yaşlanınca sana bakması için çocuk sahibi olmak

"o çocuğu dünyaya getirmek benim tercihim. ben ona borçluyum o bana değil" diye anlatmaya çalışıyorum ama pek başarılı olamıyorum.

ailemin beni dünyaya getirme motivasyonu.

bakıcı veya hizmetçi kişilikli bir çocuk dünyaya getirmektir.

sosyal yadım sistemleri ve yaşlı bakım hizmetleri bunun için geliştirildi.

çocuk şahısları sömürmeyelim diye. aşırı üremeye de 'pragmatik frendir'.

tabi yaşlılığı için birikim yapmış şanslı/akıllı tipler yararlanır bu hizmetlerden.

yeryüzü aşkın yüzü olduğunda herkes erişebilir bu hizmetlere.

garantisiz, riskli yatırım.

teyzemin okumuş dindar 3 oğlu var, her biri farklı sebeblerden dolayı ameliyat olan annelerine bakamadılar.ben ankara’dan trabzon’a teyzeme bakmaya gittim.

hayatımda ilk defa böyle bir şey yaptım, öncesinde hastanede yatma deneyimim bile yok gibiydi.

bana bir şey olsa bana kim bakar bilmiyorum, allah büyük. çocuklarım iyi olsun gerisi hallolur. allah kimseyi ortada bırakmaz.

bencillikten başka bir şey değil.
ben ileride çocuk yaparsam, kendi adına banka hesabı açıp, minimum 100 bin dolar koyup kaç yaşında versem mantıklı olur diye düşünüyorum,millet ileride bana bakar mı diye düşünüyor. çocuk yapmak demek ciddi bir sorumluluk gerektirir. benim bahsettiğim o minimum 100 bin dolar çocuğun eğitim, sağlık vs harcamalarını kapsamıyor bu arada, i sadece hayata atılırken ek bir destek kaynağı. bu paraları yapamıyorsam dünyaya bir can getirmek , babalık duygularını tatmak gibi bencil sebeplere dayanır. ben bencil değilim.

annemin iki doktor oğlu var. annem dokuz ay hastalık çekti. biri hiç uğramadı hastalığında. ölüm döşeğindeyken geldi. diğeri geçerken uğradı. diğer iki erkek ben ve en küçük sürekli yanındaydık. her türlü işine koştuk. ablam kaç kere fransa'dan geldi.
yani çocuktan çocuğa değişen bir şey bu. her çocuk, her kardeş aynı değil.

tek duam kimse kimseye muhtaç olmasın bu hayatta.

ilerde yapicagim sey