yazarların dilemek istedikleri özürler
başlık "makinist" tarafından 18.05.2021 12:30 tarihinde açılmıştır.
41.
devamını gör...
42.
(bkz: sorry not sorry)
devamını gör...
43.
ıntihara kalkıştığım için kendimden özür dilerim.
devamını gör...
44.
hak etmediğim şeyleri yaşadığım için kendimden çok özür diliyorum.
devamını gör...
45.
kendimden bu zamana kadarki aptalca davranışlarımdan ötürü özür dilerim.
-kendine sarılır-
-kendine sarılır-
devamını gör...
46.
hatalı yere üzdüğüm, kırdığım kim varsa, hepsinden özür dilerim. 2 günlük dünya be abie.
devamını gör...
47.
sizin örnek gösterdiğiniz türden olmadığım için özür dilerim.
devamını gör...
48.
kendimden özür diliyorum
yaşadığım süre boyunca,
hep merhametimin arkasından yürüdüm,
beklentilerimi arkada bıraktım.
kimseden bir şey beklemedim.
doğrusu bu sanıyordum çünkü.
yaşadıklarımı, yaşayamadıklarımı
içimde sakladım.
sustum, bastırdım, olsun dedim,
insanlık bende kalsın.
verdim, hep verdim,
karşılığını alıp alamadığıma bakmadan.
aslında güçlü olmak değildi istediğim,
ama olmak zorundaydım ve oldum...
kendimi hep erteledim.
kimsenin beni anlamadığını
bildiğim halde,
hayatıma girenleri, bana verilmiş
kutsal bir görev olarak gördüm.
herkesi mutlu etmek
zorundayım zannettim.
benim de mutlu olmam
gerektiğini unutmuşum...
görevim neyse en iyisini yapmalıydım
ki vicdanım rahat etmeliydi.
birilerinin de bana karşı görevleri
olduğunu hiçe saymışım oysa...
ne yazık ki; karşımdakilerin eksiklerini
tamamlamaya çalışırken,
onların hatalarını görmeye
vaktim kalmamış sanki.
beni üzmelerine bakmadan,
karşılığında ne aldığıma ne hissettiğime
aldırış etmeden hep verdim.
kendimi nasıl da unutmuşum,
unutturmuşlar aslında.
paramparça olmuş kalbime,
doğruları söylemeye çalışan beynime,
mutsuz yüzüme hep "sus" dedim.
"sen sus!"
kendime haksızlık ettim,
kimseye etmediğim kadar.
kendime geldiğimde ise,
yorgun, yılgın, bitkin,
bir köşede saklanıp ağlayan
bir erkek çocuğu olarak buldum.
ve ona elimi uzattım,
diyebildiğim tek şey
"geçti", bir daha seni kimse üzemeyecek!
şimdi senden "özür diliyorum."
seni bu kadar hiçe saydığım için,
insanların seni bu kadar üzmelerine
müsade ettiğim için,
seni hiçbir zaman dinlemediğim için,
üzerine bu kadar sorumluluk
yüklediğim için,
hakkın olan bütün duyguları
sana yaşatamadığım için...
şimdi tekrar söylüyorum.
insanlığından, kalbinden,
duygularından, çocukluğundan, hislerinden
çok özür diliyorum!
galiba ben almadan vermenin
allah'a mahsus olduğunu unutmuşum...*
daha fazla söze gerek duymuyorum.
yaşadığım süre boyunca,
hep merhametimin arkasından yürüdüm,
beklentilerimi arkada bıraktım.
kimseden bir şey beklemedim.
doğrusu bu sanıyordum çünkü.
yaşadıklarımı, yaşayamadıklarımı
içimde sakladım.
sustum, bastırdım, olsun dedim,
insanlık bende kalsın.
verdim, hep verdim,
karşılığını alıp alamadığıma bakmadan.
aslında güçlü olmak değildi istediğim,
ama olmak zorundaydım ve oldum...
kendimi hep erteledim.
kimsenin beni anlamadığını
bildiğim halde,
hayatıma girenleri, bana verilmiş
kutsal bir görev olarak gördüm.
herkesi mutlu etmek
zorundayım zannettim.
benim de mutlu olmam
gerektiğini unutmuşum...
görevim neyse en iyisini yapmalıydım
ki vicdanım rahat etmeliydi.
birilerinin de bana karşı görevleri
olduğunu hiçe saymışım oysa...
ne yazık ki; karşımdakilerin eksiklerini
tamamlamaya çalışırken,
onların hatalarını görmeye
vaktim kalmamış sanki.
beni üzmelerine bakmadan,
karşılığında ne aldığıma ne hissettiğime
aldırış etmeden hep verdim.
kendimi nasıl da unutmuşum,
unutturmuşlar aslında.
paramparça olmuş kalbime,
doğruları söylemeye çalışan beynime,
mutsuz yüzüme hep "sus" dedim.
"sen sus!"
kendime haksızlık ettim,
kimseye etmediğim kadar.
kendime geldiğimde ise,
yorgun, yılgın, bitkin,
bir köşede saklanıp ağlayan
bir erkek çocuğu olarak buldum.
ve ona elimi uzattım,
diyebildiğim tek şey
"geçti", bir daha seni kimse üzemeyecek!
şimdi senden "özür diliyorum."
seni bu kadar hiçe saydığım için,
insanların seni bu kadar üzmelerine
müsade ettiğim için,
seni hiçbir zaman dinlemediğim için,
üzerine bu kadar sorumluluk
yüklediğim için,
hakkın olan bütün duyguları
sana yaşatamadığım için...
şimdi tekrar söylüyorum.
insanlığından, kalbinden,
duygularından, çocukluğundan, hislerinden
çok özür diliyorum!
galiba ben almadan vermenin
allah'a mahsus olduğunu unutmuşum...*
daha fazla söze gerek duymuyorum.
devamını gör...
49.
kendimden özür dilerdim kendimi bu kadar yorduğum ve hasta ettiğim için
devamını gör...
50.
burada alenen dilemeye gerek var mı
no gösteriş
onli gidip yanına/mesaj kutusuna yazmak ben özür dilior sisden affed bni dmek bne
no gösteriş
onli gidip yanına/mesaj kutusuna yazmak ben özür dilior sisden affed bni dmek bne
devamını gör...
51.
o gün çaresiz hissettirdiğim için kendimden özür dilerim. onun için değmezdi, hiçbir zaman da değmeyecek.
devamını gör...
52.
hiç kimseyle yanlış yapıp özür dileyecek kadar samimi değilim. fakat allah'ın bana bir özür borcu var. isterse gelip burdan dileyebilir.
devamını gör...
53.
kendini suçlu hissedenlerin gerçekleştirmek istediği eylem.
devamını gör...
54.
özür dilemem gereken konularda geç olsa da özür diledim. sadece anneme karşı yaptığım haksızlıklar o kadar çok ki dilediğim özürler yaptığım hatalara yetişemiyor. sana yaşattıklarım için özür dilerim ve her ne olursa olsun, ne kadar hata yaparsam yapayım yanımda olduğun için çook teşekkür ederim her şeyim...
devamını gör...
55.
hiçbir şey hakkında özür falan dilemiyorum, yaptıysam iyi ki yapmışımdır.
devamını gör...
56.
özür dilerim kendim. hak ettiklerini yaşayamadığın için..
devamını gör...
57.
yaptıklarım ve yapacaklarım için kimseden özür dilemiyorum. beni bu hale siz getirdiniz!
devamını gör...
58.
kendimden özür dileyebilirim. bu kadar boktan bir hayatı sana yaşatmamalıydım.
devamını gör...
59.
devamını gör...
60.
allah belamı vermesin ki, bi daha yazmıcam!
devamını gör...