnız yaşamaktır. yalnız yaşayacağım, bunu tüm kalbimle anlıyor ve tüm aklımla idrak ediyorum. dışarıdan etkilerle bölünebilecek bir yalnızlık değil benimki, içten gelen bir şey. içi dışla çarpamayacak bir oranda yaşıyorum. düşünmek yalnızlığın kardeşiymiş, görüyorum. görüyorum, yaşıyorum, anlıyorum, biliyorum...topluyorum ve ortaya bir sonuç çıkıyor: yalnızlık.

bir matematik.

yalnız yaşamanın sonucunda başa gelecek durumdur. yalnız yaşamaktan haz duyan bir insanın yalnız ölmek zoruna gitmemeli.