yazarları bugün mutsuz eden olaylar

minimum 75-80 yaşlarında, elinde bir poşetle esnaf esnaf dolaşan bir teyze gördüm bugün. el işi bileklik, kolye gibi şeyler satıyordu.

öğle vakti, muhtemelen birçok rahatsızlığı olmasına rağmen, bir şeyler satıp para kazanmaya ihtiyacı vardı. bu yaşta birinin geçinmek için hala çalışmak zorunda kalması çok üzücü...

babamı üzdüm.

benim ona bakışım ve yaklaşımımla onun bana bakışı ve yaklaşımı aynı değil ya, işte o üzüyor beni.

hangi birisini saysam bilemedim ama ben artık olumsuzluklarla da mutlu olmayı öğrendiğim için mutsuz değilim

günlerdir gecelerdir sağlıklı olması için iyi olması için dua ediyorum yine kötü görünce çok üzülüyorum.

oturduğum evin satıldığı mesajını almış olmak.

birilerinin hâk etmediği yerde var olduklarını bilmek bünyem, ruhum, psikolojim kaldırmıyor...

sözlükte kaç kadına yürüdüm acaba diye bi an kendimi sorguladım ve mesaj kutuma tıklamamla moralimin bozulması bir oldu. bu kadar insan tarafından reddedilmek ağır gelmeye başladı artık. terk-i diyar eyleyip kirpi sözlüğe mi dadansam acaba? aldığım duyumlara göre orada kızlar teklif ediyormuş.

(bkz: cumartesi günü çalışmak)

bugün berbat satranç oynuyorum kafa yerinde değil hiç

her şey. iki haftadır her şey bok gibi.

biraz sıkıntı cikti, o.

#3370333

sabah tanımı okumuştum. deminde haberde yavrucağı izledim. bir ülkenin çocukları bu kadar küçük yaşta yangından kurtlulmuşsun ama hala yoksulluğunu düşünüyorsa bu ülkeyi yönetenlerin yatacak yeri yok. sözde bu sene aile senesi olacaktı.

eski evime gittim. anılar eskiler yüzüme öyle bir çarptı ki. sonra oturdum ve sessizliği dinledim. inanır mısınız 5 yıl önce havlayan o köpek hala oralarda bir yerde ve aynı tonda havlamaya devam ediyor.

ekmek almak için gittiğim fırının önünde, bir direğe yaslanmış ve bir bezin üzerinde oturan 70 yaşlarında bir kadın gördüm. önündeki başka bir bez parçasının üzerinde patik, lif, havlu gibi şeyler vardı. onları satıyordu.

önünden geçen hetles gibi ben de ilk başta pek dikkat etmedim açıkçası. birkaç adım attıktan sonra durdum ve uzaktan biraz izledim teyzeyi. akşamın o saatinde, o yaşta, önündeki birkaç parça malzemeyi satmaya çalışıyordu.

birkaç dakika bakındım ama kimse tezgahına bakmıyorsu bile. zaten önündeki her şeyi satsa ne kadar para kazanabilir ki? o saatte, o yaştaki bir kadıınn, hayatta kalmak için bir şeyler satıp, para kazanmaya çabalaması canımı acıttı.

yanına gittin. bir parçanın fiyatını sordum. birkaç parça şey alıp, söylediği ücretten fazlasını ödedim. ama bu fazla dedi yüzüme bakarak. olsun dedim. güldü. hayat çok acımasız...

hangi birini sayayım.

(bkz: senin derdin dert midir benim derdim yanında)

bir olay karşısında ani bir şekilde sinirlenip aksi davrandım. sonrası ise pişmanlık. *

işe gittim.

çok sevdiğim bir dostumun sağlık sorununun, tahmin ettiğimden ciddi olduğunu öğrendim. iyileşiceğine inancım sonsuz, onun buna gücünün olduğunu biliyorum. hep yanında olacağım.

mutluluğu beklemek olabilir