yaşıyoruz sessizce

şükrü erbaş tarafından 2016 yılında kırmızı kedi yayınevi tarafından yayımlanan şiir kitabıdır.
hatice erbaş'ın şu sözleri ile selamlar bizi kitap:
"babanız içerde şiir yazıyor diye
çocuklarımı sessiz ağlattım ben."
sonra aşık veysel' den bir alıntı ile devam eder.
ve bir sonraki sayfadan sonra erbaş'ın kederli kalemi alır bizi, götürür içimizdeki en derinlere. bir kanatır, bir soğutur içimizi. ölüme yakın,ölümle iç içe; hatice'ye hasret, hatice'ye sitem.
çok sevdiğim birkaç dizeyi de bırakayım. sizin de içinizde birkaç yaprak dökülsün.

şairin, eşi vefat ettikten sonra yazdığı şiirlerden oluşan kitaptır.

şükrü erbaş'ın eşi hatice hanım öldükten sonra yayımladığı şiir kitabıdır.

"ömür hanım", "beni onurundan doğuran kadın" diyerek seslendiği rahmetli karısının ardından ona olan hasretini dile getirdiği büyük bir acının haykırışını içeren bu şiirleri okurken insanın ıstırabı kalbine duruyor. eline alınca incecik duran bu kitap, okumaya başlayınca boğazına diziliyor insanın, midesine oturuyor, nefesini kesiyor.

her dizesinde eskiye özlem, yokluktan doğan boşluk hissi ve saygıyla andığı kadının ardından onurlu bir bekleyiş vardır ölümü.



"tanrı yalnızlığı senden yaratmış" diye ifade eder o derin yalnızlığını; özlemini, " ellerinden tutuyorum, birden ölüyorsun." diye. bazen öyle bir zaman gelir ki hatice'ye haykırmak gelir içinden: "nereye gidiyorsun bırakıp beni/ güzelliğin tanrısı, nereye..."


bir hastane odasında ümit dolu bekleyişle geçen uzun günlerin sonunda kapıyı çalan ölümü ve bilahare gelen gerçeği kabullenişi anlattığı "ölüm yok dünyada"şiirinin sonunda yer alan hatice hanım'ın sözleri, şairin kalbine batan dikenler gibidir. okuyanın da acıtır bir yerlerini:



o son sözler, belli ki hep durur bir köşede. arada, onları çıkartıp bir zamanlar sevilmiş olmanın gurur dolu ifadesi olarak serer kendi önüne şair. ama o boşluğu hiçbir örtü dolduramaz nihayetinde:



böyle sevgi ancak şiirlerde şarkılarda olur, dediği olmuştur çoğumuzun. sevmeye ve sevilmeye olan inançsızlığımız bizi böyle genel bir kabule sürüklemiştir. lakin şükrü erbaş'ı okuyunca da insanın sevesi, sevilesi gelmiyor değil.

şükrü erbaş şiir kitabı olup 2016 yılında raflarda yerini almıştır.
toplamda 81 sayfa olup hasret, ayrılık, yaşamak, yitirmek ve ölüm temalarında yazmıştır çünkü ömür hanım diye seslendiği eşini yitirmek şükrü erbaş'ı fazlasıyla yıkmıştır.

birkaç gün önce de pervane (şükrü erbaş) adlı eserini okuduğum değerli şair şükrü erbaş'ın yazdığı ve az önce bitirdiğim 81 sayfalık şiir kitabı; 2015 yılında eşini kaybetmesinin ardından yayınlanmıştır.

öncelikle tek fark ettiğim şey şu ki bir insan hayatında en çok kimi sevip kimi kaybettiyse artık yazdığı her şeyi onun için yazıyor, şükrü erbaş'ın karısı öldükten sonra yazdığı kitapların belki de en ayırt edici özelliği ölüm hakkında şekillenen şiirler ve kitaplar olmaları.

ölümü yaşamış ölümü yazmış, ölümü senden öğrendim diyor bir şiirinde...

hayatın geçici olduğunu anlamak için illa en yakınımızdan birinin ansızın yok olması gerekiyor sanki.

yoksa idrak edilemiyor ölüm, şükrü erbaş ise idrak etmiş. yoksa böyle yazamazdı gibi geliyor.

şiirler ve kitap hakkında fikrimi belirtmem gerekirse; şiirleri sarsıcı ve keskin buldum, hemen hepsi ölmek üzerine olsa da okumak güzeldi.

şair bize aynı zamanda şunu hatırlatıyor, sevgi ne kadar büyükse acı da ağlamak da o kadar büyük olacaktır. ne kadar sevdiğinizi ne kadar çok ağlattığından anlayabilirsiniz.
çünkü hepimiz yaşıyoruz ölenlerin ardından sessizce...

yakın zamanlarda birini kaybetti iseniz bu kitabı okumayın. bu kitapta mutluluk yok,aramayın da. şükrü erbaş, merhume eşi hatice erbaş'a yazdığı ağıt dolu, hüzün dolu şiirlerini ihtiva eden bir kitap. defalarca kendime bu nice sevmektir dedim, bazı yerlerde bogazım düğümlendi. belki de fazla duygusal yaklaştım bilemiyorum. 80 sayfa bir kitap ince ama insanı duygusal açıdan zorlayıcı.