yaran diyaloglar

-anne anneannemin kiracısı mı var?
-evet kızım.
-(kendi kendine söyleniyor burda, kir ağacı kir ağacı kir ağacı) anne anneannem kiri ne yapacak ki? kir veren ağaç??
-puhahahaha.

muhafazakar bir ailenin pek de o taraklarda bezi olmayan kızıyım. annem benim için sürekli üzülüp, biz insanlar için hiçbir şey yapmaya gönlü olmayan tanrısından bana hidayet vermesini diliyor.

dün kardeşimle konuşuyorum, annemin yanına gidecekmiş, beni de çağırıyor birkaç günlüğüne.
ben de param olmadığından dem vurdum biraz.
o da; "sen mühendissin, nasıl paran yok, zaten hep paran yok." diye söylendi biraz.
"valla anneme çaktırma, tüm paraları kedilere yediriyorum." dedim.
"kızım annem çok seviniyor kedilere bakmana, o da cennetini öyle kazanacak belki diyip teselli oluyor kadın" dedi.

bilenler vardır, kuyudan ayakkabısı ile su alıp kedilere veren or*spunun cennete gittiği kıssayı.
sanırım annem or*spu olduğumu anladı.

ekseriyeti kendimle girdiğim diyaloglardır.

lise zamanlarında peder bey ile beraber şehirler arası yolculuk yapıyoruz. yol oldukça uzun, walkmande müzik dinliyorum ve arabada başka kimse olmadığı için direksiyon başında sıkılıyor adam...

"şşşt bana baksana bi'."

"efendim baba?"

"ne dinliyorsan koy da teybe beraber dinleyelim."

"ama seni sarmaz bunlar."

"ne demek sarmaz? olsun, ben de dinlemek istiyorum. merak ettim sabahtan beri ne çalıyor bangır bangır..."

kasetleri kurcalayıp önce nirvana unplugged albümünü koyuyorum...

"hmmm güzelmiş bu, ne acıklı söylüyor çocuk. adı ne?"

"nirvana."

sonra metallica, load albümü...

"bunlar metalikacılar mı?"

"evet metallica."

"bak işte görüyor musun nasıl bildim. sesinden anlıyorum ben bu adamı. çok gürültü yapıyorlar ama güzel. bazı parçalar sakin, hep öyle yapsalar ya."

"hehe tamam ben söylerim james'e, dinler seni..."

ve en sonunda sepultura'nın konser kayıtlarının da olduğu toplama albümü... yarım saat bile dayanamayan adamcağız çıldırır.

"bu ne ya!! yeter, yeter! aaaa, ne bu oğlum? silah zoruyla mı şarkı söyletiyorlar bu adamlara, kafam şişti. eziyet resmen. hadi metalikacılar bangır bangırdı falan ama ceymıs mı neydi onun sesi güzeldi. melodileri vardı. adamın kafasını patlatır bu müzik. boğazını niye yırtıyor bu osuruk sesli. kapa şunu. yeter. koy o en başta dinlediğimiz çocuğu. tırvana gibi adı vardı neydi o?"

"nirvana baba."

"hah nirvana, ne güzel söylüyordu o. sakin sakin. ben onu sevdim. acıklı çocuk."

"tamam baba onu dinleyelim o zaman."

"oh be. bak bu çocuk türkiye'ye konser için gelirse ben de gelirim seninle izlemeye."

"gelemezsin baba."

"o niye?"

"ee vokalistleri öldü, grup dağıldı çünkü."

"hayda! nasıl öldü? hasta mıydı? yazık ya sesinden de belliydi derdi olduğu."

"yok, pompalı tüfekle kafasına sıkarak intihar etti..."

"tövbe estağfurullah ya işe bak! oğlum bu ne? dinlediklerinden birini beğendim o da manyak çıktı. hepsi mi ruh hastası bunların. tamam kapat, dinleme artık böyle müzikler. aç şu kapağı, barış manço kaseti olması lazım orada. koy da dinleyelim, ne güzel adamdır. insan gibi müzik gerek bize!"

is yerinde cok sevdigim bir patronum vardı.
patron olarak cok arkadasca bir tarzı olan seker gibi adamdı.
bir gun geldi bana dedi ki:
satıscı olarak ayse, fatma ve sen calısıyorsunuz yurtdısında. ucunuzun de tarzı farklı.
ben de dedim ki:
-nasıl farklı?
-o: ayse ye guven olmaz. musteriyle nasıl bir hukuk kuracagını bilemem. fatma gosterir ama elletmez. sana bir musteri yavsarsa sen direk polise sikayet edersin.

ihih. ben kopus:)

(ismail kartal'ın, maç bitimindeki röportajında "matematiksel olarak şampiyonluk şansımız devam ediyor. " demesi üzerine) :

erman toroğlu : " ismail kartal senin matematik hocan kim bilmiyorum ama onun gözlerinden öperim."

ender bilgin : " hocam, matematik hocasının ne suçu var? bence mantık hocasının gözlerinden öpelim. "

nasreddin hoca: la temel, sonunda gorusebildik. ikimiz de turklerin bas palyacosuyuz
temel: uyyy ne diyeysun nasreddinnimmm
nasreddin hoca: noldu alindin mi kerata
temel: yok daaa, dursunu unuttun ondan dedum daaa
dursun: neaaasssiii

dasdasdasdas

bir yazarın mininuste duydukları beni tebessum ettiriyor:

iki arkadas:
-yagmur yagıyor.
-yagsın bana ne..
-işe gec kalıyoruz.
-kalalım. sanki cok onemli insanlarız.

bir arkadaşın 2,5 yaşındaki oğlu evden çıkmak için acele ediyor. arkadaşta sürekli tamam oğlum geliyorum diyor. en sonunda çocuk senin yapacağın işi ....... diyor. bizim arkadaş tabi dumur. önce kulaklarına inanamış ama çocuğun yüz ifadesi onu baya şaşırtmış doğal olarak. bir gün boyunca kendime gelemedim bu cümleyi nereden öğrendi diye düşündüm dedi. aslında basit youtuber birinden öğrenmiştir.