yalnızlık güzellemesi yapan tip

aslında hiç yalnız olmamış olan tiptir.

ne kadar da hatada. vurgun yemiş insanlar bile birilerini ararken yanına.

yalnızlık sigarayı çekerken, nefes borundan gelen hırıltıdır. dolmuş ciğerlerin. kalabalıkta, bir masadayken duymazsın bu sesi.

kim ister bunu duymak?

az için şu zıkkımı... ve insan gibi sevip sevilin lütfen.

eğer bir münzevi değilse yalnızlık güzellemesi yapan tipin söylediklerinin değeri yoktur.

misal, istanbul'un varoşlarında, kafa s.ken bir apartumanda yaşayıp günde 10 saat çalışan bir insan yalnız olsa, kendini kapatsa ne olur abicim...
kalabalıklar içindeki yalnız olmaksa gayen ve bu sana keyif veriyorsa git bir doktora görün.. ki keyif filan vermez. yok öyle bir şey.
böyle durumlarda buna lüzum yoktur. hiçbir amaca hizmet etmez. bu tercih gözden geçirilmelidir tekrar.
zira kumda buz hokeyi oynayamazsınız. olamaz...
doğru iş için uygun zemin, yer, zaman lazımdır...
senin sefil yalnızlığından inan anlamlı bir hikaye çıkmaz!

o yüzden güzellemeyi yapanın nasıl bir kişi olduğuna, hayatına bakın.
öptüm.

yalnızlık çoğu zaman güzel de olsa insanlar çift yaratılmışlardır. mutlaka yanlarında birisine ihtiyaç duyarlar. en azından dertlerini anlatacak ve dermanlarını arayacakları birisine. aksi zor olur. kendimden biliyorum.

öğrenilmiş çaresizlik olduğunu düşünüyorum bunun, en azından bir kısmının.
teknoloji çok gelişti, öyle ki kendimizi tanımamız konusunda bile yardımcı oluyor bu durum. dertlerimizin isimlerini öğrenebiliyoruz, sevdiğimiz şeyleri keşfedebiliyoruz ve bir kişilik ve dünya oturtuyoruz aslında. ancak hayatın dengesi midir bilmem, müthiş bir yalnızlık getiriyor bu bazılarımıza. kalabalıkların içerisinde kendimizi ifade etmiyoruz*, sevdiğimiz insanlar bizi sevmiyor ya da bizi sevenleri biz sevmiyoruz, sevgi kavramının içi öylesine boşalmış ki ya çok fazla insanı seviyoruz ya da yalnız kendimizi seviyoruz.
yine de yalnızlık iyi değil, çok yakın olmasa da arada üç beş laf edecek birilerinin olması akıl sağlığı için daha iyi, kurulabilirse bir aile kurmak daha da iyi.

kafa artık insanları kaldırmıyor aga. takılıyoruz ama sırf formalite icabı.....

yalnızlık dozunda güzeldir be aga.benimki saltanata doğru gidiyor djdjdj

haklıdır.

yalnızlık çok güzel bi şey o’lum manyak mısınız?
he tabii kendisiyle vakit geçirebilene güzel. yok yoldaşmış arkadaşmış vs vs.
yol diye labirentte yürümek isteyenler olabilir ama.

cahildir. bilge olunca, aslında hayatın iyisini de kötüsünü de birisiyle paylaşmanın istek değil ihtiyaç olduğunu anlayacaktır. zamanında ben de cahildim, yalnızlığın güzellemesini çok yaptım. ama o işler öyle olmuyormuş.
edit: #3191464 meja uzun uzun çok güzel açıklamışsın da iş bu entry sadece sevgili, hayat arkadaşı, eş ne derseniz artık sadece o duruma ithafen yazıldı. yoksa diğer durumlar için gel sarılalım haklılar derneğinde.

cahil olup olmadığı yalnızlıktan yalnızlığa göre değişen tip.

şöyle ki;

yalnızlıktan kastımız tam olarak nedir, bunu bir açıklamak gerek önce. arkadaş/dost sahibi olmamak kimilerine göre yalnızlıktır. iyi anlaştığı bir ailesi olsa da pek arkadaşı olmayan kişi kendisini yalnız olarak tanımlayabilir. ablam böyle biri mesela. yurt dışında yaşadığı ve orada kafasına göre bir arkadaş grubu bulamadığı için çok yalnız olduğunu söyler durur ama günde birkaç saat annemle, teyzemle falan telefondadır.

bol miktarda arkadaşı olan ama çok yakın bir dostu olmayan, birilerine açılma ihtiyacı hissedip bunu yapacak kadar yakın birini bulamayan, ailesi de olmayan biri kendisini yine yalnız olarak tanımlayabilir.

arkadaşları, ailesi olsa da sürekli sağda solda sosyalleşmeye çok da meraklı olmadığı için tek başına takılan kişi de yalnız olduğunu söyleyebilir.

yine arkadaşları, ailesi olduğu hâlde bir sevgilisi ya da eşi olmadığı için kendisini yalnız hissedenler vardır.

bir de hiç arkadaşı eşi dostu ailesi olmayan, gerçekten yalnız insanlar var ki esas yalnızlık onların yaşadığıdır bence.

dolayısıyla buradaki ilk birkaç seçenek çok da çaresiz, gerçek bir yalnızlığı tanımlayan durumlar değilken sonuncusu, üzerinde esas konuşulması gereken yalnızlıktır bence. tabii ki katılmak zorunda değilsiniz buna. herkes gibi kendi fikrimi yazıyorum sadece.

kimsesi olmayan bir insanın yalnızlığının güzellenecek bir yanı yok. kendi adıma, güzellediğim yalnızlık şu: istediğim zaman görüşebileceğim çok sayıda arkadaşım, birkaç yakın dostum ve kuzenler şunlar bunlar şeklinde bir aile çevrem var ama ben genellikle tek takılmayı tercih ediyorum. kalabalığa, fazla insana kafam dayanmıyor. çoğu muhabbet konuları sarmıyor beni falan filan... bu şekilde, tercihli biçimde yaşanan bir yalnızlık güzeldir.

ancak tek başına ömür geçer mi? çok zor. en kötü ihtimali düşünürsek, elden ayaktan düşecek kadar yaşlı olma ihtimalini içeren bir zaman dilimi var. mutlaka birilerinin varlığının, desteğinin gerekeceği gayet açık. bu durumda "ne olacak ki? en fazla yalnız ölürüm." diye artistlik yapmanın anlamı yok. insan yaşlanır yaşlanmaz ölmüyor. uzunca bir süre ihtiyaçlarının karşılanması gereken ve bunun da sadece ikinci bir kişi tarafından yapılabileceği bir süreç yaşanabiliyor. yani insan insana her zaman muhtaç.

konuyu dağıttım, nasıl bağlayacağımı da unuttum. özetle; yalnızlık sadece gençlikte ve bazen güzeldir. bunu kendiniz tercih etmiyorsanız veya ileri bir yaştaysanız, hiç de çekilecek dert değildir.

valla yalnız olunca karışanın yok görüşenin yok. merak eden, bekleyen yok. tek başına vakit gecirebiliyorsun. ne istersen yapıyorsun. kimse bir talepte bulunmuyor, kendi halinde takılıyorsun.
valla yalnız olunca karışanın yok görüşenin yok. merak eden, bekleyen yok. tek başına vakit gecirebiliyorsun. ne istersen yapıyorsun. kimse bir talepte bulunmuyor, kendi halinde takılıyorsun.

hiçbir canlı bu hayatta hiçbir zaman yalnız olamaz.

tesla gibi hayatını bilime adamadıysan boş güzellemedir.

yalnızdır. kendini böyle avutmaya çalışır.

yukarıdaki yazarın dediği gibi biraz, tercihi veya bir erek uğruna değilse yalnızlık pek matah bir şey değildir benim nezdimde.

bu konu haricinde, insanlar bulundukları her türlü durumun güzellemesini yapıyorlar durum fark etmeksizin. bence bu güzellemeler onların kimliklerinden bir iz taşıyabilir gibime geliyor. yani dışarıdan yalnız değilmiş gibi gözüken biri yalnızlık güzellemesi yapıyorsa ben onun yalnız olup olmadığından şüphelenirim. aslında bunu yaptıran bilinçaltımız ve beynimiz. insan bulunduğu durumu sevmezse yaşayacağı hüsranı ve akabindeki sıkıntıları önceden sezip kendi içinde avutma işlemi gerçekleştiriyor olabilir. o yüzden her güzellemeyi mantıklı zemine oturtmaya çalışmak ve antitez geliştirip güzellemeyi çürütmek pek mantıklı değildir.*

ama çok güzel alışınca.

bundan kurtulamayıp, içinde bulunduğu durumu sevmeye çalışan insan tipidir.